Η Τυνησία αναφέρεται συχνά ως η μοναδική επιτυχία της Αραβικής Άνοιξης. Η "επανάσταση του γιασεμιού" το 2011 ανέτρεψε έναν διεφθαρμένο δικτάτορα με σχετικά ειρηνικό τρόπο ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για ελεύθερες εκλογές. Ωστόσο, η μικρή αφρικανική χώρα αντιμετωπίζει επίσης ένα πρόβλημα τζιχαντισμού, όπως απέδειξαν με δραματικό τρόπο και οι αιματηρές επιθέσεις της Τετάρτης σε μουσείο της Τύνιδας.
Το κλιμακούμενο μακελειό στη γειτονική Λιβύη αποτελεί μέρος του προβλήματος, καθώς ακραίοι ισλαμιστές κατόρθωσαν να περάσουν τα σύνορα ή να μεταφέρουν όπλα σε ομοϊδεάτες εξτρεμιστές όπως η Ανσάρ Αλ Σαρία, που έχει παρακλάδια στην Τυνησία και σε άλλες χώρες του Μαγκρέμπ.
Η Αλ Κάιντα κάνει αισθητή την παρουσία της εδώ και μια δεκαετία, χρησιμοποιώντας διάφορα ονόματα. Το πιο διαβόητο επίτευγμά της ήταν επίθεση σε συναγωγή το 2002, οπότε και σκοτώθηκαν 14 Γερμανούς τουρίστες. Τους τελευταίους μήνες συμπληρώνεται από σαλαφιστικές οργανώσεις που διακηρύσσουν την αφοσίωσή τους στο Ισλαμικό Κράτος του μακρινού Ιράκ και της Συρίας.
Στις αρχές της εβδομάδας, οι αρχές της Τυνησίας ανακοίνωσαν τη διάλυση πυρήνα που στρατολογούσε τζιχαντιστές για να πολεμήσουν στη Λιβύη. Οι Τυνήσιοι συρρέουν άλλωστε μαζικά στη Συρία για να ενταχθούν στις τοπικές τζιχαντιστικές οργανώσεις. Εκτιμάται ότι περίπου 3.000 Τυνήσιοι, περισσότεροι από κάθε άλλη αραβική χώρα, πολεμούν εκεί εναντίον του Μπασάρ Αλ Άσαντ.
Αρκετές χιλιάδες άλλοι έχουν εμποδιστεί να ταξιδέψουν, σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών της Τυνησίας, που καταβάλλει έντονες προσπάθειες να κλείσει τα δίκτυα στρατολόγησης των τζιχαντιστών στη χώρα. Οι συνηθέστερες διαδρομές είναι αεροπορικά μέσω Τουρκίας ή διά μέσου των συνόρων με ενδιάμεσο σταθμό στρατόπεδα εκπαίδευσης στη Λιβύη.
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι Τυνήσιοι τζιχαντιστές δεν είναι αναγκαστικά φτωχοί ούτε προέρχονται από εξαθλιωμένες περιοχές της ενδοχώρας. Συχνά είναι απόφοιτοι πανεπιστημίων από την πιο εύπορη παραλιακή ζώνη. Είναι άνθρωποι που εγκατέλειψαν τον φιλελεύθερο, κοσμικό τρόπο ζωής για να αφοσιωθούν στη θρησκεία προτού φύγουν για τη Συρία. Λίγοι από αυτούς ήταν υποστηρικτές του Ενάχντα, του μετριοπαθούς ισλαμιστικού κινήματος, που βοήθησε αρκετά στην επιτυχή μετάβαση στη δημοκρατία. Μεγάλο ρόλο στη στρατολόγηση παίζουν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το λεξιλόγιο που χρησιμοποίησαν οι δράστες των επιθέσεων της Τετάρτης στα κοινωνικά δίκτυα προέρχεται από το λεξικό του Ισλαμικού Κράτους. Λέξεις όπως "γκάζουα" παραπέμπουν σε επιδρομές της πρώιμης ισλαμικής περιόδου. Ένα άλλο σχόλιο υπό τον τίτλο "όρκος για εκδίκηση" ανέφερε χαρακτηριστικά: "Χύνοντας το αίμα των Σταυροφόρων για να εκδικηθούμε το αίμα των Μουσουλμάνων".
Δεν φαίνεται τυχαίο ότι Δυτικοί τουρίστες αποτέλεσαν και πάλι τον στόχο αυτής της τελευταίας αγριότητας. Τον Οκτώβριο του 2013, βομβιστής αυτοκτονίας πυροδότησε τα εκρηκτικά που μετέφερε σε παραλία στο θέρετρο Σους χωρίς να προκαλέσει άλλα θύματα.
"Οι άνθρωποι αυτοί χτύπησαν την κατάλληλη στιγμή στο σωστό μέρος" σημειώνει ο ειδικός σε θέματα Βόρειας Αφρικής Φράνσις Γκάιλς. "Είναι η παραμονή της τουριστικής περιόδου. Πέρσι, ο τουρισμός άρχισε να ανεβαίνει μετά την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών. Με αυτή την επίθεση χτύπησαν ταυτόχρονα τον τουρισμό και τη δημοκρατία. Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να εκτροχιάσουν το πείραμα της Τυνησίας. Αποδεικνύεται έτσι ότι αυτό το καρκίνωμα θα μείνει μαζί μας για αρκετό καιρό ακόμη. Τελικά όμως, είμαι βέβαιος ότι το πνεύμα του λαού της Τυνησίας θα επικρατήσει".
