Ο συνιδρυτής της Die Linke, του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς, και μέχρι πρότινος επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Γκρέγκορ Γκίζι εκτιμά πως το “κλειδί” για την επιβίωση της Ευρώπης είναι μια αλλαγή πολιτικής σε όλα τα μέτωπα, με αιχμή την απομάκρυνση από τα θέσφατα της λιτότητας. Αυτή τη μάχη δίνει το κόμμα του εντός της Γερμανίας κι αυτή τη μάχη καλείται να δώσει συνολικά η ευρωπαϊκή Αριστερά. Όπως καλείται να γίνει ανάχωμα στις ξενοφοβικές Σειρήνες, που στρέφουν τους φτωχούς εναντίον των φτωχότερων, παλεύοντας για κοινωνική δικαιοσύνη.
Συνέντευξη στην Αναστασία Γιάμαλη
Ποια Ευρώπη θέλουμε; Είναι δυνατόν να αλλάξει ο υπάρχων αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη; Ή βλέπετε την Ευρώπη να διαλύεται;
Αυτή τη στιγμή είμαστε αντιμέτωποι με την πιο δύσκολη κρίση στην Ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια αλλαγή πολιτικής είναι απολύτως απαραίτητη. Αυτό απαιτεί το τέλος της λιτότητας και την αρχή μιας κοινωνικής, οικολογικής, διαφανούς, δημοκρατικής και μη γραφειοκρατικής Ε.Ε. Αν δεν αλλάξουμε την ευρωπαϊκή πολιτική, διατρέχουμε τον κίνδυνο να καταστρέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εκτιμάτε ότι η άνοδος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) βασίζεται αποκλειστικά στο ζήτημα των προσφύγων; Θεωρείτε ότι υπάρχει ο κίνδυνος να προσελκύσει τους ανθρώπους που στο παρελθόν ψήφιζαν Αριστερά, όπως η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία κατάφερε να "εισβάλει" στις παραδοσιακές περιοχές της εργατικής τάξης;
Δεν υπάρχει ενιαία αιτία που εξηγεί τις πολιτικές επιτυχίες της AfD. Η τελευταία αύξηση της εκλογικής της δύναμης έχει πέραν πάσης αμφιβολίας να κάνει με το Προσφυγικό, με την τεράστια πρόκληση που είχε να αντιμετωπίσει η χώρα από την έλευση των προσφύγων. Πλην όμως, ρόλο έπαιξε και η κριτική στάση της AfD έναντι του ευρώ και μια ποικιλία από άλλους λόγους, όπως, για παράδειγμα, η οργάνωση της γερμανικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Στις τελευταίες εκλογές, ήμασταν υποχρεωμένοι να δούμε ότι ορισμένοι πρώην ψηφοφόροι της Αριστεράς ψήφισαν AfD. Αυτό προφανώς δεν σημαίνει ότι ένα αριστερό κόμμα πρέπει να αντιγράψει τις θέσεις της AfD ή ακόμα και να μιμηθεί τη ρητορεία της. Ένα κόμμα της Αριστεράς πρέπει να επικεντρωθεί στο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, που διευρύνεται όλο και περισσότερο. Η αριστερή πολιτική πρέπει να κάνει τους ανθρώπους να κοιτάξουν προς τα πάνω, να προωθήσει τη συζήτηση σχετικά με την κοινωνική ισότητα. Έτσι, θα είναι σαφώς διακριτή από τη στρατηγική της λαϊκιστικής Δεξιάς, η οποία στρέφει τους φτωχούς και τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους ενάντια στους φτωχότερους, που σήμερα σημαίνει ενάντια στους πρόσφυγες. Επιπλέον, νομίζω ότι μια εποικοδομητική αντιπολίτευση είναι απαραίτητη για να κερδίσουμε πίσω αυτούς τους ψηφοφόρους που έχουμε χάσει. Αυτή απαιτεί να προτείνουμε μια κατανοητή, σαφή και πειστική πρόταση για το πώς θα αντιμετωπίσουμε επιτυχώς τη μεγάλη πρόκληση της φιλοξενίας και της κοινωνικής ένταξης των προσφύγων στη Γερμανία.
