Μετά το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γερμανία και με την προοπτική σχηματισμού νέας κυβέρνησης συνασπισμού να καθυστερεί -και για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας να μην θεωρείται απολύτως δεδομένη- ήταν αυτονόητο να επικρατήσει ανησυχία σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και κυρίως στην Αθήνα και το Παρίσι.
Στο Παρίσι διότι ο Πρόεδρος Μακρόν έχει συνδέσει το ευρωπαϊκό του όραμα -και την επιβίωσή του- με τη στενότερη συνεργασία με το Βερολίνο. Στην Αθήνα διότι όχι μόνο “καίγεται” κι αυτή για τη νέα αρχιτεκτονική της Ευρώπης, προς το δημοκρατικότερο και το κοινωνικότερο, αλλά κι επειδή στον δρόμο προς την έξοδο από τα Μνημόνια το Βερολίνο παίζει... συμπρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν είναι τυχαίο ότι η... κολοκυθιά για το ποιος θα διαδεχτεί στο υπουργείο των Οικονομικών τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που γίνεται πρόεδρος της Βουλής -και τι έχει πει κάθε επίδοξος διάδοχός του για την Ελλάδα- παίζεται στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και στα κυβερνητικά και κομματικά γραφεία περισσότερο απ’ ό,τι στην ίδια τη Γερμανία.
Όπως δεν είναι τυχαίο το ότι πολλοί φοβούνται στην Αθήνα πως η δεξιά στροφή στην οποία φαίνεται να ωθείται τουλάχιστον η Χριστιανική Ένωση (Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ και Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας) μετά την εντυπωσιακή επίδοση των ακροδεξιών της Εναλλακτικής για τη Γερμανία μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην -ούτως ή άλλως όχι ιδιαίτερα πετυχημένη- ευρωπαϊκή διαχείριση του προσφυγικού.
Το βέβαιο είναι ότι μέχρι να ορκιστεί η επόμενη κυβέρνηση στο Βερολίνο -η απερχόμενη χρειάστηκε 84 ολόκληρες μέρες και οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό της ήταν πιο εύκολες από τη γεφύρωση των διαφορών μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών, Χριστιανοκοινωνιστών, Φιλελεύθερων και Πράσινων τώρα- δεν πρόκειται να κινηθεί τίποτε στο θέμα του χρέους.
Αντίθετα, για την τρίτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος - και υπό την προϋπόθεση ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν θα κάνει κάποια, συνήθως δυσάρεστη, έκπληξη- δεν αναμένονται έξτρα προσκόμματα από τον διάδοχο του Σόιμπλε, Πέτερ Άλτμαϊερ, που θα αναλάβει υπηρεσιακά το υπουργείο Οικονομικών μετά τις 17 Οκτωβρίου, όταν θα συσταθεί σε σώμα η γερμανική Βουλή.
Ο Άλτμαϊερ είναι ο πιο πιστός συνεργάτης της Μέρκελ και θα διατηρήσει και το υπουργείο Καγκελαρίας (σαν να λέμε το παλιό Συντονισμού στην Ελλάδα) μέχρι τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης, οπότε δεν αναμένεται να πάρει καμία πρωτοβουλία -είτε... ευχάριστη είτε δυσάρεστη- σε όσα Eurogroup κι αν αναγκαστεί να συμμετάσχει από τον Νοέμβριο και μετά.
