«Με τον ενωτικό συνασπισμό Ενωμένοι Μπορούμε το Podemos, η Ενωμένη Αριστερά και τα ενωτικά ψηφοδέλτια δίνουν τη μάχη της ανατροπής του νεοφιλελευθερισμού και του εκδημοκρατισμού της Ισπανίας και της Καταλωνίας, στοχεύοντας στην αλλαγή των ισορροπιών στην Ευρώπη σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Πορτογαλίας και γενικότερα του ευρωπαϊκού Νότου», τόνισε στην «Αυγή» ο Ζοάν Μιγκέλ Μένα Άρκα, ο βουλευτής του ενωτικού ψηφοδελτίου En Comù Podem, ηγετικό στέλεχος και πρώην βουλευτής στην τοπική Βουλή της Καταλωνίας, της Ενωμένης Αριστεράς της Καταλωνίας EUiA. O 41χρονος Μένα είναι φιλόλογος, ενώ αντιπροσώπευσε επί σειρά ετών την Ενωμένη Αριστερά της Καταλωνίας στο δημοτικό συμβούλιο του Σαμπαντέγ.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ
* Το ενωτικό ψηφοδέλτιο Ενωμένοι Μπορούμε έρχεται ήδη δεύτερο στις δημοσκοπήσεις, ενώ μέχρι πρότινος τα συστημικά μέσα ενημέρωσης «προέβλεπαν» πτώση του Podemos και διατήρηση της Ενωμένης Αριστεράς σε χαμηλά επίπεδα...
Έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία για να αλλάξουμε την πραγματικότητα της Ισπανίας, που έχει χτυπηθεί δραματικά από την κρίση καθώς με την ανεργία να έχει εκτιναχθεί, όπως στην Ελλάδα, σε επίπεδα που ξεπερνούν το 20%, δεν υπάρχει δουλειά και κυρίως ποιοτικές εργασίες. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την ελπίδα του κόσμου προς τις δυνάμεις της εναλλακτικής Αριστεράς, όπως το Podemos και η Ενωμένη Αριστερά, και τα ενωτικά ψηφοδέλτια σε τοπικό - περιφερειακό επίπεδο. Μας δίνουν την ελπίδα ότι μπορούμε να αγωνιστούμε για να έχουμε μια πολιτική πλειοψηφία στην επόμενη Βουλή ώστε να διώξουμε τη Δεξιά από την διακυβέρνηση της χώρας.
* Φαίνεται ότι στην Ισπανία, όπως είχαν κάνει και στην Ελλάδα, προσπαθούν να δημιουργήσουν μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, οικουμενική ή εθνικής ενότητας...
Αυτός είναι ένας πραγματικός κίνδυνος. Ο υποψήφιος των σοσιαλιστών Σάντσεθ επισκέφθηκε τις τελευταίες ημέρες διάφορες χώρες και δεν έκρυψε ότι ο μεγάλος συνασπισμός αποτελεί μια εναλλακτική επιλογή. Ήδη μετά τις εκλογές του Δεκεμβρίου οι Πολίτες προσπάθησαν να παίξουν το χαρτί μιας δύναμης που μπαίνει ανάμεσα στο Λαϊκό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα για να διευκολύνει τον σχηματισμό κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού με τη συμμετοχή των σοσιαλιστών. Ο φόβος υπάρχει. Όμως, για πολύ κόσμο γίνεται πιο σαφές ότι όσο πιο ισχυρό θα είναι το ενωτικό σχήμα Ενωμένοι Μπορούμε, τόσο περισσότερο θα απομακρύνεται αυτός ο πραγματικός κίνδυνος.
*Ο Ιγκλέσιας και ο Γκαρθόν συνεχίζουν να τείνουν το χέρι στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο φαίνεται διχασμένο και εν μέρει όμηρος ενός συντηρητικού και ίσως διεφθαρμένου τμήματός του...
