"Η Ιταλία έχει ανάγκη από ένα 'μπάνιο δημοκρατίας', με την επιστροφή στην πολιτική και τις κάλπες των πολιτών που απέχουν και περιθωριοποιήθηκαν για να υπερασπίσουμε τις ζωές μας από μια καταστροφική πολιτική που ιδιωτικοποιεί τα πάντα και κατακερματίζει τις κοινωνίες μας. Πρέπει να αγωνιστούμε μαζί με την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία για μια δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη” τόνισε στην “Αυγή” ο Τομάζο Μοντανάρι, στοιχηματίζοντας στην επιτυχία της σημερινής συγκέντρωσης στη Ρώμη των συλλογικοτήτων και των πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων της Αριστεράς με στόχο τη δημιουργία ενός κοινού ψηφοδελτίου στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Ο Μοντανάρι, που είναι πανεπιστημιακός, ιστορικός της τέχνης και πρόεδρος της Ελευθερίας και Δικαιοσύνης, αρνήθηκε την πρόταση της δημάρχου της Ρώμης Ράτζι, που ανήκει στο Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπ. Γκρίλο, να αναλάβει αντιδήμαρχος Πολιτισμού στην ιταλική πρωτεύουσα.
* Γιατί δημοσιεύσατε με την Άννα Φαλκόνε ένα κάλεσμα προς τους πολίτες της Αριστεράς και όχι μόνο;
Με το κάλεσμά μας θέλουμε να μιλήσουμε στους μισούς πολίτες της χώρας μας, αυτούς που δεν πάνε να ψηφίσουν. Στις 4 Δεκεμβρίου με το δημοψήφισμα είδαμε κάτι που είχε χαθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το 70% των πολιτών πήγαν να ψηφίσουν σε σχέση με το 50% που συμμετέχει στις βουλευτικές εκλογές. Πάνω από το 70% ψήφισε υπέρ του συντάγματος και κυρίως οι νέοι. Φυσικά, δεν ήταν όλοι ψήφοι της Αριστεράς. Αλλά εκφράστηκε το μεγαλύτερο τμήμα των νέων και του κόσμου που πλήττεται από την κρίση, για τους οποίους δεν μιλά κανείς. Ο Πιζαπία και αυτοί που έφυγαν από το Δημοκρατικό Κόμμα προσπαθούν να ανοικοδομήσουν την Κεντροαριστερά συμμαχώντας με το Ρέντζι και έχοντας στο μυαλό τους το κέντρο.
* Τι εκτιμάτε πως θέλουν να κάνουν ο Ντ' Αλέμα και ο Μπερσάνι;
Θα έρθουν στις 18 στη συγκέντρωσή μας στη Ρώμη για να ακούσουν, αλλά δεν ξέρω τι θέλουν να κάνουν. Το παράδοξο είναι ότι δεν προτείνουν τίποτα. Μόλις βγήκαν από το Δημοκρατικό Κόμμα. Η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή από το παράθυρο τα voucher και έθεσε θέμα ψήφου εμπιστοσύνης. Οι βουλευτές του “Άρθρου 1 - Κινήματος Δημοκρατών Προοδευτικών” βγήκαν από την αίθουσα της Βουλής για να μην ψηφίσουν κατά της κυβέρνησης, αφού είναι και αυτοί εναντίον των voucher. Φοβήθηκαν μην πέσει η κυβέρνηση. Αυτή η τακτική είναι τυπική για την απαξίωση της Αριστεράς, γιατί οι ψηφοφόροι της περιμένουν να δουν από τους βουλευτές που ψηφίζουν να υπερασπιστούν τις κοινές αξίες τους. Εάν είναι να πέσει η κυβέρνηση, ας πέσει η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση δεν είναι ένας αυτοσκοπός, αλλά ένα μέσο. Το μεγάλο λάθος της Κεντροαριστερός είναι ότι μετέτρεψε την κυβέρνηση σε έναν σκοπό, αλλά για να κάνει τι; Για να κάνει οτιδήποτε και κυρίως να εφαρμόσει μια κεντροδεξιά πολιτική.
