Ο 78χρονος Χούλιο Ανγκίτα έφυγε το Σάββατο το πρωί στο νοσοκομείο της αγαπημένης του Κόρδοβα μετά από μια σύντομη μάχη με τον κορωνοϊό, δεδομένου ότι είχε σοβαρά καρδιακά προβλήματα που τον είχαν μάλιστα οδηγήσει να εγκαταλείψει την ενεργό πολιτική εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Ο πρώην συντονιστής της Ενωμένης Αριστεράς, πρώην γενικός γραμματέας του ΚΚ της Ισπανίας και πρώην δήμαρχος της Κόρδοβα, ο πρώτος κομμουνιστής δήμαρχος μεγάλης ισπανικής πόλης μετά τη δικτατορία του Φράνκο, είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο την προηγούμενη εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 1993 ο Ανγκίτα υπέστη την πρώτη καρδιακή προσβολή. Μια δεύτερη καρδιακή προσβολή στην Κόρδοβα το 1998 τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την ενεργή πολιτική.
Ο Ανγκίτα είχε παραμείνει σπίτι και είχε σεβαστεί όλους τους κανόνες της απομόνωσης την εποχή της πανδημίας.
Από τη στιγμή που ο Ανγκίτα εγκατέλειψε την ενεργό πολιτική πριν από δύο περίπου δεκαετίες είχε ασκήσει έντονη κριτική τόσο στην Ενωμένη Αριστερά και το ΚΚ της Ισπανίας όσο και στο Podemos αργότερα, φθάνοντας στην ίδρυση μιας δική του οργάνωσης για την έξοδο της Ισπανίας από την ευρωζώνη και την Ευρώπη, αλλά λίγα χρόνια αργότερα η αποτυχία του εγχειρήματος τον οδήγησε να πλησιάσει ξανά τους παλιούς του συντρόφους και να στηρίξει τον Αλμπέρτο Γκαρθόν να αναλάβει την ηγεσία της Ενωμένης Αριστεράς και τα συμμαχήσει με το Podemos δημιουργώντας το Unidas Podemos.
Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας είχε προτείνει τον Οκτώβριο του 2018 στον Ανγκίτα να συμμετάσχει στο Συμβούλιο του Κράτους εκ μέρους του Unidas Podemos, αλλά ο Ανγκίτα παρόλο που αρχικά δέχθηκε για προσωπικούς λόγους αποφάσισε να μην συμμετάσχει.
Ο Ανγκίτα έζησε την πτώση της δικτατορίας και την επιστροφή της δημοκρατίας εκπροσωπώντας την ελληνική αντιπαράθεση με αντίθετους όμως ρόλους. Ο Ανγκίτα ήταν ένα από τα στελέχη του ΚΚ της Ισπανίας στο εσωτερικό, που θεωρούσαν ότι έκαναν το μεγαλύτερο αγώνα κατά της δικτατορίας οργανώνοντας τους αγώνες στους χώρους εργασίας, τα πανεπιστήμια, τα συνδικάτα, τον πολιτισμό, που δεν είδαν με καλό μάτι την επιστροφή του Σαντιάγκο Καρίγιο και της Ντολόρες Ιμπάρουρι από τη Μόσχα, όπου έρχονταν καθημερινά σε αντιπαράθεση με τον Μπρέζνιεφ. Για τον Ανγκίτα το ΚΚ «εξωτερικού», αποτέλεσε έναν εσωτερικό πολιτικό αντίπαλο, θεωρώντας ότι τα στελέχη από το εσωτερικό θα έπρεπε να έχουν στην πράξη τον πρώτο και τελευταίο λόγο, παρόλο που αυτοί του.. εξωτερικού είχαν έρθει όμως με τις νέες ιδέες του ευρωκομμουνισμού και ενός ανθρώπινου προσώπου για το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.
Ο Ανγκίτα εκλέχθηκε δήμαρχος της Κόρδοβα το 1977, όταν ήταν μόλις 36 ετών, και αποτέλεσε τον πρώτο κομμουνιστή δήμαρχο σε μια πρωτεύουσα επαρχίας από την εποχή της Β’ Ισπανικής Δημοκρατίας. Στην προεκλογική εκστρατεία είχε την άμεση στήριξη του Καρίγιο και τις Ιμπάρουρι, της θρυλικής Πασιονάρια, όπως φαίνεται και από την φωτογραφία της εποχής.
Όταν το 1983 επανεκλέχθηκε δήμαρχος με μια μεγάλη πλειοψηφία άρχισαν να τον αποκαλούν ο «κόκκινος χαλίφης», δεδομένου ότι η Κόρδοβα αποτέλεσε μια από τις πιο λαμπρές πόλεις του αραβικού πολιτισμού στην Ισπανία.
Το Φεβρουάριο του 1988 ο Ανγκίτα ανέλαβε γενικός γραμματέας του ΚΚ της Ισπανίας και το 1989 ήταν ο επικεφαλής των ψηφοδελτίων της Ενωμένης Αριστεράς, έχοντας εκλεγεί συντονιστής της μόλις δύο ημέρες πιο πριν και λίγες ημέρες πριν από τον απώλεια της Ντολόρες Ιμπάρουρι και της πτώσης το Τείχους του Βερολίνου.
