Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
21.7°C26.3°C
2 BF 38%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.6°C24.9°C
3 BF 38%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
19 °C
19.4°C24.3°C
2 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.4°C21.6°C
2 BF 64%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
21.9°C23.5°C
0 BF 37%
ΜΙΚΕΛΕ ΝΙΚΟΛΕΤΙ: / Μικέλε Νικολέτι: «Έχουμε ανάγκη μια αλληλέγγυα Ευρώπη»
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΜΙΚΕΛΕ ΝΙΚΟΛΕΤΙ: / Μικέλε Νικολέτι: «Έχουμε ανάγκη μια αλληλέγγυα Ευρώπη»

«Η Αριστερά πρέπει να δείχνει ευθύνη για τις επόμενες γενιές, και κυρίως όταν χρησιμοποιούνται δημόσιοι και όχι ιδιωτικοί πόροι. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι, από τη στιγμή που είχαμε τη μεγάλη οικονομική κρίση που εκδηλώθηκε το 2007 - 2008, η απάντηση που δόθηκε με τις πολιτικές της λιτότητας, αντί με μια πολιτική δημοσίων επενδύσεων, αποτέλεσε μια εντελώς λανθασμένη απάντηση»

«Οι πολίτες τα τελευταία χρόνια, αντί να δουν μια Ευρώπη που να προστατεύει να δικαιώματά τους, είδαν έναν κίνδυνο. Γι’ αυτό ξεφύτρωσαν τα εθνικιστικά και λαϊκιστικά κινήματα, που αποτελούν ό,τι ακριβώς δεν έχουμε ανάγκη»

«Πρέπει να προχωρήσουμε στην ενίσχυση της κοινοτικής πολιτικής. Για να γίνει αυτό χρειάζεται μεγαλύτερος εκδημοκρατισμός, επειδή δεν μπορούμε να οικοδομήσουμε μια Ευρώπη εναντίον της συνείδησης των πολιτών της, αλλά αντίθετα πρέπει να κατακτήσουμε τη συνείδηση των πολιτών και το ευρωπαϊκό όνειρο»

Ανταπόκριση από το Μιλάνο. Συνέντευξη στον Αργύρη Παναγόπουλο

Οι προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις πρέπει να εργαστούν από κοινού για μια Ευρώπη δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη αντιμετωπίζοντας τον δεξιό εθνικισμό, τον λαϊκισμό, το ρατσισμό και την ξενοφοβία, τόνισε στην «Α» ο Μικέλε Νικολέτι, βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος και από τους επικεφαλής της διαμόρφωσης της ευρωπαϊκής πολιτικής του. O Μικέλε Νικολέτι είναι βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος και καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας από το Τρέντο, το οποίο χωρίζουν πλέον από τη γειτονική Αυστρία συρματοπλέγματα άλλων εποχών. Είναι πρόεδρος της ομάδας των Ιταλών βουλευτών στο Συμβούλιο της Ευρώπης και πρώην γραμματέας της Διαρκούς Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στην ιταλική Βουλή συμμετέχει στην Επιτροπή Εξωτερικών και Κοινοτικών Υποθέσεων, τη Διαρκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τη Διαρκή Επιτροπή Εξωτερικής Πολιτικής και Εξωτερικών Σχέσεων της Ε.Ε.

Η Ευρώπη τρέχει -ή θα έπρεπε να τρέχει- με δύο ή περισσότερες ταχύτητες, όπως επιθυμεί η καγκελάριος Μέρκελ;

Η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων αποτελεί μια εντελώς λανθασμένη ιδέα, διότι εμείς αντίθετα θα έπρεπε να μιλάμε για διαφορετικά επίπεδα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσαν να υπάρξουν διαφορετικές μορφές ολοκλήρωσης, όπως συμβαίνει σήμερα με τις χώρες της Ευρωζώνης, αυτές που ανήκουν στη Συνθήκη Σένγκεν ή όπως αύριο θα μπορούσαν ορισμένες χώρες να δημιουργήσουν ένα κοινό πλαίσιο άμυνας ή κοινό πλαίσιο άλλων λειτουργιών, θεμελιωδών λειτουργιών που ανήκουν σήμερα στο εθνικό κράτος. Η έννοια των δύο ταχυτήτων είναι λανθασμένη και από σημειολογική άποψη, γιατί υπονοεί ότι υπάρχον χώρες με γρήγορες και αργές ταχύτητες, χώρες πρώτης και δεύτερης εάν όχι και τρίτης κατηγορίας.

