Η Ιταλική Αριστερά δημιουργήθηκε την Κυριακή στο Ρίμινι όχι για να «αντικαταστήσει» την Αριστερά Οικολογία Ελευθερία (SEL), αλλά για να αποτελέσει ένα νέο ανοικτό κόμμα και χώρο της ριζοσπαστικής και οικολογικής Αριστεράς που θα μπορέσει να απαντήσει στις προκλήσεις της κρίσης και την αποτυχία της Κεντροαριστεράς.
Η φιλόδοξη και ξεκάθαρη αυτή επιλογή του Νικόλα Φρατοϊάνι και του Νίκι Βέντολα «μάτωσε» όμως άλλη μια φορά την πολύπαθη ιταλική Αριστερά, που επί σχεδόν δύο δεκαετίες διασπάται για τη συνεργασία της ή μη με το Κόμμα Δημοκρατικής Αριστεράς, τους Δημοκράτες της Αριστεράς και πλέον με το Δημοκρατικό Κόμμα, που βρίσκεται και αυτό με τη σειρά του στα πρόθυρα της... διάσπασης της «αριστερής» του πτέρυγας με επικεφαλής τους Ντ’Αλέμα, Μπερσάνι, Σπεράντσα και τον «υποψήφιο» πρωθυπουργό και νυν πρόεδρο της τοπικής κυβέρνησης της Απουλίας Εμιλιάνο.
Η αντίστροφη μέτρηση για τη διάσπαση του Δημοκρατικού Κόμματος ενδέχεται να ολοκληρωθεί αύριο Τετάρτη, δεδομένου ότι ο Ρέντζι εκτιμά ότι δεν θα καταφέρουν να ελκύσουν σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων του κόμματος ή ότι θα μπορέσουν να τους αντισταθμίσουν με ανοίγματα προς τα... δεξιά. Το γεγονός ότι ο νέος αυτός χώρος, που μπορεί να δημιουργηθεί από την «Αριστερά» του Δημοκρατικού Κόμματος και της SEL που ακολουθούν τον πρώην δήμαρχο του Μιλάνο Πιζαπία, κυμαίνεται στο 8% με 10,5%, σύμφωνα και με τη χθεσινή δημοσκόπηση της Tecnè και του Ipr. Η εξέλιξη αυτή οδήγησε τη μισή Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ιταλικής Αριστεράς, με επικεφαλής τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπό της Σκότο, να τορπιλίσουν το εγχείρημα και να διαπραγματεύονται κεντροαριστερές συνεργασίες.
Ιδρυτικό συνέδριο Ιταλικής Αριστεράς
Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος της 4ης Δεκεμβρίου ενίσχυσαν όμως τις αντιστάσεις και την αποφασιστικότητα του Νικόλα Φρατοϊάνι, που εκλέχθηκε πανηγυρικά γραμματέας της Ιταλικής Αριστεράς με 503 υπέρ, 28 αποχές και μόλις 32 κατά.
«Νιώθω υποχρέωση από την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν οι σύντροφοι, μια εμπιστοσύνη που αποτελεί δέσμευση και κίνητρο» δήλωσε στην «Αυγή» ο Φρατοϊάνι.
«Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι γιατί καταφέραμε να διοργανώσουμε ένα καλό και ζωντανό συνέδριο με μεγάλη συμμετοχή, πάθος και φιλοδοξίες. Για την Ιταλική Αριστερά η μεγάλη πρόκληση ξεκίνησε την ‘επόμενη μέρα’, από τη Δευτέρα το πρωί, γιατί θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις στο εσωτερικό της Ιταλίας και της Ευρώπης» συμπλήρωσε ο Φρατοϊάνι καθιστώντας σαφές ότι «πρέπει να αγωνιστούμε για μια Αριστερά που θα κάνει στην πράξη αυτά που λέει, να κάνει τη ‘δουλειά’ που πρέπει να κάνει για να υπερασπιστεί τους πιο αδύναμους, αυτούς που πληρώνουν ένα βαρύ τίμημα για την κρίση, την αύξηση των ανισοτήτων και την φτωχοποίηση, τους νέους πρεκάριους και τις γυναίκες.
Πρέπει να δημιουργήσουμε μια Αριστερά που να ασχοληθεί με το περιεχόμενο της δράσης και όχι κενές φόρμουλες, συμμαχίες και τακτικισμούς. Η Ιταλική Αριστερά θα αγωνιστεί γι’ αυτό στους δρόμους και στη Βουλή και οπουδήποτε χρειαστεί για να υπερασπιστούμε και να βελτιώσουμε τη ζωή των ανθρώπων μας».
Το μεγάλο ζητούμενο όμως της Ιταλικής Αριστεράς, όπως και της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, που βρίσκεται σε προσυνεδριακές διαδικασίες, και των άλλων πολιτικών και κοινωνικών συνιστωσών της Ιταλικής Αριστεράς, παραμένει η πολιτική συμμαχιών τους. Για να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου της Αριστεράς και να ανοιχτούν στους νέους θα πρέπει να αποδείξουν πρώτα απ’ όλα ότι είναι χρήσιμες και ότι μπορούν να αλλάξουν τις ισορροπίες. Ο κατακερματισμός τους όμως απλώς διευκολύνει το υπό κρίση κόμμα του Γκρίλο ή την αποστράτευση.
Η παρέμβαση του Γ. Μπουρνού από το ΣΥΡΙΖΑ έγινε δεκτή με ικανοποίηση από τους συνέδρους. Από τη ΛΑΕ παρευρέθηκε ο Π. Λαφαζάνης, αλλά αντί ομιλίας του διαβάστηκε χαιρετισμός του την επομένη της αναχώρησής του.
