Οι πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες από το Φέργκιουσον του Μιζούρι δεν δείχνουν διαδηλωτές ούτε ταραχές. Δείχνουν αστυνομικούς ντυμένους με αλεξίσφαιρα γιλέκα, κράνη, στολές παραλλαγής και οπλισμένους με πιστόλια, αυτόματα τουφέκια και δακρυγόνα. Μια φωτογραφία δείχνει έναν άοπλο διαδηλωτή να βρίσκεται αντιμέτωπος με πολλούς αστυνομικούς με τα όπλα τους σε ετοιμότητα.
Μεγάλη σημασία έχει επίσης το γεγονός ότι η αστυνομία του Φέργκιουσον χρησιμοποίησε τεθωρακισμένα οχήματα για να κάνει επίδειξη δύναμης και να διαλύσει διαδηλώσεις. Όλα αυτά θα ήταν ίσως κατανοητά αν το Φέργκιουσον αποτελούσε πολεμική ζώνη ή αν οι διαδηλωτές ήταν βίαιοι -αν ακόμη και σε αυτή την περίπτωση αναρωτιέται κανείς για την ανάγκη χρήσης ενός οχήματος που να αντέχει σε εκρήξεις ναρκών. Εκτός όμως από ένα περιστατικό λεηλασίας, η αστυνομία του Φέργκιουσον δεν έχει βρεθεί αντιμέτωπη με πραγματικό κίνδυνο. Παρόλα αυτά αντιμετωπίζει τους διαδηλωτές όπως μια δύναμη κατοχής.
Είναι ένα ευρύτερο πρόβλημα. Στο βιβλίο του "η εμφάνιση του πολεμιστή μπάτσου", ο δημοσιογράφος Πολ Μπάλκο παρατηρεί ότι από τη δεκαετία του '60, "οι δυνάμεις ασφαλείας στις ΗΠΑ θολώνουν τη γραμμή μεταξύ αστυνομικού και στρατιώτη" και ότι "οι Αμερικανοί αστυνομικοί αποκαλύπτουν συχνά μια νοοτροπία που μέχρι τώρα συναντούσε κανείς μόνο στα πεδία μαχών".
Τη διαδικασία αυτή κλιμάκωσε ο "πόλεμος κατά των ναρκωτικών" τις δεκαετίες του '80 και του '90, καθώς η ομοσπονδιακή κυβέρνηση εφοδίασε τις τοπικές και τις πολιτειακές αστυνομικές δυνάμεις με εξοπλισμό στρατιωτικού επιπέδου. Και επιταχύνθηκε ξανά μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπεμβρίου και τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, όταν η κυβέρνηση δαπάνη σε εκατομμύρια δολάρια για τον επανεξοπλισμό των τοπικών αστυνομικών δυνάμεων.
(Slate)
Από το 2006, σύμφωνα με μια ανάλυση της εφημερίδας New York Times, η αστυνομία έχει αποκτήσει 435 τεθωρακισμένα οχήματα, 533 αεροσκάφη, 93.763 πολυβόλα και 432 αντιαρματικά φορτηγά. Συνολικά έχει λάβει όπλα αξίας 4,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Για να σχηματίσει κάποιος μια ιδέα για την αύξηση του εξοπλισμού αρκεί να σημειώσουμε ότι η αξία του ετήσιου εξοπλισμού δεν ξεπερνούσε το 1 εκατομμύρια δολάρια το 1990, έφτασε τα 324 εκατομμύρια δολάρια το 1995 και εκτοξεύτηκε στα 450 εκατομμύρια την περσινή χρονιά.
Παρά τη μείωση της εγκληματικότητας τις τελευταίες δεκαετίες, η αστυνομία αποκτά όλο και περισσότερα όπλα και βρίσκει όλο και νέες δικαιολογίες για να χρησιμοποιεί ειδικές δυνάμεις τύπου SWAT. Αν γνωρίζετε το παραμικρό για τις φυλετικές διακρίσεις στο νομικό σύστημα, δεν θα εκπλαγείτε από το γεγονός ότι οι ειδικές δυνάμεις χρησιμοποιούνται δυσανάλογα πολύ στα προάστια που κατοικούνται από μαύρους και ισπανόφωνους.
Δεν εκπλήσσει επίσης το γεγονός ότι η αστυνομία δείχνει ιδιαίτερο ζήλο για να δοκιμάσει τα νέα όπλα και οχήματα της. Όπως σημειώνει η New York Times, "η διαρκής παρουσία των ειδικών δυνάμεων έχει αλλάξει όχι μόνο την εμφάνιση των αστυνομικών αλλά και την αντίληψη τους για τον εαυτό τους. Συνεχόμενα βίντεο δείχνουν αστυνομικούς να εισβάλουν σε σπίτια με κροτήδες και αυτόματα όπλα". Με απλά λόγια, αν δώσεις σε κάποιον παιχνίδια θα πρέπει να περιμένεις ότι θα παίξει με αυτά.
Και έτσι αντικρίζουμε εικόνες όπως αυτές του Φέργκιουσον όπου οι αστυνομικοί κρατούν βαρύ οπλισμό και συμπεριφέρονται σαν δύναμη κατοχής. Θα πρέπει να περιμένουμε ανάλογες συμπεριφορές όσο η αστυνομία εξοπλίζεται σαν στρατός. Ήδη -σε ό,τι αφορά τις κοινότητες των μαύρων και των ισπανόφωνων- υπάρχει μια μακροχρόνια κουλτούρα καταπιεστικής και κατασταλτικής αστυνόμευσης. Προσθέστε αυτόματα όπλα και τεθωρακισμένα και έχεις τη συνταγή για τις βίαιες αντιδράσεις που βλέπουμε στο Φέργκιουσον και πιθανότατα είναι αναπόφευκτες και σε αναρίθμητες άλλες φτωχογειτονιές των ΗΠΑ.
