Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.1°C25.3°C
3 BF 46%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.2°C24.2°C
2 BF 48%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
19 °C
18.8°C21.0°C
3 BF 64%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
22 °C
19.3°C21.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
25 °C
24.5°C24.5°C
3 BF 40%
Η αγωνία του Βερολίνου μπροστά στις γαλλικές κάλπες
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Η αγωνία του Βερολίνου μπροστά στις γαλλικές κάλπες

Ο "μεταρρυθμιστής, ευρωπαϊστής" Μακρόν ήταν καλοδεχούμενος ως υποψήφιος στην καγκελαρία

Η πιο ισχυρή, η πιο εντυπωσιακή και η πιο... συμβιωτική σχέση που χτίστηκε πάνω στα συντρίμμια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου είναι η γαλλογερμανική. Οι δύο αιώνιοι εχθροί επέλεξαν, 54 χρόνια πριν, να γίνουν οι στενότεροι φίλοι. Μαζί έμαθαν να καθορίζουν τις τύχες του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, οι υπόλοιποι τους έχρισαν “γαλλογερμανικό άξονα” και οι ίδιοι αποδέχθηκαν ευχαρίστως την ευθύνη και την εξουσία αυτού του τίτλου.

Τίποτε δεν αποφασίζεται στην Ευρώπη εάν δεν τα βρουν Παρίσι και Βερολίνο, παρά τις υποχωρήσεις που αναγκάζεται να κάνει ο εκάστοτε... ασθενής εκ των δύο. Στο οικονομικό πεδίο τον ρόλο αυτό είχε την προηγούμενη δεκαετία η Γερμανία και τώρα τον πήρε η Γαλλία. Στον στρατιωτικό τομέα η γαλλική υπεροχή δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, ενώ στον τομέα του ευρωπαϊκού... μάνατζμεντ αναμφισβήτητα το πάνω χέρι το έχει εδώ και χρόνια η Άνγκελα Μέρκελ -είτε με τον Νικολά Σαρκοζί στην απέναντι όχθη του Ρήνου, είτε με τον Φρανσουά Ολάντ.

Κι όταν μια από τις δύο χώρες έχει εκλογές, η άλλη παρακολουθεί τις εξελίξεις σχεδόν με το ίδιο ενδιαφέρον που δείχνει για τις δικές της.

Τα... ξένα φαβορί

Φέτος, στην περίπτωση των γαλλικών εκλογών, αυτό ισχύει περισσότερο από ποτέ, καθώς κανείς στην τετράδα των προεδρικών υποψηφίων που διαγκωνίζονται να μπουν στον πρώτο γύρο δεν είναι απολύτως προβλέψιμος ούτε έχει μακρές σχέσεις με το Βερολίνο. Στη λίστα των φαβορί δεν είναι ούτε κάποιος δεξιός με στενή σχέση με τη γερμανική CDU ούτε κάποιος σοσιαλιστής με στενούς δεσμούς με το γερμανικό SPD.

Ο πιο... οικείος για το γερμανικό πολιτικό σύστημα είναι ο Φρανσουά Φιγιόν, ο υποψήφιος που ανέδειξε η βάση των συντηρητικών Ρεπουμπλικανών, πλην όμως δεν έχει την παλιά σχέση που είχε με τους ομοϊδεάτες Χριστιανοδημοκράτες του Βερολίνου, π.χ. ο Αλέν Ζιπέ. Στενή σχέση με τους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες δεν έχει ούτε ο Μπενουά Αμόν, ο επίσημος υποψήφιος των Γάλλων Σοσιαλιστών, ο οποίος άλλωστε δεν έχει ελπίδες να μπει στον δεύτερο γύρο.

Η Μαρίν Λεπέν του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου θεωρείται εφιάλτης για όλα τα γερμανικά κόμματα, με εξαίρεση την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία, που περιμένει να πάρει πόντους από μια πιθανή επικράτηση της ομοϊδεάτισσας, ενώ η εντυπωσιακή πορεία του “ακροαριστερού” -όπως τον αποκαλούν τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης- Ζαν Λικ Μελανσόν στις δημοσκοπήσεις προκαλεί σε όλους τουλάχιστον ανησυχία, με εξαίρεση, βέβαια, τη γερμανική Αριστερά.

Διά της εις άτοπον απαγωγής, λοιπόν, τα δύο μεγάλα γερμανικά κόμματα, Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες, έχουν ποντάρει όλα τα λεφτά τους στον “ανεξάρτητο” Εμανουέλ Μακρόν.

Ο αγαπητός Μακρόν

Το ίδιο κάνουν και τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, που όλο το προηγούμενο διάστημα ξόδευαν χιλιάδες λέξεις και ατέλειωτο τηλεοπτικό χρόνο για να... ερμηνεύσουν το “φαινόμενο” Μακρόν, με ενίοτε υπερβολικά θετική διάθεση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν οι μαραθώνιες εκπομπές για τις ολλανδικές εκλογές. Σ’ αυτές “φυτευόταν” σχεδόν πάντα κι ένα ρεπορτάζ για τις κινήσεις του “μεταρρυθμιστή” Μακρόν στη Γαλλία, ως αντίστιξη σε μια πιθανή πρωτιά του ακροδεξιού Γκέερτ Βίλντερς στη Χάγη.

