Μπορεί οι 6 στους 10 Γάλλους να εγκρίνουν τη νέα, τη δεύτερη εντός ολίγων εβδομάδων, κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία, ωστόσο η αίσθηση είναι ότι αυτό δεν οφείλεται τόσο σε αυτή καθαυτή τη δυναμική της κυβέρνησης όσο στο γεγονός της αποσύνθεσης των αντιπάλων της. Είναι έτσι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το δεξιό κόμμα των Ρεπουμπλικανών θα βρίσκεται στη Βουλή με... δύο κοινοβουλευτικές ομάδες.
Η είδηση έσκασε σαν βόμβα την Τετάρτη, όταν έγινε γνωστό ότι ομάδα 15 με 20 βουλευτών των Ρεπουμπλικανών αποφάσισε να απομακρυνθεί από το κόμμα και να ενταχθεί σε ομάδα Κεντρώων υπό τον τίτλο «Οι εποικοδομητικοί Ρεπουμπλικανοί, UDI και ανεξάρτητοι»! Μια ομάδα που διάκειται «εποικοδομητικά» έναντι του νέου Προέδρου...
Την ίδια στιγμή, ο πρώην υπουργός Δημόσιας Διοίκησης Κριστιάν Ζακόμπ εκλεγόταν επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των «νομιμοφρόνων» δεξιών, τονίζοντας ότι «αυτό που θέλουμε είναι να είμαστε δύναμη πρότασης, με προτάσεις σχεδίων νόμου και τροπολογιών». «Θα εργαστούμε έξυπνα, με εποικοδομητικό πνεύμα» συνέχισε ο ίδιος χαρακτηριστικά.
Το μήνυμα είναι λοιπόν η... εποικοδομητικότητα και όχι η αντιπολίτευση παρά το γεγονός ότι και οι δύο ομάδες θα επιλέξουν την αποχή κατά την ψήφο εμπιστοσύνης της νέας κυβέρνησης, χωρίς όμως να αποκλείονται και οι περιπτώσεις βουλευτών τους που θα υπερψηφίσουν... Ο Ζακόμπ μάλιστα προέβλεψε: «Αν μερικοί βουλευτές υπερψηφίσουν, δεν θα τους σκοτώσουμε!».
Αυτή η τουλάχιστον χαλαρή στάση είναι τυχαία; Κάθε άλλο. Απλά η εκλογή Μακρόν έφερε με έντονο τρόπο στο προσκήνιο τις βαθιές, ιστορικές διαφορές που εδώ και χρόνια διχάζουν την οικογένεια της γαλλικής Δεξιάς... Πλέον τίποτε δεν εμποδίζει τις διαφορές αυτές να έρθουν την επιφάνεια σε σχέση με τη λειτουργία της εκτελεστικής εξουσίας, τις σχέσεις με τον Πρόεδρο, κλπ.
Το σοκ στους Σοσιαλιστές
Την ίδια στιγμή, το άλλο πάλαι ποτέ ισχυρό κόμμα, το Σοσιαλιστικό, δεν έχει ακόμη συνέλθει από το σοκ της διπλής συντριβής - στις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές τα ποσοστά που κατέγραψε είναι ιστορικά πρωτόγνωρα χαμηλά. Η δε παραίτηση το βράδυ του β’ γύρου των βουλευτικών εκλογών του γραμματέα του κόμματος Ζαν Κριστόφ Καμπαντελίς, που δεν κατάφερε να
επανεκλεγεί, ήταν αναμενόμενη και δεν έλυσε κανένα από τα δομικά και ιδεολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το κόμμα που ίδρυσε ο Φρανσουά Μιτεράν. Και η συνέχεια θα είναι δύσκολη.
Ήδη οι πρώτες συζητήσεις των βουλευτών εν όψει της συνεδρίασης για την ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση στις 4 Ιουλίου έφερε στο προσκήνιο αποκλίνουσες απόψεις και βαθιές διαφορές. Η κακοφωνία σημάδεψε την πρώτη συνάντηση. Δημιουργήθηκαν δύο στρατόπεδα: από τη μία εκείνοι που συνεχίζουν την παράδοση των «αντιφρονούντων» από την περίοδο του προέδρου Ολάντ και από την άλλη εκείνοι που δεν είναι κατηγορηματικά επικριτικοί προς τον νέο Πρόεδρο, καθώς το κόμμα του δεν κατέβασε υποψήφιο απέναντί τους.
«Πρέπει να είμαστε αξιόπιστοι για να επηρεάζουμε τα νομοθετικά κείμενα και αυτό περνάει μέσα από μια ήπια σχέση με την κυβέρνηση του Εντουάρ Φιλίπ» είπε χαρακτηριστικά ο βουλευτής Νταβίντ Χαμπίμπ, ενώ την αντίθετη άποψη εξέφρασε η Λοράνς Ντιμόν, που υπογράμμισε ότι «ναι μεν δεν θέλουν τη διάσπαση της κοινοβουλευτικής ομάδας αλλά αποκλείεται να αυτοαναιρεθώ κατά την ψηφοφορία της 4ης Ιουλίου».
Επισήμως, η σοσιαλιστική ομάδα τάσσεται και αυτή υπέρ της αποχής... Εν πάση περιπτώσει, η ψηφοφορία αυτή είναι το λιγότερο που δοκιμάζει το Σ.Κ. Όπως έγραψε εύστοχα το περιοδικό “Εξπρές” «Το Σοσιαλιστικό Κόμμα αναζητά ηγέτη, πολιτική γραμμή και ψηφοφόρους». Και μάλλον θα αργήσει να τα βρει όλα αυτά...
Διαιρεμένη και η Αριστερά
Από την πλευρά τους, οι αριστεροί βουλευτές της Ανυπότακτης Γαλλίας και του Κομμουνιστικού Κόμματος θα βρίσκονται στη Βουλή με δύο ξεχωριστές ομάδες. Ο Ζαν Λικ Μελανσόν θα είναι έτσι πρόεδρος ομάδας 16 βουλευτών (παρά το γεγονός ότι μεταξύ των δύο γύρων των βουλευτικών εκλογών έδειχνε να μην ενδιαφέρεται για τη θέση), ενώ οι κομμουνιστές θα έχουν 15μελή ομάδα (μαζί με τους 4 συνεργαζόμενους βουλευτές), όπως δήλωσε ο Αντρέ Σασέν.
Οι σχέσεις μεταξύ των δύο αριστερών κομμάτων βρίσκονται στο ναδίρ ύστερα από μια πολύμηνη περίοδο που σημαδεύτηκε από δημόσιες συγκρούσεις μεταξύ του Μελανσόν και του γραμματέα του ΚΚΓ Πιέρ Λοράν. Οι διαπραγματεύσεις των δύο εν όψει των βουλευτικών εκλογών, απέτυχαν παταγωδώς με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να βρεθούν αντιμέτωποι υποψήφιοι της Ανυπότακτης Γαλλίας και του ΚΚΓ. Σήμερα οι κακές γλώσσες λένε ότι η μόνη στάση που
μπορεί να τηρήσει ο Μελανσόν είναι εκείνη της υποταγής των εταίρων του - «δεν μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά»...
Η αλήθεια πάντως είναι ότι δεν υπήρχαν και πολλές φωνές υπέρ της ενότητας των δύο πλευρών. Πέρα από την πρώην γραμματέα του ΚΚΓ και πρώην υπουργό Αθλητισμού Μαρί Ζορζ Μπιφέ και την πρώην εκπρόσωπο του Μετώπου της Αριστεράς Κλεμαντίν Οτέν, οι οποίες κατ’ εξαίρεση εκλέχθηκαν με την υποστήριξη των δύο κομμάτων, ουδείς άλλος έδειξε να τάσσεται υπέρ της ενιαίας κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς. «Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να υπάρξει μία ομάδα. Υπήρξαν διαιρέσεις στις βουλευτικές εκλογές, ας μην ξαναρχίσουμε τις χαζομάρες» δήλωσε η Οτέν δίχως να εισακουστεί...
Έτσι, πλέον ο Μελανσόν χαράσσει τη στρατηγική τού κόμματός του στη βάση της απόρριψης της μεταρρύθμισης του νόμου για τα εργασιακά που προωθούν μέσα από την αλλαγή του Κώδικα Εργασίας οι Μακρόν και Φιλίπ. Στην κατεύθυνση αυτή, ο Μελανσόν έδωσε το πράσινο φως για συζητήσεις για ενδεχόμενη συνεργασία με βουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος με την προϋπόθεση ότι δεν έχουν ψηφίσει την κυβέρνηση Μακρόν...
Την ίδια στιγμή, ο Μακρόν έδειχνε την έξοδο από την κυβέρνηση στον κεντρώο σύμμαχό του Φρανσουά Μπαϊρού και δύο υπουργούς του (τις Σιλβί Γκουλάρ και Μαριέλ Ντε Σαρνέζ) στη σκιά του υπό εξέλιξη σκανδάλου των κοινοβουλευτικών συνεργατών. Μια κίνηση που, αν πιστέψει κανείς τις δημοσκοπήσεις, επικροτήθηκε από το 81% των πολιτών. Κέρδισε έτσι, για άλλη μία φορά, τη μάχη των εντυπώσεων. Εν αναμονή των πραγματικών μαχών που τον περιμένουν στο οικονομικό και το κοινωνικό πεδίο...