Η μετωπική πολιτική του Ανγκίτα εναντίον του διεφθαρμένου Φελίπε Γκονθάλεθ οδήγησε την Ενωμένη Αριστερά να διπλασιάσει τα ποσοστά της στις εκλογές του Οκτωβρίου του 1989 και να εκλέξει 17 βουλευτές ,ενώ το 1993 έφθασε στο μέγιστο της εκλογικής της δύναμης μέχρι τότε εκλέγοντας 18 βουλευτές, με το Σοσιαλιστικό Κόμμα να καταβαραθρώνεται στους 159 βουλευτές, με αποτέλεσμα ο Γκονθάλεθ να αναζητήσει στους δεξιούς Καταλανούς (CiU) και Βάσκους (PNV) εθνικιστές στήριξη για την κυβέρνησή του αντί να συμμαχήσει με την Ενωμένη Αριστερά.
Ο Ανγκίτα ανέπτυξε την «θεωρία των δύο όχθεων», από τη μια το Λαϊκό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα και από την άλλη η Ενωμένη Αριστερά, γεγονός που οδήγησε στην άμεση απώλεια πολλών και μεγάλων δήμων που συγκυβερνούσαν οι σοσιαλιστές με την Ενωμένη Αριστερά και την άλωση των αυτοδιοικητικών αρχών από το Λαϊκό Κόμμα του Αθνάρ, ενώ τα καλά αποτελέσματα της Ενωμένης Αριστεράς στην Ανδαλουσία με το 19% των ψήφων άφησαν την τοπική κυβέρνηση των σοσιαλιστών χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία, ενισχύοντας ένα πραγματικό μίσος των σοσιαλιστών εναντίον του Ανγκίτα και της Ενωμένης Αριστεράς, εκτιμώντας ότι μαζί με τη δεξιά εφαρμόζουν τη «συμμαχία της τανάλιας» εναντίον του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Όταν όμως το 1996 ο Αθνάρ έφθασε στην κυβέρνηση και ο Γκονθάλεθ αποχώρησε από την ενεργή πολιτική, εν μέσω σκανδάλων ακόμη και για δολοφονίες, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την Ενωμένη Αριστερά το Ανγκίτα, που το 1992 απείχε στην ψηφοφορία της ισπανικής βουλής για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το 1997 περίπου το 40% τω μελών της Ενωμένης Αριστεράς αποχώρησαν για να ιδρύσουν ένα νέο κόμμα ή να ενταχθούν κατευθείαν στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, ενώ το δεύτερο έμφραγμα το 1998 ανάγκασε τον Ανγκίτα να αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική. Δύο χρόνια αργότερα ο Φρανθίσκο Φρούτος, που ανέλανε συντονιστής της Ενωμένης Αριστεράς και γενικός γραμματέας του ΚΚ της Ισπανίας, υπέγραψε μια προεκλογική συμφωνία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Χοακίν Αλμούνια για τις εκλογές του 2000, που κέρδισε ο Αθνάρ και η Ενωμένη Αριστερά κατέρρευσε στα επίπεδα του 1986 εκλέγοντας 8 βουλευτές.
Ανάθεμα στους πολέμους και στα καθάρματα που τους κάνουν
Ο Ανγκίτα το 2003 έχασε τον 32χρονο γιό του Χούλιο Ανγκίτα Παράδο στον πόλεμο του Ιράκ, όπου σαν ανταποκριτής υπέγραφε ως «Χούλιο Α. Παράδο», για να μην νομίζει κανείς ότι εκμεταλλεύεται το όνομα του πατέρα του.
«Ο μεγαλύτερος γιος μου, που ήταν 32 ετών, μόλις πέθανε, εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις του ως πολεμικός ανταποκριτής. Πριν από είκοσι μέρες ήταν μαζί μου και μου είπε ότι ήθελε να πάει στην πρώτη γραμμή. Όσοι έχουν διαβάσει τα άρθρα του γνωρίζουν ότι ήταν πολύ ανοιχτός και καλός δημοσιογράφος. Έκανε το καθήκον του και γι 'αυτό εγώ θα μιλήσω για το θέμα μας για να κάνω και το δικό μου καθήκον ... Ήταν ένας ιρακινός πύραυλος, αλλά είναι το ίδιο, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι θα ξαναμιλήσουμε μια άλλη φορά και ότι θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για την Γ’ Δημοκρατία. Ανάθεμα στους πολέμους και στα καθάρματα που τους κάνουν», είχε τονίσει συγκινημένος ο Ανγκίτα μόλις έμαθε για τον θάνατο του γιού του όταν ήταν στο βήμα του Θεάτρου του Χετάφε έξω από τη Μαδρίτη που θα έπρεπε να μιλήσει για την επιστροφή της Δημοκρατίας.
