Όσοι λοιπόν είναι της άποψης ότι με όποιου το μέρος και αν είσαι, οι αγορές ορίζουν το παιχνίδι, και αν αυτές λένε ότι χρεοκόπησες τότε χρεοκόπησες, δια την ασφάλεια των εκτιμήσεων καλό είναι να συνυπολογίσουν τα εξής, με αφορμή την επικείμενη «χρεοκοπία» της Αργεντινής στις 30 Ιουλίου.
Καταρχήν για να χρεοκοπήσεις δεν αρκεί να το πει ένας δικαστής. Πρέπει να μην μπορείς να πληρώσεις τους πιστωτές σου. Δεν έχει μόνο κυριολεκτική σημασία αυτό αλλά και ψυχολογική διότι έτσι δουλεύει η αγορά. Πραγματική αδυναμία πληρωμής.
Η Αργεντινή μπορεί να πληρώσει και το έχει αποδείξει, όταν κατέθεσε 539 εκατομμύρια δολάρια σε αμερικανική τράπεζα για να πληρώσει, σύμφωνα με τις συμφωνίες που έχουν γίνει, τους πιστωτές της. Όχι τους κερδοσκόπους αλλά όσους ήρθαν και συνεννοήθηκαν με το Μπουένος Άιρες.
Ο αμερικανός δικαστής Τόμας Γκρέιζα απλά απαγορεύει να πληρωθούν όλοι αυτοί οι πιστωτές αν δεν πληρωθούν πρώτα οι κερδοσκόποι, ώστε να εξαναγκάσει την Αργεντινή να πληρώσει υπό την απειλή επιβολής χρεοκοπίας! Με τα δεδομένα τη αγοράς όμως, η Αργεντινή μπορεί να πληρώσει τους πιστωτές της αρκεί να το επιτρέψει ο Γκρέιζα.
Νομικά δε, η πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντες, έχει ένα επιχείρημα κατανοητό από τις αγορές-οι οποίες άλλωστε το έχουν επιβάλλει.
Λόγω της ρήτρας «RUFO», ένας όρος που δεν της επιτρέπει να πληρώσει μερικούς πιστωτές με καλυτέρους όρους από ότι κάποιους άλλους, δεν μπορεί το Μπουένος Άιρες να δώσει καλύτερους όρους στους κερδοσκόπους διότι και τυπικά μετά οι υπόλοιποι «κουρεμένοι» πιστωτές θα ζητήσουν τα ρέστα.
Όπου ρέστα ίσον 120 δις δολάρια συνολικά σε δυνητικά claims, απαιτήσεις. Καταρρίπτει έτσι η Αργεντινή και το επιχείρημα των κερδοσκόπων ότι εμείς ζητάμε μόλις 1,5 δις δολάρια συν τόκους τα όποια τα έχετε.
Πρέπει να συνυπολογιστεί δε η προσφορά της Φερνάντες στους κουρεμένους ομολογιούχους πως αν ο δικαστής μας αναγκάσει σε χρεοκοπία, εμείς έχουμε ήδη προσφερθεί να σας αλλάξουμε τα ομόλογα που έχετε σε αμερικανικό δίκαιο, σας τα μετατρέπουμε σε αργεντινό δίκαιο και μέσω αυτού συνεχίζουμε να σας αποπληρώνουμε.
Το πιο ουσιαστικό όμως είναι πως για να υπάρξει πραγματική απειλή χρεοκοπίας πρέπει το default να μην είναι διαχειρίσημο από το κράτος καταρχήν και έπειτα συστημικά.
Το παραδέχεται έως και ο αγγλοσαξονικός οικονομικός Τύπος που όλο αυτό το διάστημα επιχειρηματολογεί για το πόσο καταστροφική θα είναι για την Αργεντινή μια νέα χρεοκοπία.
Ακόμα και αν υπάρξει νέα χρεοκοπία Αργεντινής, δεν θα έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες. Η χώρα είναι σαφώς καλύτερα οικονομικά, έχει αποθέματα σε συνάλλαγμα, ενώ δεν προβλέπεται διάδοση κάποιας νέας κρίσης αφού δεν υπάρχει μεγάλη έκθεση στην Αργεντινή.
Για το ψυχολογικό της χρεοκοπίας, που είναι όπλο, εάν ρωτήσετε τους αργεντίνους πως αισθάνεστε για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας, απαντούν… συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια.
Πάνω σε όλα αυτά προσθέστε την στήριξη των χωρών της Λ. Αμερικής και τα δάνεια χωρών BRICS προς τη χώρα που είναι αποκλεισμένη υποτίθεται από την διεθνή χρηματοδότηση.
Εάν ο δικαστής Γκριέζα αποφασίσει ότι η Αργεντινή χρεοκόπησε, πολύ πιθανόν να χρεοκοπήσει όπως το δέντρο που έπεσε στο δάσος και κανείς δεν το άκουσε. Άραγε έπεσε πραγματικά;