Μου φαίνεται ότι ο Σάντσεθ εδώ και καιρό βρίσκεται όμηρος της εσωτερικής αντιπαράθεσης του κόμματός του και κυρίως του στεγανού και θολού μηχανισμού της δεξιάς τάσης του κόμματος, από τον Γκονθάλεθ και την Ντίαθ ώς και άλλα ηγετικά στελέχη σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Εμπόδισαν και προσπαθούν να εμποδίσουν τον Σάντσεθ να αποκτήσει την ελευθερία κινήσεων που θα επιτρέψει τη συμφωνία με την Αριστερά και να εγκαταλείψει τη συμφωνία που τον οδήγησαν οι ίδιοι να κλείσει με τους Πολίτες, που αποτελούν ένα καθαρά κεντροδεξιό κόμμα. Θα εξαρτηθεί και από τον ίδιο τον Σάντσεθ εάν είναι ικανός να ελευθερωθεί από τη δεξιά και διαπλεκόμενη πτέρυγα του κόμματός του και να στηρίξει την κυβέρνηση της αλλαγής.
* Ο Σάντσεθ είπε ότι όσο ο Ιγκλέσιας και ο Γκαρθόν προχωρούν δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός, τροφοδοτώντας κι αυτός με τη σειρά του ένα είδος αντικομμουνιστικής υστερίας..
Το πρόβλημα του Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι, όταν βρίσκεται στην εξουσία δεν εφαρμόζει αριστερή πολιτική κι αυτό έχει οδηγήσει πολύ κόσμο να μη βλέπει ότι υπάρχουν διαφορές από το Λαϊκό Κόμμα. Τώρα εμφανίζεται μια άλλη πολιτική δύναμη, την οποία αυτοί θεωρούσαν περιθωριακή, αλλά που όχι μόνο θέτει το θέμα της διακυβέρνησης, μα αποδεικνύει ότι εφαρμόζει ήδη μια αριστερή πολιτική και πολύ διαφορετική από αυτή των σοσιαλιστών και μάλιστα σε ορισμένους από τους μεγαλύτερους δήμους της χώρας, όπως της Μαδρίτης, της Βαρκελώνης, της Θαραγκόθα, του Κάδιθ κ.ά. Οι δυνάμεις της αλλαγής, το Podemos και η Ενωμένη Αριστερά, διαχειρίζονται τους δήμους αποδεικνύοντας ότι αυτό μπορεί να γίνει με άλλους τρόπους και με τους πολίτες πρωταγωνιστές, πείθοντας παράλληλα τον κόσμο ότι μπορούν να εφαρμοστούν μέτρα για την υπεράσπιση των λαϊκών τάξεων και των ανθρώπων που έχουν πληγεί από την κρίση, σε αντιπαράθεση με τα προνόμια των πιο πλούσιων, ένα πεδίο όπου έπαιξε το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Αυτό τους φοβίζει. Οι πολίτες βλέπουν τη μεγάλη διαφορά στους δήμους, βλέπουν πώς συμπεριφερόμαστε στις περιφερειακές κυβερνήσεις που στηρίζουμε και πείθονται ότι αξίζει τον κόπο να κάνουμε το ίδιο και σε κυβερνητικό επίπεδο με μια κυβέρνηση της αλλαγής στην Ισπανία.
* Σε ποια Ισπανία όμως; Στη Καταλονία έχετε μια διπλή πολιτική αντιπαράθεση που αφορά το τοπικό - περιφερειακό και το εθνικό επίπεδο, έχοντας μετατραπεί στο μεγαλύτερο κόμμα...
