Μήνυμα των Ιταλών ψηφοφόρων σε Μέρκελ - Ε.Ε. / "Μαύρισαν" την ευρωλιτότητα, πιέζουν για αλλαγές

Φωτιά έβαλαν με την ψήφο τους οι γείτονές μας Ιταλοί σε Βρυξέλλες και Βερολίνο προκαλώντας νέους πονοκεφάλους στους αρχιερείς του ευρωνεοφιλελευθερισμού. Το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών περιέχει και "ταχυδρομεί" ένα σαφές μήνυμα απόρριψης των συνταγών ευρωλιτότητας και των διαρκών εκβιασμών των "αγορών".

Εκατομμύρια πολίτες είτε ψηφίζοντας τον γκουρού του Κινήματος Πέντε Αστέρων Μπέπε Γκρίλο, είτε ψηφίζοντας τον επικεφαλής της Κεντροαριστέρας Μπερσάνι είτε ακόμη ψηφίζοντας (ένα κομμάτι) του επανακάμψαντα ως αντι-μερκελιστή (!) Μπερλουσκόνι είτε την Αριστερά του Ινγκρόια (παρ' ότι έμεινε εκτός Βουλής και Γερουσίας) θέλησαν να καταδείξουν στην αντίθεσή τους την επιβληθείσα ευρωλιτότητα και στη διαρκή κοινωνική συμπίεση.

Το πόσο εύκολα διολισθαίνουν βασικοί ευρωπαράγοντες σε υποτιμητικά σχόλια για τους Ευρωπαίους πολίτες (εν προκειμένω τους Ιταλούς) επειδή ψηφίζουν διαφορετικά από τις "επιθυμίες" τους το έδειξαν και οι δηλώσεις του υποψήφιου καγκελαρίου των Σοσιαλδημοκρατών Πέερ Στάινμπρουκ περί "δύο κλόουν"! (αναφέρθηκε έτσι για Μπερλουσκόνι, Γκρίλο)! Να σημειώσουμε ότι λόγω αυτής της τουλάχιστον επιπόλαιας δήλωσης ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Τζ. Ναπολιτάνο ακύρωσε τη συνάντηση μαζί του (βρισκόταν σε επίσημη επίσκεψη στη Γερμανία) και με τη θεσμική του στάση "εισέπραξε" το πρώτο θετικό σχόλιο από τον ουσιαστικό νικητή των εκλογών Μπ. Γκρίλο, που είπε ότι "στη Γερμανία είδα τον πρόεδρό μου"... Από το Βερολίνο ο Ναπολιτάνο σχολίασε πως "εκτίμησε τη δήλωσή του".

Την αναφορά αυτή την κάνουμε γιατί δείχνει άμεσα και "τυπικά" πόσο μακριά από την εκρηκτική κατάσταση του Νότου της Ευρώπης είναι το νεοφιλελεύθερο ευρωδιευθυντήριο και οι ηγεσίες στο Βερολίνο κ.α.

Πρωτιά χωρίς νίκη για Μπερσάνι

Μπορεί το σχέδιο και η προσπάθεια του Μπερσάνι (Δημοκρατικό Κόμμα) μαζί με τον Νίκι Βέντολα (Αριστερά, Οικολογία, Ελευθερία) να ήταν πιο "αριστερά" από την προ πέντε ετών αντίστοιχη του Βελτρόνι, όμως το αποτέλεσμα κατέδειξε ότι δεν ακούμπησε ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις και ψηφοφόρους που θεώρησαν μεγαλύτερη από το αναγκαίο τη στήριξη της κυβέρνησης Μόντι και ήθελαν μεγαλύτερη, πιο ουσιαστική διαφοροποίηση από αυτές τις πολιτικές.

Οπωσδήποτε το τελευταίο διάστημα στις απώλειες του ποσοστού του βάρυνε αρκετά το μεγάλο σκάνδαλο στην Τράπεζα Monte dei Paschi στη Σιένα (η τρίτη μεγαλύτερη στην Ιταλία), όπου διαχρονικά είναι γνωστή η "μοιρασιά" ρόλων και ευθυνών μεταξύ παλαιότερα ΙΚΚ και Χριστιανοδημοκρατίας, τώρα μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς.

Από το διαδίκτυο στο εκλογικό τσουνάμι

Τη δίψα του κόσμου για αντιπαράθεση με το διεφθαρμένο κεντρικό σύστημα διακυβέρνησης αλλά και την ανάγκη του για αποτροπή φθαρμένων κυβερνητικών συνταγών (π.χ. μια επανεκδοχή Μόντι ή συγκυβέρνησης) εξέφρασε και "γιγάντωσε" τελικά το "πεντάστερο" κίνημα του Μπ. Γκρίλο σε βαθμό εκπληκτικό (και για τον υπογράφοντα), ώστε τώρα να είναι ο βασικός ρυθμιστής των εξελίξεων. Ο σχηματισμός, "το κόμμα" του Μπ. Γκρίλο είναι οριακά πρώτος σε ψήφους και ποσοστό στη Βουλή (όπου ψηφίζουν όλοι από 18 χρόνων) και συνεπώς έκανε έναν πραγματικό σεισμό, όταν πριν από πέντε χρόνια δεν συμμετείχε καν στις εκλογές.

Οι πρώτες αποτυπώσεις δείχνουν ότι το ψηφοδέλτιο του Γκρίλο έχει ανάλογη δυναμική σε όλη τη χώρα (γεγονός που το ισχυροποιεί για τη συνέχεια) και αναλύοντας τις μετακινήσεις διαπιστώνουμε ότι η προέλευση των ψήφων έχει αφετηρία τόσο την Κεντροαριστερά (κατά περίπου 31%) όσο και τη Δεξιά, Κεντροδεξιά (κατά περίπου 29%). Το υπόλοιπα έχει να κάνει με κινητοποίηση νέων ψηφοφόρων ή ψηφοφόρων που άλλοτε απείχαν.

Αν ώς τώρα ο Γκρίλο είχε το διαδίκτυο ως "όπλο", τον τελευταίο προεκλογικό μήνα έκανε μια κυριολεκτικά εντυπωσιακή σε κινητικότητα και μαζικότητα περιοδεία σε πόλεις και πλατείες, γεγονός που "ζωντανά" επηρέασε με τη δυναμική του (και ανέτρεψε δημοσκοπήσεις).

Ίσως ενδεικτική της ευρύτερης συσπείρωσης που κατέγραψε ήταν και η υποστήριξή του από τον νομπελίστα Ντάριο Φο (πάντα από την Αριστερά), αλλά και από τον πασίγνωστο ηθοποιό - τραγουδιστή Αντριάνο Τσελεντάνο (πάντα από την Κεντροδεξιά και τον καθολικισμό).

Με συνθήματα κατά της διαφθοράς (φυσικά και "ξεζούμισε" το σκάνδαλο της τράπεζας) και τον άγριων περικοπών, με διακηρυγμένο στόχο δημοψήφισμα για το ευρώ και πολλές ατάκες ισοπεδωτικές (και) για την Αριστερά, μένει να δούμε πώς το "πεντάστερο" κοινοβουλευτικό δυναμικό του θ' ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κόσμου για αλλαγές.

Η επάνοδος του καναλάρχη

Όταν ένας πολιτικός αρχηγός δηλώνει ότι "η δικαιοσύνη είναι χειρότερη από τη μαφία", όπως έκανε ο Μπερλουσκόνι, τότε εύκολα καταλαβαίνουμε πόσο αδίστακτος ήταν και είναι.

Όχι, δεν ξανάγινε ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος Μπερλουσκόνι (έχασε τους μισούς ψηφοφόρους του), όμως με την "επιστροφή" του και με αντι-μερκελική σημαία ξανάδωσε δυνάμεις στη δεξιά συμμαχία σε βαθμό που μπορεί τώρα να "απαιτεί"... συγκυβέρνηση!

"Ξέμεινε" ο Μόντι

Άλλα περίμενε ο εκλεκτός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των ευρωπαϊκών κέντρων Μόντι και άλλα πήρε από τον λαό.

Το ποσοστό του (παρά τις δηλώσεις "ικανοποίησης" που έκανε) ήταν κατώτερο κατά πολύ των δημοσκοπήσεων και των προσδοκιών του. Πέντε χρόνια πριν ο Καζίνι "μόνος" του είχε ήδη το 5,6% και ο πολύς Μόντι (μαζί του και ο Φίνι) έφτασε με το ζόρι το 10,5%. Μπορεί να συγκράτησε τα spreads, αλλά δεν συγκράτησε την εντεινόμενη δυσφορία των πολιτών.

Εκτός Βουλής η Αριστερά

Άργησε να συσπειρωθεί, άργησε να συμφωνήσει σε επικεφαλής, εύκολα υποτίμησε την κοινωνική και διαδικτυακή κινητικότητα του Γκρίλο, όσο εύκολα, σχηματικά, συνθηματολογικά "ταύτισε" Μόντι - Μπερσάνι.

Η απουσία της από τη Βουλή και τη Γερουσία είναι σοβαρό έλλειμμα για τη γειτονική μας χώρα και για όσα έρχονται.

Στον βαθμό που ο Μπερσάνι επιμείνει και προσπαθήσει για κυβέρνηση Κεντροαριστεράς με στήριξη ή κατά περίπτωση στήριξη Γκρίλο, τότε η Ιταλία θα γνωρίσει μία νέα φάση.

Τα πρώτα δείγματα δεν αποκλείουν τέτοιο ενδεχόμενο, όμως είναι βέβαιο ότι οι αντιδράσεις θα πολλαπλασιαστούν - και τα σενάρια επίσης...