Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.7°C24.7°C
3 BF 55%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
19.7°C24.9°C
1 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.4°C21.6°C
4 BF 61%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
3 BF 33%
Ταξίδι στη "συμπρωτεύουσα" του Μπανγκλαντές
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ταξίδι στη "συμπρωτεύουσα" του Μπανγκλαντές

Οι πόλεις οι οποίες είθισται να χαρακτηρίζονται "σταυροδρόμια" αποτελούν, για προφανείς λόγους, "μαγνήτη" για τους επισκέπτες, καθώς σχεδόν κατά κανόνα συνδυάζουν στοιχεία και από τις δύο όχθες τις οποίες συνδέουν εν είδει "γέφυρας". Δημοφιλές "σταυροδρόμι" πολιτισμών είναι η Κωνσταντινούπολη που, συνδέοντας Ευρώπη με Ασία, συνδυάζει στοιχεία δυτικά και ανατολίτικα. Τα "σταυροδρόμια" μπορεί να είναι ακόμη ολόκληρες χώρες ή και "γεωλογικά", χλωρίδας και πανίδας, όπως η Νέα Ζηλανδία, που συνδέει την Ωκεανία με τον Ειρηνικό. "Σταυροδρόμι" ήταν από το 1340 μ.Χ., οπότε ιδρύθηκε, και συνεχίζει να είναι κόμβος, άλλοτε γεωπολιτικός, άλλοτε πολιτισμικός, άλλοτε οικονομικός, η δεύτερη πληθυσμιακά πόλη (4 εκατομμύρια κάτοικοι με τα προάστια) και μεγαλύτερο λιμάνι του Μπανγκλαντές, η Τσιταγκόνγκ. Συνδέει την ινδική υποήπειρο με τη ΝΑ Ασία. Ως λιμάνι λειτουργούσε ήδη από τον 4ο αιώνα π.Χ., ενώ αναφέρεται και στους χάρτες του Πτολεμαίου.

Η Τσιταγκόνγκ υπήρξε εμπορικός, ναυτιλιακός και σιδηροδρομικός κόμβος την εποχή της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ορμητήριο ενός εκατομμυρίου στρατιωτών των συμμάχων κατά των Ιαπώνων στην περίφημη εκστρατεία της Μπούρμα.

Ένα ταξιδιωτικό αξίωμα λέει ότι όποιος ταξιδέψει σε χώρες των πρώην Ανατολικών Ινδιών, όπως το Πακιστάν, η Ινδία, το Μπανγκλαντές και η Μιανμάρ, είναι "υποχρεωτικό" να μετακινηθεί με τρένο. Διαφορετικά θα χάσει σημαντικές εμπειρίες και εικόνες που μεταφέρουν την ατμόσφαιρα του τόπου. Πιστοί σε αυτό το αξίωμα, γυρίσαμε το Μπανγκλαντές με τον σιδηρόδρομο (συνολικού μήκους 2.800 χιλιομέτρων, εκ των οποίων τα 2.600 χιλιόμετρα τα άφησαν "προίκα" οι Βρετανοί). Άλλοτε μετακινούμενοι ημέρα για να απολαύσουμε τη θέα και άλλοτε βράδυ για να εξοικονομήσουμε χρόνο και χρήμα, καθώς συνδυάσαμε μετακίνηση και ύπνο, με αποτέλεσμα να έχουμε κερδίσει ολόκληρη τη διάρκεια της ημέρας για περιήγηση, εκδρομές, παζάρια, μουσεία και φωτογραφήσεις. Ξεκινήσαμε από τον σιδηροδρομικό σταθμό Καμαλαπούρ της πρωτεύουσας Ντάκα πριν από τα μεσάνυχτα. Ο σταθμός είναι γνωστός για τη μοντέρνα αρχιτεκτονική του, σε σχέδια του Αμερικανού Robert Boughey, δημιουργού αρκετών κτηρίων (στάδια, μουσεία, αεροδρόμια, τράπεζες και σταθμοί) σε Ντάκα και Μπανγκόκ. Η στέγη του έχει σχήμα λωτού και φαίνεται να "προστατεύει" σαν ομπρέλα τα επιμέρους κτήρια του σταθμού.

