Σήμερα ο Φρανσουά Ολάντ πρόκειται να παραδώσει την εξουσία στον Εμανουέλ Μακρόν, ωστόσο τα κομματικά επιτελεία ουδόλως ενδιαφέρονται για την τελετή στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων. Οι πάντες έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στον καθοριστικό πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών στις 11 Ιουνίου. Η σύνθεση της νέας Βουλής θα σφραγίσει τις εξελίξεις, καθώς ο νέος Πρόεδρος δεν διαθέτει τον κομματικό μηχανισμό που θα τον βοηθήσει στη διακυβέρνηση της χώρας. Κατά συνέπεια οι συσχετισμοί των δυνάμεων είναι σήμερα πολύ ρευστοί και όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
Οι δημοσκοπήσεις πάντως φέρνουν πρώτο το νεότευκτο κόμμα του Μακρόν (που συνεργάζεται με το κεντρώο κόμμα του Μπαϊρού), με 29% στην πρόθεση ψήφου και άνοδο 3 μονάδων. Ακολουθούν οι Ρεπουμπλικανοί και το Εθνικό Μέτωπο, με 20% το καθένα, σε πτωτική φάση, αφού χάνουν από 2 μονάδες.
Από την πλευρά της η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν Λικ Μελανσόν, κινείται στο 14% (με άνοδο μίας μονάδας), ενώ το πάλαι ποτέ κραταιό Σοσιαλιστικό Κόμμα, φαίνεται να επιβεβαιώνει τη διαπίστωση ότι βρίσκεται σε αποδρομή: γύρω στο 7% με πτωτική τάση... Το ΚΚΓ είναι στο 2%, όπως και τα άλλα δύο κόμματα της Αριστεράς, ο Εργατικός Αγώνας και το NPA.
Σε αυτές τις βουλευτικές εκλογές πάντως ο Ζαν Λικ Μελανσόν, με το πλεονέκτημα που του δίνει το πολύ υψηλό (σχεδόν 20%) αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών, είναι αποφασισμένος να "κάνει παιχνίδι" με τους δικούς του όρους: επιδιώκοντας δηλαδή η Ανυπότακτη Γαλλία να υποκαταστήσει το Σοσιαλιστικό Κόμμα, που, όπως φάνηκε και από ιστορικά χαμηλό αποτέλεσμα του Μπενουά Αμόν στις προεδρικές εκλογές, περνάει περίοδο βαθιάς κρίσης ταυτότητας και προσανατολισμού.
Με ένα Σ.Κ. βαθιά διχασμένο, με πολλούς από τους βουλευτές του να βλέπουν σαν... σανίδα επανεκλογής τους το... κόμμα του Μακρόν, και με ένα ΚΚΓ που κινείται γύρω στο 2% (διαθέτει όμως ακόμη σοβαρό μηχανισμό σε όλη τη χώρα), ο Μελανσόν έχει επιλέξει διαφορετική στρατηγική από ό,τι στις βουλευτικές του 2012. Στόχος του δεν είναι πλέον να εμφανίζεται ως ο απόλυτος αντίπαλος της Λεπέν -το 2012, στο άντρο της Λεπέν, όπου είχε επιλέξει να είναι υποψήφιος, στο Hénin-Beaumont, είχε ηττηθεί κατά κράτος ερχόμενος τρίτος, με την υποψήφια της Ακροδεξιάς να αγγίζει το 50%. Σήμερα η τακτική Μελανσόν έχει αλλάξει. Επέλεξε να είναι υποψήφιος σε ένα προπύργιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος, τη Μασσαλία. Κάτι που δεν ενθουσίασε τα στελέχη του τελευταίου.
"Η Μασσαλία μου επιβλήθηκε" δήλωσε ο Μελανσόν. "Κι εγώ πρέπει να αρθώ στο ύψος αυτής της κατάστασης. Όχι μόνο στη Μασσαλία, αλλά σε όλη τη χώρα. Υπάρχει μια σειρά πόλεων όπου ήλθα πρώτος. Είναι καθήκον μου, όταν καλώ στη μάχη, όταν δίνω το σύνθημα για την οικοδόμηση μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για μία 'συγκατοίκηση', να είμαι ο ίδιος υποψήφιος. Δεν χρειάζεται κανείς να είναι ειδικός στην πολιτική για να το καταλάβει αυτό" συνέχισε ο ίδιος.
Οι αντιδράσεις του Σ.Κ., το οποίο ο Μελανσόν γνωρίζει άριστα καθώς υπήρξε επί 32 χρόνια στέλεχός του (και μετείχε στην κυβέρνηση Ζοσπέν την περίοδο 2000 - 2002), ήταν οι αναμενόμενες. "Δεν θέλω να αποδυναμώσω το Σ.Κ., θέλω να το υποκαταστήσω" δήλωσε ο Μελανσόν κατά την επίσημη παρουσίαση της υποψηφιότητάς του απέναντι στον σοσιαλιστή βουλευτή Πατρίκ Μενουσί. Ο Μελανσόν τονίζει σε όλους τους τόνους ότι το κόμμα του Μακρόν δεν είναι πλειοψηφικό στη χώρα και ότι μπορεί να υπάρξει η λεγόμενη "συγκατοίκηση"- είτε με τους Ρεπουμπλικανούς είτε με εμάς". Οι επόμενες ημέρες θα είναι καθοριστικές για το πώς θα διαμορφωθεί τελικά ο νέος πολιτικός χάρτης της Γαλλίας και ποιος θα είναι ο ρόλος της Αριστεράς σε αυτόν.
