Η βαθιά κρίση εκπροσώπησης στην Ευρώπη και όχι μόνο έχει μετατρέψει τον Πάπα Φραγκίσκο από θρησκευτικό σε πολιτικό, κοινωνικό και συνδικαλιστικό ηγέτη εκατομμυρίων πιστών και κοσμικών που αναγνωρίζουν στον λόγο του και τη συνέπεια με την οποία τον συνοδεύει έναν σύμμαχο για να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες πληγές της Γηραιάς Ηπείρου, από την ανεργία και την οικονομική και κοινωνική κρίση έως τον λαϊκισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Αμαρτωλός όποιος... απολύει
Οι χαρακτηρισμοί του Πάπα είναι συχνά σκληροί και βαρείς: «Είναι αμαρτωλός αυτός που απολύει». Ακόμη χειρότερα όταν οι απολύσεις πραγματοποιούνται για κερδοσκοπικούς λόγους ή για να στηρίξουν το ντάμπινγκ στο εσωτερικό των χωρών και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «Όποιος για οικονομικά παιχνίδια, για να κάνει όχι πολύ ξεκάθαρες συναλλαγές, κλείνει εργοστάσια, κλείνει επιχειρήσεις που δουλεύουν και αφήνει χωρίς δουλειά τους ανθρώπους, αυτό το άτομο διαπράττει πολύ βαρύ αμάρτημα» προειδοποίησε ο Πάπας καταγγέλλοντας τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, την εγωιστική συσσώρευση του πλούτου και το ανεξέλεγκτο του χρηματοοικονομικού τομέα.
Ο Μπεργκόλιο μοιάζει περισσότερο με συνδικαλιστικό παρά με θρησκευτικό ηγέτη. Το μήνυμά του δεν έχει μήκη και πλάτη, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι έχει ως αναφορά του τη γεμάτη ανέργους Ευρώπη. Ο Φραγκίσκος προχώρησε όμως ακόμη περισσότερο εκδηλώνοντας την αλληλεγγύη του στους 200 εργαζόμενους του ιταλικού ενημερωτικού τηλεοπτικού δικτύου Sky Italia στη Ρώμη και ζητώντας μια άμεση λύση στα αιτήματά τους.
«Η εργασία μας προσφέρει αξιοπρέπεια και οι υπεύθυνοι των λαών, οι ηγέτες, έχουν καθήκον να κάνουν ό,τι μπορούν ώστε κάθε άνδρας και κάθε γυναίκα να μπορεί να εργάζεται για να έχει το μέτωπο ψηλά, να μπορεί να ατενίζει του άλλους στο πρόσωπο, με αξιοπρέπεια» συμπλήρωσε ο Πάπας υπογραμμίζοντας την υποχρέωση των κυβερνήσεων να διασφαλίσουν την αξιοπρέπεια και την εργασία σε όλους.
Η εργασία για τον Φραγκίσκο δεν μπορεί να... μεταφέρεται από το ένα μέρος στο άλλο, ούτε από τη Ρώμη έως το Μιλάνο, όπως θέλει να κάνει η Sky Italia, γιατί χάνονται θέσεις εργασίας και χωρίζονται και καταστρέφονται οικογένειες. «Οι λέξεις του Πάπα... απαιτούν μια απάντηση από τους θεσμούς και την κυβέρνηση» συμπλήρωσε από την πλευρά της η ομοσπονδία του ιταλικού Τύπου FNSI, καταγγέλλοντας ότι στα μέσα ενημέρωσης η αξιοπρέπεια των εργαζομένων αποτελεί... δευτερεύων παράγοντα.
Το τσάι του... Βατικανού
Οι ρήξεις του Αργεντινοϊταλού Πάπα με το εκκλησιαστικό κατεστημένο είναι πολλές και βαθιές και δεν αφορούν μόνο την επιθετική του πολιτική εναντίον του νεοφιλελευθερισμού, αλλά και τα οικονομικά στεγανά, από την «Τράπεζα του Βατικανού» IOR και τη διαφάνεια έως τις αντιλήψεις της Καθολικής Εκκλησίας μπροστά στα διαχρονικά «ταμπού» της για τους ομοφυλόφιλους, τα διαζύγια, την παιδεραστία, την αγαμία του κλήρου και των έγγαμων, την προετοιμασία των λειτουργιών και τις γενικότερες σχέσεις της με την κοινωνία και τα προβλήματα των ανθρώπων της.
Η συναίνεση όμως που συναντά ο Πάπας έξω από τις πόρτες του Βατικανού αποτρέπει οποιαδήποτε προσπάθεια ουσιαστικής ανατροπής της πολιτικής του εκ των... έσω, παρά τις «ανώνυμες» διαμαρτυρίες που έχουν φθάσει και στα κοινωνικά δίκτυα και τις κατηγορίες για αυταρχική συμπεριφορά από την πλευρά του. Ορισμένοι καρδινάλιοι, όπως είναι φυσικό, αντιδρούν με τα ανοίγματά του προς τις "κομμουνιστικές" Κούβα και Κίνα.
«Δεν αποκλείεται να μείνω στην Ιστορία ως αυτός που διέσπασε την Καθολική Εκκλησία» τόνισε ο Μπεργκόλιο, ενώ κάποια άλλη φορά, με το λατινοαμερικανικό χιούμορ που τον χαρακτηρίζει, «προειδοποίησε» ότι φοβάται περισσότερο όταν του προσφέρουν το τσάι στο Βατικανό παρά όταν του προσφέρουν κάποιο έδεσμα οι πιστοί κατά τη διάρκεια των επισκέψεών του.
Την ίδια στιγμή οι ξενοφοβικοί και ρατσιστές καθολικοί έχουν εξεγερθεί εναντίον ενός Πάπα που έχει χαρακτηρίσει “δικαίωμα” τη μετανάστευση και “καθήκον” την υποδοχή των μεταναστών αγνοώντας το δικαίωμα των ευρωπαϊκών λαών να υπερασπιστούν τη δική τους θρησκευτική και πολιτιστική ταυτότητα. Με άλλα λόγια ο Φραγκίσκος ανατρέπει το συντηρητικό οικοδόμημα των δύο προκατόχων του, του Πολωνού Βοϊτίλα και του Γερμανού Ράτσινγκερ.
Ο Μπεργκόλιο μάλιστα δημιούργησε ένα νέο «υπουργείο» στο Βατικανό για την Ολοκλήρωση των Ανθρωπίνων Σχέσεων, ώστε να κρατήσει για τον εαυτό του την αρμοδιότητα για τους... μετανάστες! Ο Μπεργκόλιο προσπαθεί να αποφύγει προηγούμενα τραγικά λάθη της Καθολικής Εκκλησίας, όπως το 1937, όταν με εγκύκλιο καταγγέλθηκαν ο κομμουνισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός. Ο σημερινός Πάπας όχι μόνο προσφέρει το χέρι του στο Ισλάμ, καταγγέλλοντας την ισλαμοφοβία, αλλά επιπλέον απορρίπτει τη σύνδεση της θρησκείας με την τρομοκρατία.
Δεν υπάρχουν λαοί και θρησκείες τρομοκρατών
«Κανένας λαός δεν είναι τρομοκράτης και καμία θρησκεία δεν ανήκει στον χώρο της τρομοκρατίας. Υπάρχουν φονταμενταλιστές σε όλες τις θρησκείες. Δεν υπάρχει μια τρομοκρατία των χριστιανών, δεν υπάρχει μια τρομοκρατία της εβραϊκής θρησκείας και δεν υπάρχει μια τρομοκρατία της ισλαμικής θρησκείας. Δεν υπάρχουν. Κανένας λαός δεν αποτελείται από εγκληματίες ή εμπόρους ναρκωτικών ή είναι βίαιος. Υπάρχουν βίαια άτομα και φονταμενταλιστές σε όλους τους λαούς και σε όλες τις θρησκείες, που ενισχύονται από τις γενικεύσεις των φανατικών και τροφοδοτούνται από το μίσος και την ξενοφοβία» ανέφερε ο Πάπας σε μήνυμά του προς την 4η Συνάντηση των Λαϊκών Κινημάτων που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ, τις μεγάλες και μαζικές κοινωνικές οργανώσεις που έχουν ως σημείο αναφοράς την Καθολική Εκκλησία.
«Αντιμετωπίζουμε την τρομοκρατία με την αγάπη, εργαζόμαστε για την ειρήνη», συμπλήρωσε τονίζοντας ότι θα πρέπει να στηριχθούν όσοι υποφέρουν. «Όχι στην υποκρισία αυτού που γεμίζει τις τσέπες αγνοώντας με στυλ τις κοινωνικές πληγές... Πόσο μου αρέσει να βλέπω ότι εργαζόμαστε για την κοινωνική δικαιοσύνη... μέσα σε ένα οικονομικό σύστημα που έχει στο επίκεντρό του τον θεό του χρήματος. Η ανεργία είναι πραγματική, η βία είναι πραγματική, η διαφθορά είναι πραγματική, η κρίση ταυτότητας είναι πραγματική».
Ο Φραγκίσκος και η Ελλάδα της ελπίδας
Ο Μπεργκόλιο αντιμετώπισε χωρίς πολιτικές και ιδεολογικές προκαταλήψεις και την ελληνική κρίση ανοίγοντας τις πόρτες του Βατικανού σε έναν νεαρό ηγέτη της Αριστεράς που ηγείτο του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης στη χώρα του προκαλώντας την οργή των ισχυρών της Ευρώπης. Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα επισκέφθηκε τη Λέσβο καταγγέλλοντας την Ευρώπη της μισαλλοδοξίας, των εθνικών κρατών και των νέων συρματοπλεγμάτων.