Σε μια περίοδο μεγάλων διεθνών προκλήσεων, που φαίνεται και από τους γείτονές μας, από τον Πούτιν και τον Ερντογάν έως τον Τραμπ, έχουμε ανάγκη τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα της Ευρώπης. Έχουμε ανάγκη μια αλληλέγγυα Ευρώπη για να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών της και να κάνουμε ξεκάθαρες επιλογές στο κοινωνικό επίπεδο. Οι πολίτες τα τελευταία χρόνια, αντί να δουν μια Ευρώπη που να προστατεύει να δικαιώματά τους, είδαν έναν κίνδυνο. Για τον λόγο αυτόν ξεφύτρωσαν τα εθνικιστικά και λαϊκιστικά κινήματα, που αποτελούν ό,τι ακριβώς δεν έχουμε ανάγκη.

Ο Πούτιν, ο Ερντογάν, ο Τραμπ αποτελούν τους εξωτερικούς παράγοντες. Το πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι με τη λιτότητα τροφοδότησε από στο εσωτερικό της τον εθνικισμό και τον λαϊκισμό και, ακόμη χειρότερα, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία...

Το θέμα της λιτότητας δεν είναι εντελώς λανθασμένο, διότι, εάν λέμε ότι χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη, χρειαζόμαστε και μια αλληλεγγύη ανάμεσα στις γενιές. Στην Ιταλία οι διάφορες γενιές είχαν διαφορετική αντιμετώπιση από το κράτος, επειδή οι παλαιότερες είχαν περισσότερες πιθανότητες και οι νεότερες λιγότερες. Δεν ευθύνεται η Ευρώπη γι’ αυτό, διότι οι προηγούμενες γενιές δεν μεταχειρίστηκαν τα δημόσια οικονομικά με λογικό τρόπο. Το θέμα της λιτότητας λοιπόν δεν είναι εντελώς λανθασμένο, για τους λόγους της αλληλεγγύης που ανέφερα.

Η Αριστερά πρέπει να δείχνει ευθύνη γι’ αυτούς που έρχονται ή θα έρθουν ύστερα από εμάς και κυρίως όταν χρησιμοποιούνται δημόσιοι και όχι ιδιωτικοί πόροι. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι, από τη στιγμή που είχαμε τη μεγάλη οικονομική κρίση που εκδηλώθηκε το 2007 - 2008, η απάντηση που δόθηκε με τις πολιτικές της λιτότητας αντί με μια πολιτική δημοσίων επενδύσεων αποτέλεσε μια εντελώς λανθασμένη απάντηση. Οι ΗΠΑ απάντησαν στην κρίση με μεγάλες δημόσιες επενδύσεις και είδαμε τον Ομπάμα να κλείνει την οκταετία του με έναν ιδιαίτερα θετικό απολογισμό στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Η Ευρώπη επέλεξε έναν άλλο δρόμο, με αποτέλεσμα να αμφισβητούνται σήμερα οι μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές κατακτήσεις που προέρχονται από τη δεκαετία του 1960 και αργότερα. Οι λανθασμένες πολιτικές επιδείνωσαν την κατάσταση, διότι ακόμη και οι προοδευτικοί και αριστεροί πολίτες αισθάνθηκαν φόβο και δυσπιστία απέναντι στην Ευρώπη.

Τι μπορούμε να ελπίζουμε από την Ευρώπη, που στις 25 Μαρτίου θα γιορτάσει στη Ρώμη τα εξηντάχρονα από την υπογραφή της ιδρυτικής συνθήκης της;

Πρώτα απ’ όλα μπροστά στις σημερινές προκλήσεις, όπως αυτής της ένδειας και της φτωχοποίησης, του μεταναστευτικού και του προσφυγικού, της τρομοκρατίας, τα εθνικά κράτη δεν είναι σε θέση απαντήσουν από μόνα τους. Στη Ρώμη, εκτός από τη σύνοδο κορυφής για τα εξηντάχρονα της Ε.Ε., θα έχουμε και τη συνάντηση του G7. Οι ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας, ξέρουν ότι σε λόγο καιρό δεν θα εκπροσωπούνται. Εάν η Ευρώπη θέλει να μετράει διεθνώς, πρέπει να καταλάβει ότι τα εθνικά κράτη της δεν μπορεί να πηγαίνουν το καθένα μόνο του. Πρέπει λοιπόν να προχωρήσουμε στην ενίσχυση της κοινοτικής πολιτικής.