Μετά την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τελικά αναγκάστηκε να εφαρμόσει ένα Μνημόνιο λιτότητας, και την αποτυχία του Podemos να ανέλθει στην εξουσία, τι θα πρέπει να κάνει η Ευρωπαϊκή Αριστερά προκειμένου να ανακτήσει την ορμή της;
Η νεοφιλελεύθερη ηγεμονία πρέπει να σπάσει. Η Γερμανία, η οποία είναι οικονομικά ισχυρή, είναι αυτή που φέρει την κύρια ευθύνη για τη λάθος πολιτική της λιτότητας, η οποία λειτουργεί αποσυνθετικά και ενισχύει τη Δεξιά και την Ακροδεξιά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η γερμανική Αριστερά πρέπει να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία της υπέρβασης νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων.
Η Γερμανία ήταν η χώρα που βρισκόταν στο κέντρο της συζήτησης μεταξύ των δύο μπλοκ του Ψυχρού Πολέμου. Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης τώρα, δείχνει να αναβιώνουν αυτές οι μνήμες;
Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες, αλλά και σημαντικές διαφορές μεταξύ της παρούσας σύγκρουσης και του Ψυχρού Πολέμου, οι οποίες πρέπει να αναγνωριστούν. Όπως ήταν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, έτσι και τώρα, μια στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας θα μπορούσε ακόμα να εξολοθρεύσει την ανθρωπότητα. Αλλά σήμερα, στη Ρωσία και στις ΗΠΑ δεν υπάρχουν συγκρουόμενα και ανταγωνιστικά συστήματα διοργάνωσης της κοινωνίας. Αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο καπιταλιστικές χώρες, που παλεύει η καθεμιά για τα δικά της συμφέροντα. Είναι επικίνδυνο η Δύση να ενεργεί με βάση τις μεθόδους του Ψυχρού Πολέμου. Η παρούσα σύγκρουση δεν είναι επιλύσιμη με τα μέσα του Ψυχρού Πολέμου, αλλά μάλλον με τη διπλωματία. Η Ευρώπη θα έχει μέλλον μόνο με, όχι χωρίς ή ακόμα και εναντίον της Ρωσίας.
Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει τις πολιτικές ιδέες της Αριστεράς υπό τους περιορισμούς του μνημονίου;
Η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να διαχειριστεί μεγάλες δυσκολίες. Από τη μία , οι Έλληνες ήθελαν να μείνουν στο ευρώ. Από την άλλη, το δημοψήφισμα έδειξε τη θέληση του ελληνικού λαού να αλλάξει η πολιτική των περικοπών και της λιτότητας. Ως εκ τούτου, οι προκλήσεις έπρεπε να αντιμετωπιστούν με βάση την παραμονή στο ευρώ. Κι αν συνυπολογιστεί ότι η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να διαπραγματευτεί με άλλες 27 κυβερνήσεις, αυτή η πρόκληση δεν ήταν καθόλου εύκολο να αντιμετωπιστεί. Η ελληνική κυβέρνηση σε ορισμένους τομείς εξαρτάται αποκλειστικά από μια αλλαγή της πολιτικής των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Η συνάντηση των επικεφαλής των κυβερνήσεων του Νότου και της Γαλλίας στην Αθήνα είναι μια πρώτη προσπάθεια να ξεφύγουν από τους περιορισμούς του Μνημονίου και να επιστρέψει η ελπίδα. Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι ένα πρόγραμμα στήριξης και ανασυγκρότησης, όπως προσφέρθηκε στη Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε μακροπρόθεσμη βάση, μια περικοπή του χρέους θα είναι αναπόφευκτη. Αν η Μέρκελ συνεχίζει με την πολιτική της λιτότητας, η Ε.Ε. θα διαλυθεί.