Πολλές αναλύσεις γράφτηκαν για την “τολμηρή επιλογή” του Μακρόν να κάνει προεκλογική εκστρατεία υπέρ της Ευρώπης -και υπέρ της γερμανικής πολιτικής-, πολλά άρθρα για το “θάρρος” του να επαινεί την προσφυγική πολιτική της Μέρκελ - “ήταν η μόνη που υποδέχτηκε με υπευθυνότητα τους πρόσφυγες κι εμπόδισε έτσι ακόμη μεγαλύτερα ανθρώπινα δράματα” είχε πει.

Μέχρι και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε βγήκε να ταχθεί υπέρ του Μακρόν, παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να στηρίξει τον υποψήφιο από τη δική του πολιτική οικογένεια. Ίσως αυτό το τελευταίο να τρόμαξε τον Μακρόν, καθώς ο Σόιμπλε δεν είναι κόκκινο πανί μόνο για τους Έλληνες, τους Ιταλούς ή τους Πορτογάλους, αλλά και για τους Γάλλους. Κι έσπευσε στην τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου να διαφοροποιηθεί από τη Γερμανία, τεχνοκρατικά και... κομψά σε σχέση με τους αντιπάλους του, αλλά πάντως προσπαθώντας, έστω στο παρά πέντε, να μην δίνει την εικόνα ότι... παραδίδεται στην πολιτική της Μέρκελ.

Έτσι βγήκε να δηλώσει ότι η οικονομική δύναμη της Γερμανίας “στις σημερινές διαστάσεις της” δεν κάνει καλό στην Ευρώπη κι ότι τα γερμανικά εμπορικά πλεονάσματα “δεν είναι καλά ούτε για την οικονομία της ούτε για την οικονομία της Ευρωζώνης”.

Οι γαλλικές κατηγορίες

Μπήκε κι αυτός, λοιπόν, στη σειρά με τους άλλους προεδρικούς υποψηφίους που θεωρούν απαράδεκτη και επικίνδυνη για τη Γαλλία πρώτον τη γερμανική πολιτική της λιτότητας, δεύτερον τη γερμανική τάση για λιγότερα εργασιακά δικαιώματα και τρίτον και κυριότερο την εξουσία της Μέρκελ στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Στη Γαλλία, όπως και αλλού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κυριαρχεί η εντύπωση ότι η καγκελάριος έχει όλα τα κράτη - μέλη στο τσεπάκι της - κι αυτό δεν αρέσει καθόλου. Αντίθετα, οι περισσότεροι Γερμανοί δεν αντιλαμβάνονται -δεν θέλουν, δεν μπορούν ή δεν ασχολούνται- ότι η Γαλλία και τα άλλα κράτη - μέλη νοιώθουν να κυριαρχούνται από τη Γερμανία. Γι’ αυτό θεωρούν άδικους -και άκρως “λαϊκιστικούς”- τους “αντιγερμανικούς” τόνους στον γαλλικό προεκλογικό αγώνα.

Πρωτίστως, το “εγώ δεν θέλω να είμαι η αντικαγκελάριος της Άνγκελα Μέρκελ” της Μαρίν Λεπέν και το “σε τελική ανάλυση η Μέρκελ είναι υπεύθυνη για το μισό εκατομμύριο των Ελλήνων και το ένα εκατομμύριο των Ισπανών οικονομικών προσφύγων εξαιτίας των τρομακτικών απαιτήσεων που ήγειραν οι Γερμανοί έναντι των χωρών αυτών” του Ζαν Λικ Μελανσόν. Αλλά τους χαλάει και το “στη Γερμανία υπάρχουν λίγοι άνεργοι, αλλά πολλοί φτωχοί. Δεν πιστεύω ότι κάποιος που δουλεύει και δεν μπορεί να ζήσει από τη δουλειά του αισθάνεται καλύτερα από ό,τι ένας άνεργος” του Μπενουά Αμόν, ακόμη και η διαπίστωση του Φρανσουά Φιγιόν για τις γαλλογερμανικές σχέσεις ότι “η συνεργασία μας ποτέ δεν ήταν τόσο άδεια και τόσο αδύναμη όσο σήμερα”.

Ο φόβος για τον... άξονα

Σημαίνουν όλα αυτά ότι ο επόμενος Γάλλος πρόεδρος θα τα σπάσει με τη Γερμανία; Κι ότι θα σπάσει ο γαλλογερμανικός άξονας; Αυτό δεν θέλουν να το πιστέψουν στο Βερολίνο, κυρίως επειδή θεωρούν ότι νικητής θα είναι ο Εμανουέλ Μακρόν. Ακριβώς όπως πίστευαν ότι οι Βρετανοί δεν θα υπερψήφιζαν το Brexit κι ότι οι Αμερικανοί δεν θα έβγαζαν πρόεδρο τον Τραμπ. Κι αν κάτι φοβούνται, χωρίς ποτέ να το ομολογούν, είναι μια νίκη της Λεπέν, καθώς πιστεύουν ότι είναι η μόνη που πραγματικά θα προσπαθήσει να βγάλει τη Γαλλία από την Ευρωζώνη. Η υπογράμμιση είναι στο “θα προσπαθήσει”, καθώς θεωρούν ότι δεν θα καταφέρει ποτέ να κερδίσει ένα τέτοιο δημοψήφισμα.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL