Για τους Ευρωπαίους «σημαντικούς συμμάχους» που έχει πλέον αποκτήσει η Ελλάδα στο θέμα του χρέους, στο πλαίσιο μια συμμαχίας μεταξύ της Ευρωομάδας της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων μιλά στην «Αυγή» η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κωνσταντίνα Κούνεβα. Επιπλέον ασκεί κριτική στην ευρωπαϊκή πολιτική διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος, αναλύει τα οφέλη της κοινωνικής οικονομίας και παρουσιάζει τη στρατηγική της GUE/NGL για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Κοινές πρωτοβουλίες λαμβάνονται από την Ευρωομάδα της Αριστεράς, τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους με αιχμή την ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της Ελλάδας και τον άμεσο προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους. Ποιος ο πυρήνας της κοινής προσπάθειας και ποιες οι επόμενες πρωτοβουλίες;
Την περασμένη Τετάρτη, στις Βρυξέλλες, έγινε μια σημαντική εκδήλωση του Progressive Caucus, της Προοδευτικής Συμμαχίας που έχουν συγκροτήσει ευρωβουλευτές από τις τρεις πολιτικές ομάδες. Στους ομιλητές ήταν και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Και νομίζω ότι εκεί έγινε καθαρό ότι ανάμεσα σε αυτές τις τρεις ομάδες, που φυσικά έχουν πολλές διαφορές, υπάρχει κοινή αντίληψη για τη σημασία που έχει το θέμα της Ελλάδας και του χρέους της για όλη την Ευρώπη.
Η Ελλάδα έχει υποστεί την πιο σκληρή λιτότητα επί επτά χρόνια κι έχει σημασία από εδώ να αρχίσει μια αντίστροφη διαδικασία. Και σε αυτό έχουμε πια σημαντικούς συμμάχους. Στον πυρήνα της προσπάθειας βρίσκεται η ανάγκη για μια Ευρώπη με πραγματική δημοκρατία, χωρίς λιτότητα και πρωτοπόρα στον σεβασμό του περιβάλλοντος. Το σημαντικό είναι αυτή η Συμμαχία να πετύχει κοινή στάση στις αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου και να κερδίζει την πλειοψηφία στις προτάσεις της.
Εντείνονται οι διαβουλεύσεις για την υιοθέτηση μιας κεντρικής ευρωπαϊκής στρατηγικής στη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος. Ποιες είναι οι κυρίαρχες προσεγγίσεις και ποια αυτή της Ευρωομάδας της Αριστεράς;
Ακούω από την Κομισιόν ότι η Ε.Ε. πρέπει να υιοθετήσει μια πιο ολοκληρωμένη και μόνιμη πολιτική για τη μετανάστευση. Συμφωνούμε κι εμείς. Αλλά αυτή η πολιτική θα ανοίγει ή θα κλείνει τα σύνορα; Προς το παρόν, γίνεται το δεύτερο. Εμείς, ως Αριστερά, λέμε ότι, όσο υπάρχουν οι αιτίες που προκαλούν την προσφυγιά, η Ε.Ε. δεν έχει δικαίωμα να κλείνει τα σύνορά της.
Ίσα - ίσα, πρέπει να δημιουργήσει ασφαλείς δρόμους για να φτάνουν οι πρόσφυγες στην Ευρώπη και ένα μόνιμο και δίκαιο σύστημα κατανομής τους στις χώρες, με σεβασμό στο δικαίωμα ασύλου που, στο κάτω - κάτω, είναι διεθνής συνθήκη, πάνω και από τις ευρωπαϊκές. Αλλιώς θα είναι συνένοχη για τους θανάτους χιλιάδων προσφύγων στη Μεσόγειο και για το φιάσκο της μετεγκατάστασης, που έχει εγκλωβίσει 150.000 πρόσφυγες σε Ελλάδα και Ιταλία.
Πάγια θέση σας αποτελεί η ανάδειξη της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (ΚΑΛΟ) ως μιας από τις βέλτιστες στρατηγικές επιλογές, ειδικά μεσούσης της κρίσης. Για ποιον λόγο το πιστεύετε και ποιες πολιτικές προτείνετε για την ενίσχυση και προώθηση αυτής της κουλτούρας;
Ο λόγος είναι απλός: Η Κοινωνική Οικονομία μπορεί να δώσει στους ανέργους, κι όχι μόνο σ’ αυτούς, αυτό που δεν μπορεί να τους δώσει ο ιδιωτικός ή και ο δημόσιος τομέας. Απασχόληση δημιουργική, συλλογική, παραγωγική, πάνω σε πράγματα που αγαπάνε να κάνουν. Η ΚΑΛΟ μπορεί να δημιουργήσει τεράστιο πλούτο, αλλά και μια άλλη αντίληψη αλληλέγγυας ζωής. Ευρωβουλευτές της GUE/NGL είδαμε πρόσφατα από κοντά το παράδειγμα της Mondragon στην Ισπανία. Εντυπωσιαστήκαμε. Ανεξάρτητα από ενστάσεις που μπορεί να υπάρχουν, δείχνει ότι η συνεταιριστική οικονομία μπορεί να δημιουργήσει μεγάλα μεγέθη. Αλλά χρειάζεται, εκτός από την κατάλληλη κουλτούρα, καλή οργάνωση και χρηματοδότηση. Γι’ αυτό προτείνω, σε επίπεδο Ε.Ε., να γίνει μια ανακατανομή των κονδυλίων υπέρ της ΚΑΛΟ. Γιατί σήμερα ελάχιστα χρήματα δίνονται σ’ αυτήν. Πώς να συναγωνιστεί τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις;
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι κάνουμε πίσω από την προτεραιότητα που βάζουν και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ελληνική κυβέρνηση να αυξηθούν οι πόροι κατά της ανεργίας. Παλεύουμε και εντός του Ευρωκοινοβουλίου -κι αυτό θα το διαπιστώσετε πολύ σύντομα- ώστε να ευοδωθούν οι προσπάθειες που κάνει η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας Ρ. Αντωνοπούλου για μια συμμαχία ευρωπαϊκή που θα θέτει στο κέντρο των πολιτικών τη σύνδεση της ανάπτυξης με την αντιμετώπιση της ανεργίας, ιδιαίτερα σε χώρες που υπερβαίνουν το μέσο ποσοστό, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία.
Τα εργασιακά δικαιώματα υπόκεινται συστηματική καταστρατήγηση. Ποιες οι πρωτοβουλίες της Ευρωομάδας της Αριστεράς για την ενίσχυση και προστασία των εργαζομένων;
Πριν από λίγους μήνες στο Ευρωκοινοβούλιο εγκρίναμε την έκθεση για τον Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων. Δεν είναι αυτό που θέλαμε ως Αριστερά, αλλά αποτελεί μια βάση για μια κοινή πολιτική της Ε.Ε. στις εργασιακές σχέσεις, στις συλλογικές συμβάσεις, στα συνδικαλιστικά, ασφαλιστικά και προνοιακά δικαιώματα. Θέλουμε εξίσωση προς τα πάνω, όχι προς τα κάτω.
Το θέμα, όμως, είναι με βάση τον πυλώνα να υπάρχουν νομοθετικές πρωτοβουλίες. Γιατί προς το παρόν βλέπουμε ότι πολλές κυβερνήσεις ξηλώνουν ρυθμίσεις προστασίας των εργαζομένων. Η κυβέρνηση Μακρόν, για παράδειγμα, με νωπή την εκλογική νίκη της, ετοιμάζεται να αλλάξει προς το χειρότερο την εργατική και ασφαλιστική νομοθεσία. Αν είχαμε έναν πραγματικά υποχρεωτικό πυλώνα, αυτό δεν θα ήταν δυνατόν. Όπως δεν θα ήταν δυνατό να επιβληθούν στην Ελλάδα οι αντεργατικές ρυθμίσεις των Μνημονίων.
Η οικονομική κρίση εντείνει τις ανισότητες. Ευπαθείς κοινωνικές ομάδες βάλλονται σε βαθμό που η ανάγκη για την προστασία τους καθίσταται επιτακτική. Οι γυναίκες «πρωταγωνιστούν» στην ανεργία και την επισφαλή εργασία, αυξάνονται τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας και οι πολιτικές υποστήριξης των ΑμεΑ φθίνουν. Ποιες οι πρωτοβουλίες σας για την ενίσχυσή τους;
Δεν είναι η δουλειά μου να κάνω κυβερνητική πολιτική. Προσπαθώ να αξιοποιώ τις δυνατότητες που δίνει το Ευρωκοινοβούλιο για να ληφθούν θετικά μέτρα υπέρ των ευπαθών ομάδων και στην Ελλάδα. Συνεργάζομαι με τους αρμόδιους υπουργούς, για παράδειγμα, για να επιταχυνθεί η κύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της βίας κατά γυναικών, για να εφαρμοστεί καλύτερα η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ΑμεΑ ή για τη στήριξη των οικιακών βοηθών, βάσει και της Έκθεσής μου που έχει εγκρίνει το Ευρωκοινοβούλιο.
Την ερχόμενη εβδομάδα, μαζί με την Ισπανίδα ευρωβουλευτή Τάνια Γκονζάλες, παρουσιάζουμε την πρωτοβουλία μας για τις καμαριέρες και τους εργαζόμενους στον τουριστικό τομέα. Θέλουμε ένα δεσμευτικό πλαίσιο καλών πρακτικών για τους εργοδότες, αλλά και τους χρήστες τουριστικών υπηρεσιών, δηλαδή όλους εμάς. Όχι μόνο για τις παροχές που προσφέρουν τα ξενοδοχεία, αλλά και για τις συνθήκες εργασίας. Χρειαζόμαστε ένα μοντέλο «δίκαιου τουρισμού». Δεν μπορούμε να μιλάμε για τουριστικό θαύμα, κι από πίσω να κρύβεται μια εργασιακή κόλαση.