Μετά από ολονύχτιο, διάρκειας 6,5 ωρών, ταξίδι με τον επιτοίχιο ανεμιστήρα στο βαγόνι να μας δροσίζει, φτάσαμε στον σταθμό της Τσιταγκόνγκ Μπατάλι τα ξημερώματα. Κάτι που βολεύει δε πολύ τους ταξιδιώτες είναι η ύπαρξη ξενοδοχείων πολύ κοντά στον σταθμό.

Με διώροφο λεωφορείο και τρίκυκλο ταξί

Κάτι που προξενεί εντύπωση βλέποντας τους δρόμους της Τσιταγκόνγκ (αλλά και άλλων πόλεων του Μπανγκλαντές) είναι η μεγάλη αναλογία τρίκυκλων ποδήλατων ταξί και λεωφορείων σε σύγκριση με τα Ι.Χ. αυτοκίνητα. Πολλοί στενοί δρόμοι και δαιδαλώδεις φτωχογειτονιές είναι προσβάσιμα μόνο σε ποδήλατα και τρίκυκλα ταξί. Από την άλλη, μποτιλιάρισμα και υπερπληθυσμός επέβαλαν την χρήση των χαρακτηριστικών κόκκινων με πράσινες ρίγες (στα εθνικά χρώματα του Μπανγκλαντές) διώροφων λεωφορείων στην πόλη. Ο Οργανισμός Οδικών Συγκοινωνιών του Μπανγκλαντές διαχειρίζεται σε Ντάκα και Μπανγκλαντές διώροφα λεωφορεία της Ashok Leyland (διώροφα λεωφορεία της ίδιας εταιρείας κυκλοφορούν και στη Βομβάη) και της Volvo. Ωστόσο, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις συγκοινωνιών αντέδρασαν προ ετών και σε συνεργασία με την μαφία οργάνωσαν επιθέσεις με ξυλοδαρμούς επιβατών και οδηγών. Χρησιμοποιήσαμε αρκετά και τα τρίκυκλα ταξί, και τα διώροφα λεωφορεία προς επαλήθευση της φράσης του Γλάδστωνος, του πρωθυπουργού που κυριάρχησε στα πολιτικά πράγματα της Βρετανίας στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ότι οι διώροφες ιππήλατες άμαξες ήταν ο καλύτερος τρόπος για να δει κάποιος το Λονδίνο.

Καμπάντι στο χωριό, κρίκετ στην πόλη

Ξεκινώντας την περιήγηση στην πόλη, αφήνοντας πίσω μας τον σιδηροδρομικό σταθμό και κατευθυνόμενοι στα βόρεια, περάσαμε έξω από το παλιό στάδιο, το M.A. Aziz Stadium, γνωστό και ως Chittagong Stadium. Πίσω από δεκάδες ρούχα που είχαν απλωθεί να στεγνώσουν κάτω από τον μαρτιάτικο ήλιο, φαίνονταν οι διώροφες εξέδρες του χωρητικότητας 30.000 θεατών σταδίου.

Η ιστορία του ξεκίνησε την 1η Ιανουαρίου 1955, όταν το ανατολικό Πακιστάν (όπως λεγόταν τότε το Μπανγκλαντές) αντιμετώπισε την ινδική ομάδα και τον θρύλο του κρίκετ Vinoo Mankad, ωστόσο δεν συνδέεται μόνο με αθλητισμό, αλλά και με ταραχώδεις εθνικές και πολιτικές εξελίξεις. Ακριβώς απέναντί του, το Circuit House, κτήριο της εποχής της αποικιοκρατίας, ήταν στρατηγείο στον πόλεμο της ανεξαρτησίας το 1971. Δέκα χρόνια μετά, ξημερώματα της 30ής Μαΐου 1981, στο ίδιο κτήριο δολοφονήθηκε ο Πρόεδρος της χώρας Ziaur Rahman και ήρωας του πολέμου της απελευθέρωσης από όταν ανακοίνωσε, στις 26 Μαρτίου 1971 μέσω του σταθμού της Τσιταγκόνγκ και ενός πομπού έξω από την πόλη, στο Καλουργκάτ, την ανεξαρτησία του Μπανγκλαντές.