Για να γίνει αυτό χρειάζεται μεγαλύτερος εκδημοκρατισμός, επειδή δεν μπορούμε να οικοδομήσουμε μια Ευρώπη εναντίον της συνείδησης των πολιτών της, αλλά αντίθετα πρέπει να κατακτήσουμε τη συνείδηση των πολιτών και το ευρωπαϊκό όνειρο. Δεν έχουμε ανάγκη μεγάλους ιδεαλισμούς, αλλά συγκεκριμένες κοινωνικές πολιτικές. Πρέπει να αποδείξουμε στους πολίτες ότι μπροστά στη φτώχεια, το μεταναστευτικό / προσφυγικό και την τρομοκρατία η ενότητα της Ευρώπης μας βοηθάει, γιατί διευκολύνει τους πολίτες να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους. Οι χώρες που ενστερνίζονται αυτές τις αξίες θα πρέπει να διαμορφώσουν ένα κοινό μέτωπο.

Η συνεργασία των χωρών του ευρωπαϊκού και μεσογειακού Νότου θα μπορούσε να αποτελέσει ένα τέτοιο μέτωπο;

Η συνεργασία των χωρών που έχουν κοινά προβλήματα είναι χρήσιμη, όπως είναι χρήσιμη και μια κοινή στρατηγική και αλληλεγγύη σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρέπει να υπάρχει μια διμερής και πολυμερής αλληλεγγύη. Η Ιταλία και η Ελλάδα πρέπει να έχουν ένα κοινό μέτωπο στο προσφυγικό ανεξάρτητα από αυτό που κάνει η Ευρώπη. Πρέπει όμως να προσπαθήσουμε να πείσουμε και τους άλλους, διότι ήταν λάθος να κάνουμε τη συμμαχία του Νότου εναντίον του Βορρά, επειδή αυτή θα αποτελούσε μια βραχυπρόθεσμη στρατηγική χωρίς επιτυχίες. Πρέπει να οικοδομήσουμε την Ευρώπη της αλληλεγγύης εναντίον της Ευρώπης του εγωισμού. Οι λαοί και οι κυβερνήσεις του Βορρά δεν είναι εντελώς κωφοί σε αυτό το μήνυμα. Πρέπει να υπάρξει ένας διάλογος για να πάμε όλοι μαζί μπροστά.

Φαίνεται ότι στη γερμανική κοινή γνώμη υπάρχουν ανακατατάξεις;

Πρέπει να υπάρξουν αλλαγές. Η ηγετική φυσιογνωμία της Μέρκελ ήταν σημαντική και έκανε πολλά πράγματα. Δεν συμμερίζονται την οικονομική πολιτική της, αλλά στο προσφυγικό και το μεταναστευτικό έκανε σημαντικές επιλογές, που δεν ήταν δημοφιλείς στη χώρα της. Θα πρέπει να της αναγνωρίσουμε ορισμένα πράγματα, γιατί πίστεψε στην Ευρώπη. Σήμερα η γερμανική κοινή γνώμη φαίνεται ότι αναζητεί μια αλλαγή πορείας. Εάν στη Γαλλία και τη Γερμανία έχουμε κάποιου άλλου είδους αποτελέσματα, μπορεί να ανοίξει μια προοδευτική φάση για την Ευρώπη. Πρέπει να δείξουμε στους πολίτες ότι στις εποχές των κρίσεων είναι οι προοδευτικές πολιτικές αυτές που μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των πολιτών.

Πώς διαμορφώνεται η ιταλική πολιτική μετά τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης;

Οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να κάνουν κάθε δυνατή προσπάθεια ενοποίησης έναντι της επιθετικής και εθνικιστικής Δεξιάς και των λαϊκισμών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Για την Ιταλία και το Δημοκρατικό Κόμμα, στο οποίο ανήκω, το χειρότερο πράγμα θα ήταν η διάσπασή του. Υπάρχουν ασφαλώς διαφορετικές αντιλήψεις και κάναμε λάθη, όπως έδειξε το δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου. Ο κατακερματισμός όμως της Αριστεράς πλήττει τα δικαιώματα των πολιτών, γι’ αυτό ελπίζω ότι το Δημοκρατικό Κόμμα θα καταφέρει να αποτελέσει τον πυρήνα όλων των προοδευτικών πολιτών.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL