Στο κλείσιμο της διαδρομής της Κεντρικής Μεσογείου επικεντρώνει τις δυνάμεις της η Ε.Ε., σε μια δεύτερη απόπειρα να προσεγγίσει με επενδύσεις τα κράτη της Αφρικής, καθώς η τελευταία προσπάθεια στη Σύνοδο της Βαλέττας είχε αποτύχει. Η στροφή της Ε.Ε. προς την Αφρική είναι όλο και πιο ορατή στις Βρυξέλλες, καθώς την περασμένη Τετάρτη -μία ημέρα πριν από την ευρωπαϊκή σύνοδο- το Ευρωκοινοβούλιο διοργάνωσε Συνέδριο Υψηλού Επιπέδου με θέμα το προσφυγικό - μεταναστευτικό ζήτημα με παρουσία Αφρικανών αξιωματούχων και εκπροσώπων των Ηνωμένων Εθνών αλλά και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Το κλείσιμο της διαδρομής της Κεντρικής Μεσογείου περνά όμως μέσα από την ταραχώδη ακόμα Λιβύη, με τις δύο κυβερνήσεις -μία στον Βορρά και μία στον Νότο-, και με την Ε.Ε. να αποφασίζει ότι θα διαλέξει να στηρίξει την κυβέρνηση του Βορρά, όπως είχε άλλωστε ξεκαθαρίσει και ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Αντόνιο Ταγιάνι. Μάλιστα, στο συνέδριο της Τετάρτης, ο Λίβυος Πρόεδρος της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας (κυβέρνηση του Βορρά) Αλ Σαράζ πήρε τον λόγο κατά το άνοιγμα των διαδικασιών μετά τον Αντ. Ταγιάνι, τον Ζ.Κλ. Γιούνκερ και τη Φ. Μογκερίνι, ευχαριστώντας την Ε.Ε. για την υποστήριξη της κυβέρνησής του και ιδιαίτερα την Ιταλία και τη Γερμανία για τη βοήθεια όσο αφορά την καταπολέμηση των διακινητών, αλλά και για τη βοήθεια ανάπτυξης και μέτρων ασφαλείας στο νότιο τμήμα της χώρας. Επιπλέον, ο Λίβυος επικεφαλής της κυβέρνησης ανέφερε ότι επιθυμούν να συνεχίσουν να υπάρχουν τα κέντρα μεταναστών και προσφύγων στη χώρα του, ζητώντας όμως παράλληλα βοήθεια για τη φύλαξη των συνόρων, αλλά και άρση του εμπάργκο στις λιβυκές ακτές, αίτημα το οποίο κατέθεσαν, όπως τόνισε, προ δύο εβδομάδων στον ΟΗΕ.
Την ίδια ώρα, ωστόσο, η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Φ. Μογκερίνι παραδεχόταν ότι οι συνθήκες στα κέντρα κράτησης μεταναστών και προσφύγων στη Λιβύη είναι τραγικές και ζητούσε τη συνδρομή διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων.
Κατά τα άλλα, η Ε.Ε. θέτει το ζήτημα εναρμόνισης των συστημάτων ασύλου σε όλη την Ε.Ε. ώστε να αποφεύγεται να επιλέγεται ο τόπος αίτησης ασύλου, όπως τόνιζε ο Ζ.Κλ. Γιούνκερ, με φόντο τη μεταρρύθμιση του Δουβλίνου, για το οποίο και οι νέες εισηγήσεις δεν αφαιρούν ουσιαστικά το βάρος από τις χώρες πρώτης υποδοχής, παρά τις επικλήσεις των ευρωπαϊκών θεσμών περί αλληλεγγύης.
