Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεσμεύει την Κομισιόν μόνο πολιτικά ως προς το θέμα των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά σε λίγους μήνες θα τους δεσμεύει και νομικά εξηγεί η Κωνσταντίνα Κούνεβα στην “Αυγή”, σε σχέση με τη διαπραγμάτευση για την τρέχουσα αξιολόγηση στον τομέα των εργασιακών. Παράλληλα, η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται στην ψήφιση από την Επιτροπή Αναφορών της γνωμοδότησή της για την Ευρωπαϊκή Πράξη Προσβασιμότητας, τα βήματα που απαιτούνται για να αποκτήσουν πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα οι εργαζόμενοι ως οικιακοί βοηθοί και προσωπικό φροντίδας και την εκκρεμότητα της κύρωσης της Σύμβασης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΦΟΙΒΟ ΚΛΑΥΔΙΑΝΟ
* Πρόσφατα ψηφίστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η έκθεση που ζητάει να είναι δεσμευτικός για κράτη και θεσμούς ο Ευρωπαϊκός Πυλώνας Κοινωνικών Δικαιωμάτων. Πώς μπορεί να επηρεάσει αυτό τις διαπραγματεύσεις για τα εργασιακά στην Ελλάδα;
Πράγματι, η ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου υπερψήφισε την έκθεση της ευρωβουλευτού Μαρία Ζοάο Ροντρίγκες. Την ψηφίσαμε κι εμείς, η Αριστερά. Δεν είναι ένα κείμενο που μας ικανοποιεί απόλυτα, αλλά οπωσδήποτε είναι πολύ καλύτερο από την πρόταση της Κομισιόν, που ήταν πονηρά διατυπωμένη: από τη μια πλευρά υποστήριζε τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και από την άλλη πλευρά έδειχνε τρόπους παραβίασής τους, στο όνομα της ευελιξίας ή των δημοσιονομικών κανόνων. Το Ευρωκοινοβούλιο ζητάει μια πιο ξεκάθαρη περιγραφή των ελάχιστων κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως οι συλλογικές συμβάσεις, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες, τα δικαιώματα υγείας και πρόνοιας για τους ασθενέστερους. Αλλά το κυριότερο που λέει η έκθεση είναι πως ο πυλώνας πρέπει να δεσμεύει και τα κράτη - μέλη και τα ευρωπαϊκά όργανα. Δεν είναι δυνατό η Κομισιόν ή η ΕΚΤ να τον αγνοούν όταν έρχονται στην Ελλάδα ως μέλη του κουαρτέτου και να ζητούν να εξαιρούνται οι Έλληνες εργαζόμενοι από το κοινό δεσμευτικό πλαίσιο. Προς το παρόν, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τούς δεσμεύει μόνο πολιτικά. Σε λίγους μήνες θα τους δεσμεύει και νομικά. Κι αυτό πρέπει να το λάβει υπ’ όψιν της η κυβέρνηση.
* Πριν από λίγες μέρες ψηφίστηκε στην Επιτροπή Αναφορών η γνωμοδότησή σας για την Ευρωπαϊκή Πράξη Προσβασιμότητας. Τι καινούργιο φέρνει αυτή η νομοθεσία και σε ποιο στάδιο βρίσκεται;
Είναι μια πρόταση Οδηγίας που, με λίγα λόγια, επιβάλλει στις επιχειρήσεις, κυρίως της ψηφιακής αγοράς, να σχεδιάζουν και να παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες προσβάσιμα σε όλους, δηλαδή και στα άτομα με αναπηρία, τους ηλικιωμένους κι άλλα εμποδιζόμενα άτομα. Είναι μια τεράστια αλλαγή στον σημαντικότερο κλάδο της σύγχρονης οικονομίας. Περιλαμβάνει από τα κινητά τηλέφωνα μέχρι τα ΜΜΕ ή τις εφαρμογές στα tablets. Με τη γνωμοδότησή μου πέρασαν σημαντικές βελτιώσεις. Όπως το να περιλαμβάνεται στην Οδηγία και το δομημένο περιβάλλον, γιατί για έναν κινητικά ανάπηρο το προσβάσιμο ATM είναι άχρηστο, αν δεν μπορεί να το φτάσει. Ακόμη, να υπάρχει σε κάθε χώρα εποπτική αρχή, με συμμετοχή των αναπηρικών οργανώσεων, που θα παρακολουθεί την προσβασιμότητα των προϊόντων, από τη σχεδίαση μέχρι την παραγωγή τους. Επίσης, συντομεύει ο χρόνος προσαρμογής από τα 6 χρόνια που πρότεινε η Κομισιόν, στα 3-5 χρόνια, ανάλογα με το προϊόν. Φυσικά, για να μην έχουμε αυταπάτες, δεν πέρασε η πρότασή μου να ελεγχθεί η μονοπώληση της ψηφιακής οικονομίας από ελάχιστες πολυεθνικές. Τώρα, περιμένουμε να εγκριθούν αντίστοιχες γνωμοδοτήσεις και η συνολική έκθεση από τις άλλες επιτροπές, για να έρθει η Πράξη στην ολομέλεια.
* Έχει εδώ και έναν χρόνο ψηφιστεί η Έκθεσή σας για το οικιακό προσωπικό και το προσωπικό φροντίδας. Τι λύσεις μπορεί να δώσει σ' αυτόν τον “αόρατο” κλάδο; Μπορεί να κάνει κάτι η ελληνική κυβέρνηση;
Είναι πολλά πράγματα που μπορούν να γίνουν. Δεν είναι ανάγκη κάθε κράτος - μέλος να περιμένει την Κομισιόν. Μπορεί από τώρα να πάρει μέτρα για να ρυθμιστεί το επάγγελμα, να αποκτήσουν πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα οι εργαζόμενοι ως οικιακοί βοηθοί και προσωπικό φροντίδας, στην πλειονότητά τους γυναίκες και μετανάστριες. Για παράδειγμα, μπορεί να γίνει η πιστοποίηση του επαγγέλματος, και απ’ όσο γνωρίζω η αρμόδια υπουργός, η Ράνια Αντωνοπούλου, επεξεργάζεται πρωτοβουλίες γι’ αυτό. Έπειτα, έχω ήδη προτείνει στο υπουργείο νέα ρύθμιση για το εργόσημο των γυναικών που δουλεύουν εσωτερικές και αδικούνται κατάφωρα στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Και, φυσικά, πρέπει να ενθαρρυνθεί η συνδικαλιστική τους οργάνωση και η δυνατότητά τους να συνεταιριστούν, για να μην πέφτουν θύματα ψευτο-γραφείων εργασίας. Ήδη, βοηθάω κι εγώ όσο μπορώ μια ομάδα γυναικών να στηθεί σωματείο οικιακών βοηθών που θα προωθήσει αυτά τα ζητήματα. Έχει δυσκολίες, αλλά θα προχωρήσει, είμαι βέβαιη.
* Υπάρχει η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών. Αλήθεια, τι γίνεται με την κύρωσή της;
Για την κύρωσή της στην Ελλάδα ξέρω ότι η Γενική Γραμματεία Ισότητας έχει κάνει προετοιμασία και πιέζει να προχωρήσει. Το μεγάλο πρόβλημα μ’ αυτό το σημαντικό κείμενο είναι ότι υπάρχουν χώρες της Ε.Ε. που δεν την έχουν κυρώσει, και γι’ αυτό κάναμε μια σημαντική καμπάνια ως Αριστερά. Και ζητάμε να την κυρώσει και η Ε.Ε. ως οντότητα, ως ένωση των 27 κρατών. Είναι ένα ζήτημα με τεράστια επικαιρότητα, ιδιαίτερα τώρα για τις γυναίκες πρόσφυγες, που είναι εκτεθειμένες σε περισσότερους κινδύνους. Η κύρωση της Σύμβασης θα δημιουργήσει σοβαρές υποχρεώσεις στα κράτη - μέλη. Ίσως γι’ αυτό πολλές κυβερνήσεις είναι απρόθυμες να την κυρώσουν. Υποκριτικά αποδοκιμάζουν τη βία κατά των γυναικών, αλλά κλείνοντας τα σύνορά τους στους πρόσφυγες αφήνουν χιλιάδες γυναίκες εκτεθειμένες στη βία.
