Δύο νομοσχέδια για την εισροή δημοσίων εσόδων στα ταμεία του κράτους καθώς και για την αύξηση της εισπραξιμότητας του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας επεξεργάζεται το υπουργείο Οικονομικών, όμως απομένει να ξεπεραστούν δύο “αγκάθια” για την ψήφισή τους, ενώ επίκειται η κατάθεσή τους τις προσεχείς εβδομάδες.
Το πρώτο νομοσχέδιο αφορά την οικειοθελή δήλωση των εισοδημάτων που είχαν αποκρυβεί και που θα παρέχουν ισχυρά κίνητρα για τη δήλωση και νομιμοποίησή τους και το δεύτερο τη χρήση πλαστικού χρήματος, ενώ και τα δύο συγκεκριμένα νομοσχέδια εντάσσονται στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης.
Το δεύτερο νομοσχέδιο για τη χρήση πλαστικού χρήματος με παράλληλη διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με το Taxisnet είναι έτοιμο, απομένει όμως το “αγκάθι” της δημιουργίας ειδικού ακατάσχετου τραπεζικού λογαριασμού για τον επιχειρηματικό κόσμο, αίτημα το οποίο επανέφερε στο προσκήνιο και η ΕΣΕΕ με επιστολή της προς το υπουργείο Οικονομικών.
Σύμφωνα με την αρχική πρόταση της κυβέρνησης προς τους εκπροσώπους των δανειστών, στον (ακατάσχετο) “επαγγελματικό λογαριασμό” θα έμπαιναν όλες οι εισπράξεις από τα “μηχανάκια” POS και από τις ηλεκτρονικές συναλλαγές και οι επιχειρηματίες θα έδιναν πάγια εντολή άμεσης φορολόγησης των τρεχουσών ασφαλιστικών και φορολογικών οφειλών, πλην όμως δεν θα γινόταν κατάσχεση από το Δημόσιο, είτε την εφορία είτε τα ασφαλιστικά ταμεία, για παλαιότερα ληξιπρόθεσμα χρέη. Οι επιχειρηματίες δηλαδή θα είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν κανονικά τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους που προκύπτουν από μισθολογικές καταβολές, εισφορές προς ασφαλιστικά ταμεία, φόρους εισοδήματος, Φόρο Προστιθέμενης Αξίας και πληρωμές προς ΔΕΚΟ. Όλες αυτές οι πληρωμές δηλαδή θα εξαιρούνται από το ακατάσχετο.
Αναφορικά με το νομοσχέδιο για την οικειοθελή δήλωση των εισοδημάτων που είχαν αποκρυβεί και που θα παρέχουν ισχυρά κίνητρα για τη δήλωση και νομιμοποίησή τους, το κυριότερο σημείο τριβής μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων των δανειστών είναι τα ποσοστά των προστίμων και των προσαυξήσεων.
Η παρέμβαση των δανειστών στο κυβερνητικό σχέδιο για τα κίνητρα οικειοθελούς αποκάλυψης αδήλωτων εισοδημάτων συνίσταται στην πίεση να μην ισχύσουν τελικά οι γενναίες εκπτώσεις προστίμων και προσαυξήσεων επί του οφειλόμενου φόρου, που επιθυμεί να παράσχει η ελληνική πλευρά σε όσους θα επενδύσουν στη χώρα μας τα κεφάλαια που θα αποκαλύψουν.
Το πιο πιθανό σενάριο στο οποίο αναμένεται να καταλήξουν οι δύο πλευρές προβλέπει ότι όσοι Έλληνες φορολογούμενοι αποκαλύψουν οικειοθελώς τα αδήλωτα κεφάλαια που έχουν στη χώρα μας ή στο εξωτερικό θα κληθούν να πληρώσουν επί των ποσών αυτών φόρο εισοδήματος έως και 45%. Παραμένει όμως ανοικτό το αν θα υποστούν ή αν θα γλιτώσουν από τα προβλεπόμενα πρόστιμα και προσαυξήσεις.
Η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί έναν ενιαίο συντελεστή υπολογισμού του φόρου της τάξης του 35% - 40%, ο οποίος όμως θα συνοδευόταν με την παροχή εκπτώσεων από 20% έως και 80% επί του καταβλητέου ποσού για τις περιπτώσεις κατά τις οποίες τα κεφάλαια που θα αποκαλύπτονται θα επενδύονται στην Ελλάδα, όπως για παράδειγμα στην αγορά ακινήτων ή σε προθεσμιακές καταθέσεις ή σε έντοκα γραμμάτια και ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.
Η εναλλακτική που διαθέτουν οι φορολογούμενοι είναι η ενδικοφανής προσφυγή, μία διοικητική διαδικασία επίλυσης διαφορών και κατατίθεται από τον φορολογούμενο ενώπιον της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) της ΓΓΔΕ, προκειμένου να προσβάλει πράξεις που εκδίδονται από τη φορολογική διοίκηση εις βάρος του.
Η προσφυγή κατατίθεται στην αρμόδια φορολογική αρχή που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη. Η προσφυγή υποβάλλεται εντός 30 ημερών από την κοινοποίηση της πράξης της φορολογικής αρχής στον υπόχρεο. Βασική προϋπόθεση είναι η καταβολή του 50% του αμφισβητούμενου ποσού της πράξης. Εάν η ρύθμιση για την αποκάλυψη των εισοδημάτων είναι αυστηρή, θα προτιμηθεί η εν λόγω διαδικασία, όπως εκτιμάται.
Σημειώνεται ότι, όπως έχει τονίσει στον ρ/σ “Στο Κόκκινο” ο γενικός γραμματέας Καταπολέμησης της Διαφθοράς Γιώργος Βασιλειάδης, η εκτίμηση πως το παράνομα διακινούμενο χρήμα μέσω της UBS και άλλων παρομοίων λιστών με τη λίστα Μπόργιανς είναι, όπως υπολογίζεται, ως ποσοστό μεγαλύτερο από το ένα τρίτο του ΑΕΠ βρίσκεται στις ελβετικές τράπεζες, περίπου 60 με 70 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο ποσοστό του οποίου έφυγε από τη χώρα αφορολόγητο.