Εμείς προτείνουμε ότι στην Καταλονία πρέπει να κάνουμε αυτό που κάνουν όλες οι δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες και να διοργανώσουμε ένα δημοψήφισμα όπου ο κόσμος θα επιλέξει το μέλλον του. Αυτό έγινε στη Σκωτία και στο Κεμπέκ. Εμείς δεν είμαστε εθνικιστές, αλλά υποστηρίζουμε μια δημοκρατική διέξοδο από την κρίση της «τοποθέτησης» της Καταλωνίας στο ισπανικό κράτος. Η Καταλονία έχει μια επιθυμία μεγαλύτερης αυτοκυβέρνησης. Αυτό μπορεί να επιλυθεί με τη λαϊκή θέληση. Η Καταλονία δεν έχει πρόβλημα με την Ισπανία, αλλά με την κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος, που θέλει να επιβάλει έναν μεγάλο συγκεντρωτισμό στη χώρα, μεταφέροντας όλο το πολιτικό βάρος στη Μαδρίτη, όταν στην πραγματικότητα η Ισπανία είναι μια χώρα με πολλές εθνότητες, με διαφορετικές κουλτούρες, γλώσσες και συνήθειες. Δεν υποστηρίζουμε την ανεξαρτησία της Καταλωνίας, αλλά τη μετατροπή της Ισπανίας σε ομοσπονδιακό κράτος. Αυτό μπορεί να το επιλέξουν μόνο οι πολίτες διαμέσου του δημοψηφίσματος.
* Αναφερθήκατε στην προσπάθεια συγκεντρωτισμού και έλλειψης δημοκρατίας στην Ισπανία. Μπορεί αυτή η ίδια συζήτηση να γίνει με άξονα την Ευρώπη; Η Ειδομένη, η εκλογή του προέδρου της Αυστρίας, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, η Ακροδεξιά. Ποιος αποφασίζει για τις κοινωνίες μας;
Η Ευρώπη οδηγείται σε μια αντιδημοκρατική πορεία. Δεν υπολογίζει τους πολίτες της και οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί της σε μια γωνιά αποφασίζουν για το μέλλον μας. Από την Καταλονία απαιτούμε περισσότερη δημοκρατία. Οι πολίτες να εξασκούν το ριζοσπαστικό τους δικαίωμα να παίρνουν τις αποφάσεις για το μέλλον τους. Δεν μπορούν να διαχειριστούν το προσφυγικό και αφήνουν μια ήπειρο στους τραπεζίτες. Δεν μπορούμε να εκλέξουμε την ευρωπαϊκή κυβέρνηση και μας θέλουν απλώς ως φθηνό εργατικό δυναμικό. Οι μεγάλες ελίτ θέλουν να ελέγξουν τις επιλογές της Ευρώπης.
* Η Ευρώπη μπορεί να μεταρρυθμιστεί ή χρειάζεται να ακολουθήσουμε άλλους δρόμους;
Η συζήτηση είναι ανοιχτή, ακόμη και μέσα στην Αριστερά, όχι μόνο για το αν θα πρέπει να ανήκουμε στην Ευρώπη αλλά και εάν θα πρέπει να συμμετέχουμε στο ευρώ, που δεν ελέγχεται δημοκρατικά. Έχουμε μια ιστορική ευκαιρία να αποκτήσουμε μια κυβέρνηση της αλλαγής την Ισπανία, να έχουμε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που να εφαρμόζει αριστερή πολιτική. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε με την κυβέρνηση της Ελλάδας, να δούμε τι μπορεί να κάνουμε με την κυβέρνηση της Πορτογαλίας και το τι θα συμβεί στην Ιταλία. Όσο περισσότερες εναλλακτικές κυβερνήσεις υπάρχουν τόσο μεγαλύτερη θα είναι η πίεση που θα ασκούμε. Πρέπει να αλλάξουμε τις ισορροπίες στην Ευρώπη. Μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει. Εάν στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία ή την Ιταλία έχουμε κυβερνήσεις με την Αριστερά πρωταγωνιστή, θα αλλάξουμε της ισορροπίες, δημιουργώντας έναν πόλο που θα διεκδικήσει την πολιτική ηγεμονία σε άμεση αντιπαράθεση με τον νεοφιλελευθερισμό.
ΜΟΤΟ
Έχουμε μια ιστορική ευκαιρία να αποκτήσουμε μια κυβέρνηση της αλλαγής την Ισπανία, να έχουμε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που να εφαρμόζει αριστερή πολιτική. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεργαστούμε με την κυβέρνηση της Ελλάδας, να δούμε τι μπορεί να κάνουμε με την κυβέρνηση της Πορτογαλίας και το τι θα συμβεί στην Ιταλία
