Ήταν μια είδηση που πέρασε στα ψιλά, ωστόσο είναι αποκαλυπτική του τρόπου σκέψης και δράσης του νέου Προέδρου της Γαλλίας. Η είδηση, που δημοσίευσε η εφημερίδα Φιγκαρό ήταν ότι ο Εμανουέλ Μακρόν συνομιλεί στο τηλέφωνο με τον πρώην Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, ενώ στις 5 Ιουλίου, ημέρα της κηδείας της Σιμόν Βέιγ, το ζεύγος Σαρκοζί συνέφαγε με το προεδρικό ζεύγος στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων. Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, ο Μακρόν θα δεχθεί επίσης και τον πρώην ένοικο του Προεδρικού Μεγάρου, τον προκάτοχό του Φρανσουά Ολάντ. Για όσους δεν γνωρίζουν τη μέχρι σήμερα πορεία του Μακρόν, η είδηση ξάφνιασε. Όσοι όμως έχουν παρακολουθήσει το πώς κινείται από τη στιγμή που βρέθηκε στο πλευρό του Προέδρου Ολάντ, ο Μακρόν, η είδηση δεν είχε τίποτε το περίεργο. Ίσα - ίσα, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας είναι ένας άνθρωπος που προσέχει ιδιαίτερα τις επαφές του, να είναι πολυεπίπεδες και πολύμορφες, και να μην περιορίζονται σε κομματικά, πολιτικά, ιδεολογικά στεγανά. Αυτή είναι η αρχή την οποία τηρεί απαρέγκλιτα ως σήμερα και την οποία, όπως όλα δείχνουν, θα συνεχίσει να τηρεί.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτών των επαφών του «Προέδρου με τους προκατόχους του» εντάσσεται και το «ιδιωτικό γεύμα», όπως αναγνώρισε το Προεδρικό Μέγαρο ύστερα από το δημοσίευμα. Τούτο σημαίνει ότι ο Μακρόν θα συναντηθεί και με τον Ολάντ. Πότε; Άγνωστο ακόμη. Πάντως σύμφωνα με έναν προεδρικό σύμβουλο, ούτε και αυτό θα δημοσιοποιηθεί γιατί «αυτή είναι η φύση των συναντήσεων αυτών»...
Από την πλευρά του Σαρκοζί επιβεβαιώνεται πάντως ότι οι δύο άνδρες «μιλάνε συχνά». «Ο Πρόεδρος Μακρόν έχει την ευφυΐα να μην υποτιμά την εμπειρία του Νικολά Σαρκοζί», τόνιζε συνεργάτης του πρώην προέδρου. Οι δύο άνδρες όμως γνωρίζονταν από παλιά. Και αυτό είναι κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό.
Συγκεκριμένα, στην αρχή της θητείας του, τον Μάιο του 2007, ο Σαρκοζί είχε ζητήσει από τον πρώην στενό συνεργάτη και σύμβουλο του Φρανσουά Μιτεράν, Ζακ Αταλί να συστήσει και να προεδρεύσει Επιτροπής για την Οικονομική Ανάπτυξη. Ο Αταλί είχε δεχθεί με την προϋπόθεση ότι θα είχε ο ίδιος την ευθύνη επιλογής των μελών της. Όπερ και εγένετο - αν και δύσκολα ο Σαρκοζί αποδέχθηκε τον όρο. Ένα από τα μέλη της Επιτροπής λοιπόν, με ρόλο συντάκτη των εκθέσεων, ήταν και ο... Εμανουέλ Μακρόν, που σύμφωνα με τον δημοσιογράφο... στο βιβλίο του «L’ ambigu Monsieur Macron», σύντομα απέκτησε, de facto, ρόλο που υπερέβαινε κατά πολύ τον αρχικό και μάλιστα απέναντι σε μέλη με πολύ «βαρύτερα» βιογραφικά από το δικό του... Οι εκθέσεις της Επιτροπής, που έμειναν στα προεδρικά συρτάρια, ήσαν τελικά ένα μείγμα νεοφιλελεύθερων προτάσεων (απελευθέρωση επαγγελμάτων, αποτίμηση των δημόσιων υπηρεσιών από ιδιωτικές εταιρείες, μείωση των κοινωνικών εισφορών με άνοδο του ΦΠΑ, επαναχάραξη του αυτοδιοικητικού χάρτη, με μείωση των Διαμερισμάτων, των κοινοτήτων, κ.ά.) σε συνδυασμό με μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα. Στο πλαίσιο των εργασιών της, διεξήχθησαν 450 ακροάσεις σημαντικών παραγόντων της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, Γάλλων και ξένων.
«Κανείς δεν γνώριζε τον Εμανουέλ. Πολύ σύντομα αναδείχθηκε ως απολύτως κεντρικός παράγοντας, έγινε ο πιο άνετος συνομιλητής αυτής της Επιτροπής», είπε στον δημοσιογράφο - συγγραφέα του βιβλίου, ο Σερζ Βάινμπεργκ, σημερινός πρόεδρος της φαρμακευτικής εταιρείας Sanofi - Aventis και φίλος πλέον του σημερινού προέδρου. Στο ίδιο μήκος κύματος και άλλες μαρτυρίες, με αποτέλεσμα ο δημοσιογράφος να συμπεράνει: «Ο Εμανουέλ Μακρόν κατάφερε έτσι να διευρύνει τις αρχικές του αρμοδιότητες, από απλός συντάκτης εκθέσεων, πέρασε σε ρόλο διαμεσολαβητή και διαπραγματευτή»... Κάτι που βέβαια δεν ενθουσίασε τον Αταλί αλλά αυτό ήταν απολύτως δευτερεύον για τον μέλλοντα Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, που άνοιξε έτσι ακόμη περισσότερο τον κύκλο των γνωριμιών του δέκα χρόνια πριν καταλάβει το ύπατο αξίωμα.