Το στάδιο πάντως είναι περισσότερο ταυτισμένο με το κρίκετ. Δύο σπορ χαρακτηρίζουν την αθλητική ταυτότητα του Μπανγκλαντές: κρίκετ (το πιο αγαπημένο σπορ στη χώρα) και καμπάντι (ομαδικό άθλημα πάλης που, σε αντίθεση με το κρίκετ το οποίο κυριαρχεί στις πόλεις, είναι περισσότερο αγαπητό στα χωριά, κάτι όμως που δεν το εμπόδισε να μπει στο πρόγραμμα Ολυμπιακών Αγώνων του 1936 στο Βερολίνο ως "άθλημα επίδειξης"). Με την κατάκτηση του Διεθνούς Τουρνουά Μίας Ημέρας το 1997, την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1999 και την ένταξή του στο ICC (Διεθνές Συμβούλιο Κρίκετ), που του επιτρέπει να συμμετέχει στα Test Matches (ανάλογης σημασίας με το Μουντιάλ στο ποδόσφαιρο), το κρίκετ έχει γίνει ακόμη δημοφιλέστερο στο Μπανγκλαντές.

Τεχνητές λίμνες
Κάτι που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση σε κάποιον που επισκέπτεται για πρώτη φορά την πόλη (αλλά και τη χώρα γενικότερα) είναι το πλήθος από τεχνητές λίμνες. Αυτές είναι από τα πολλά "σήματα κατατεθέντα" του Μπανγκλαντές. Η κατασκευή, η επίβλεψη και ο έλεγχός τους συνιστούν μια συνεχή διαδικασία, αποτελώντας, ειδικά στα χωριά, αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας. Είναι τόπος άρδευσης για τον παραγωγό, ψαρέματος για το οικογενειακό τραπέζι, πλυσίματος σκευών για τη νοικοκυρά, παιχνιδιού για τα παιδιά, αλλά και ξεφορτώματος απορριμμάτων για τα νοικοκυριά. Αυτή η τελευταία δραστηριότητα συνιστά απειλή για τη δημόσια υγεία, με τις συχνές μετρήσεις να μην είναι ιδιαίτερα αισιόδοξες για περιβάλλον και ανθρώπους. Κυρίως όμως, κάθε τέτοια τεχνητή λίμνη, η οποία ονομάζεται "ντίγκι", αποτελεί, μαζί με την αλάνα δίπλα της, το «μεϊντάν» σημείο συνάθροισης της τοπικής κοινωνίας. Συνήθως, η τοπική "ντίγκι" περιβάλλεται από προστατευτικό τοίχος, με το χώμα και τη λάσπη που αφαιρούνται στο σκάψιμό της να δίνουν πρόσθετο ύψος στα σπίτια ολόγυρα, προφυλάσσοντάς τα από τις θεομηνίες που προκαλούνται την περίοδο των μουσώνων.

Καθώς στην Τσιταγκόνγκ απουσιάζουν οι φυσικές λίμνες, με το σκάψιμο για τη δημιουργία τεχνητών οι κάτοικοι έχουν κατασκευάσει "ντίγκι" σε πολλά σημεία της, πρακτική που ξεκίνησε όταν η Βεγγάλη κατακτήθηκε από τους μουσουλμάνους για να εξυπηρετούνται οι νοικοκυρές. Τότε, δεν σκάφτηκαν απλώς πολλές τεχνητές λίμνες για την κοινότητα, αλλά και κάθε εύπορη οικογένεια είχε στην αυλή της και από μια "ντίγκι". Από τις πιο γνωστές εδώ είναι η Λαλ Ντίγκι (Κόκκινη Λίμνη), η Καμάλ Νταλάλ, η Άσκαρ Χαν και η Μπελόβα Ντίγκι. Αλλά και εταιρείες και οργανισμοί σκάβουν, όπως η Assam Bengal Railway, που δημιούργησε για τις ανάγκες του Σιδηροδρομικού Σταθμού Παχαντάλι δύο λίμνες το 1920 και το 1924, με τον μηχανικό των σιδηροδρόμων Foy να δίνει το όνομά του στη δεύτερη. Λόγω της υπέροχης τοποθεσίας, και οι δύο λίμνες αποτελούν αξιοθέατο για τους επισκέπτες.

Το δημοφιλές πολύχρωμο τζαμί

Στα βόρεια, στο τμήμα της παλιάς πόλης, βρίσκεται ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της Τσιταγκόνγκ, το τζαμί Τσαντανπούρα. Μετά τον σιδηροδρομικό σταθμό, η οδός Ναμπάμπ Σίρατζ Ουντ Ντόλα, όπου βρίσκεται το καταπληκτικής αρχιτεκτονικής του 17ου αιώνα τζαμί, από τα παλιότερα της πόλης, είναι το μέρος με τις πιο πολλές πιθανότητες να δει κανείς ξένους τουρίστες. Διαθέτει πολλαπλούς τρούλους και μιναρέδες βαμμένους σε πολλά και φωτεινά χρώματα. Παρ’ ότι ανακαινίστηκε το 1952, οι επιπτώσεις από την ατμοσφαιρική ρύπανση είναι ορατές. Το εσωτερικό του είναι μεγάλο και χωρά εκατοντάδες πιστούς. Ακριβώς απέναντί του βρίσκεται το επίσης εντυπωσιακό κόκκινο κτήριο της Πυροσβεστικής, το οποίο χτίστηκε επί βρετανικής αποικιοκρατίας.

Στον ποταμό Καρναφούλι

Στα αξιοθέατα της πόλης που δεν πρέπει να χάσει κάποιος περιλαμβάνεται, στα νότιά της, ο ποταμός Καρναφούλι. Είναι από τα πιο ζωντανά σημεία της πόλης, με εκατοντάδες βάρκες, πλοιάρια, ψαρόβαρκες, τάνκερ και φέρι, που συνθέτουν μια χαοτική όσο και γοητευτική εικόνα. Μια βόλτα με πλοιάριο προσφέρει ωραία θέα, με αρκετά αξιοθέατα, όπως οι γέφυρες και το λιμάνι και ειδικά στη ζέστη της ημέρας προσφέρει και μια αναζωογονητική δροσιά, παρά την κάποια μόλυνση ή τις μυρωδιές των αποξηραμένων ψαριών. Αλλά και να μην μπει κάποιος στο πλοιάριο, μπορεί κάλλιστα στις όχθες να επισκεφθεί τα εστιατόρια και τα καταστήματα με σουβενίρ που μαγνητίζουν και αυτά τους επισκέπτες ή να χαζέψει τους ψαράδες να επιδιορθώνουν τα δίχτυα τους.

Άλλα μέρη που παρουσιάζουν ενδιαφέρον είναι το Εθνολογικό Μουσείο, με αρκετά φθηνό εισιτήριο, γύρω στα 2 ευρώ, το οποίο προσφέρει τη δυνατότητα να μάθει ο επισκέπτης την Ιστορία και τα έθιμα διαφόρων φυλών της χώρας, αλλά και τη γενικότερη Ιστορία της. Επίσης, το Πάρκο των Πεταλούδων, αρκετά δημοφιλές για παιδιά, τζαμιά, τα μοναστήρια και τα ιερά των ντόπιων θρησκευτικών μειονοτήτων, όπως βουδιστές και ινδουιστές, το κοιμητήριο όπου είναι θαμμένοι Βρετανοί και σύμμαχοι στρατιώτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πάρκα, παραλίες (καμία σχέση με τις ελληνικές πάντως) λίμνες, γκαλερί και εστιατόρια με τοπική κουζίνα.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL