Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών έχουν δημιουργήσει ισχυρούς "αριστερούς" κραδασμούς στους πολιτικούς συσχετισμούς τουλάχιστον δύο χωρών της Ευρωπαϊκής περιφέρειας, με ορατή πλέον την ανάδειξη της πέραν των σοσιαλιστών Αριστεράς σε διεκδικητή της εξουσίας. Τόσο στην Ιρλανδία όσο και στην Ισπανία, οι πολιτικοί συσχετισμοί φαίνεται να έχουν επηρεαστεί ουσιαστικά από την άνοδο της Αριστεράς.
Στην Ιρλανδία, το Sinn Fein αναδεικνύεται σε πρώτη πολιτική δύναμη δημοσκοπικά μετά τη σημαντική ενίσχυσή του στις ευρωεκλογές και τις τοπικές εκλογές, σύμφωνα με έρευνα του Irish Independent / Millward Brown που δημοσιεύθηκε στις 7 Ιουνίου. Όπως σχολίασε η εφημερίδα, "το εκλογικό σώμα έχει διαχωρίσει την πολυδιαφημισμένη από την κυβέρνηση έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια, από τη συνολική αξιολόγησή της".
Ακόμα και στο μειωμένο ποσοστό των σημερινών ψηφοφόρων των Εργατικών, μόλις ένας στους πέντε υποστηρικτές τους πιστεύουν πως η κυβέρνηση συνασπισμού πηγαίνει καλά - ενώ πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους του κυβερνώντος κεντροδεξιού Fine Gael είναι ικανοποιημένοι από το έργο της. Όπως θα περίμενε κανείς, τα υψηλότερα επίπεδα δυσαρέσκειας καταγράφονται μεταξύ των ψηφοφόρων του Sinn Fein, του Fianna Fail και των διαφόρων ανεξαρτήτων υποψηφίων (που συνολικά φτάνουν το 27% από 15% και μεταξύ των οποίων βρίσκονται αρκετοί υποψήφιοι και κόμματα στα αριστερά του S.F.) - και μεταξύ των ψηφοφόρων με τα χαμηλότερα εισοδήματα...
Το θέατρο της διαφημισμένης ιρλανδικής εξόδου από τα Μνημόνια, λοιπόν, έχει μάλλον επιταχύνει τη φθορά των κυβερνητικών κομμάτων και δεν μοιάζει πια απίθανο (αν και το ιρλανδικό εκλογικό σύστημα έχει ιδιομορφίες) να προκύψει κυβέρνηση στην Ιρλανδία με κορμό το Sinn Fein με τη στήριξη ανεξαρτήτων ή και μικρότερων κομμάτων.
Στην Ισπανία, μετά την απρόσμενη εκτόξευση του κινηματικού Podemos, πολιτικής έκφρασης των ισπανικών "πλατειών", οι ισορροπίες στο πολιτικό σύστημα έχουν οδηγήσει σε μια διπλή ανατροπή:
- Αφενός μέσα στην Αριστερά ενισχύεται το Podemos πλάι στην Ενωμένη Αριστερά (Izquerda Unida), που, παρ' ότι βρίσκεται πάνω από τα εκλογικά της ποσοστά, υπολείπεται ξαφνικά των "νεοεμφανιζόμενων".
- Αφετέρου αναδύεται ένας δυνητικά ισχυρός αριστερός πόλος στο πολιτικό σύστημα, ισομεγέθης με τους Σοσιαλιστές και το Λαϊκό Κόμμα.
Σε έρευνα της Gabinet d'Estudis Socials i Opinió Pública (GESOP) για το El Periodico στην εκτίμηση ψήφου, το Λαϊκό Κόμμα (P.P.) είναι στο 25,6%, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) στο 19,4%, το Podemos στο 15,1%, η Ενωμένη Αριστερά (I.U.) στο 8,1% και το Κεντρώο UPD στο 7,8%. Η δυναμική του Podemos, που θυμίζει -τηρουμένων των αναλογιών- τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές του Μαΐου του 2012, φαίνεται καθαρά στην "αστάθμητη πρόθεση ψήφου", όπου αναδεικνύεται πρώτο κόμμα στην Ισπανία, με 16,1% επί του συνόλου των ερωτηθέντων, έναντι 15,1 μόλις του Λαϊκού Κόμματος.
Από τη δυναμική του Podemos και τη συγκυρία της ανάδειξης του πολιτειακού ζητήματος στην Ισπανία, στην οποία πρωτοστατεί η Αριστερά όλων των τάσεων ζητώντας δημοψήφισμα για την κατάργηση της βασιλείας, μπορεί κανείς να διαπιστώσει πως η ευρύτερη Αριστερά αναδεικνύεται σε ισχυρό τρίτο πόλο με "κυβερνητικό" μέγεθος. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι φυσικά η συνεννόηση μεταξύ των δυνάμεών της, κάτι που, ως γνωστόν, δεν είναι ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά πάντως το μετεκλογικό τοπίο δείχνει δυνατότητες ανατροπής.