* Πώς βλέπετε την κυβέρνηση Τζεντολόνι;
Εμείς λέμε ότι ο τελικός στόχος είναι η ισότητα και όχι η κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που αυξάνει τις ανισότητες δεν χρησιμεύει στον κόσμο. Εάν ήμουν στη Βουλή, δεν θα στήριζα την κυβέρνηση Τζεντολόνι, ξεκινώντας από συγκεκριμένα πράγματα, όπως τα voucher. Η κυβέρνηση Τζεντολόνι είναι η συνέχιση της κυβέρνησης Ρέντζι, που ήταν η συνέχιση της κυβέρνησης Λέτα. Το πρόβλημα δεν είναι ο Ρέντζι. Αυτός απλώς έφερε την κατάσταση στα άκρα. Ο Ντ' Αλέμα, ο Μπερσάνι, ακόμη και ο Πρόντι έλεγαν ότι εξαναγκάστηκαν να κάνουν ό,τι έκαναν. Ο Ρέντζι έλεγε ότι είναι και σωστά! Τα τελευταία τριάντα χρόνια κυβέρνησε περισσότερο η Κεντροαριστερά από την Κεντροδεξιά. Είναι τυχαίο ότι φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση;
* Υποστηρίζετε ότι η νέα λίστα για τις βουλευτικές εκλογές θα πρέπει να δημιουργηθεί από τα κάτω...
Θα καλέσουμε όλα τα άτομα που συμμετείχαν στην εκστρατεία για το “Όχι”, που δεν είχαν κάνει ποτέ τους πολιτική, που δεν είναι σε κανένα κόμμα, που μπορεί να ανήκουν σε συλλόγους ή να κάνουν εθελοντικές εργασίες, αριστερούς και καθολικούς. Θα καλέσουμε όλους αυτούς που δεν πάνε να ψηφίσουν, γνωρίζοντας ότι στην Ιταλία δεν πάνε να ψηφίσουν και πάρα πολλοί ενεργοί πολίτες, που πιστεύουν στην κοινωνία και όχι στην πολιτική εκπροσώπηση. Υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση ότι μπορεί να οικοδομηθεί κάτι έξω από την πολιτική εκπροσώπηση. Ένα μεγάλο τμήμα του κόσμου της Αριστεράς μιλά για την πολιτική και τους πολιτικούς αντιμετωπίζοντάς τους σαν ξένους κατακτητές. Πρέπει να ανακτήσουμε τη δημοκρατία και την έννοια του δημόσιου αγαθού.
* Πώς βλέπετε τη θέση της Ιταλίας στην Ευρώπη;
Πρέπει να απαιτήσουμε την εφαρμογή τμήματος των ευρωπαϊκών συμφωνιών και κυρίως του άρθρου 3 της Συνθήκης της Λισσαβώνας που αφορά την πλήρη απασχόληση. Δεν πρέπει να βγούμε από την Ευρώπη, γιατί δεν υπάρχει μέλλον στην προοπτική της εθνικής κυριαρχίας και στον κατακερματισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εάν αφήσουμε τα πράγματα στην πορεία τους, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για την ίδια την ιδέα της Ευρώπης. Στη Γαλλία οι πολίτες επέλεξαν ανάμεσα σε έναν ευρωπαϊστή τραπεζίτη και μια εθνικίστρια νεοφασίστρια. Η Ευρώπη δεν μπορεί να στηριχθεί στον φόβο του φασισμού. Ο Πάπας λέει ότι “αυτή η οικονομία δολοφονεί”. Η επιλογή δεν μπορεί να είναι εάν θα μας δολοφονήσει ένας τραπεζίτης ή ένας φασίστας. Γι' αυτό είμαστε με τον Κόρμπιν, το Podemos, τον ΣΥΡΙΖΑ, την πορτογαλική Αριστερά, γι' αυτό μας άρεσε ο Σάντερς. Πρέπει να ξαναγράψουμε τις συνθήκες σεβόμενοι τις μεγαλύτερες δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις μας, που βρίσκονται ακόμη και μέσα στα συντάγματά μας που ήθελε να καταργήσει η JP Morgan. Η Ιταλία πρέπει να σταθεί δίπλα στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία και να απαιτήσει το τέλος του Συμφώνου Σταθερότητας και τη δημοκρατική και κοινωνική αλλαγή στην Ευρώπη.
