Στη ΓΣ των Ηνωμένων Εθνών, η Ρωσία, μαζί με άλλες χώρες, καταθέτει τακτικά από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 και μετά, σχέδιο απόφασης που καταδικάζει την "ηρωοποίηση" του ναζισμού και καλεί σε μέτρα για τον περιορισμό του ναζιστικού φαινομένου παγκοσμίως, με αναφορά στην "αποκατάσταση των Waffen SS", αναφορά που προφανώς είχε σαν πολιτικό στόχο τις χώρες της Βαλτικής αρχικά, και τους εορτασμούς υπέρ των συνεργατών των ναζί. Μονίμως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς το καταψηφίζουν και η ΕΕ απέχει (και μαζί της και η Ελλάδα - π.χ.). Οι αιτιολογήσεις της αρνητικής ψήφου ή/και της αποχής μέχρι τώρα εστιάζονταν σε θέματα ελευθερίας της έκφρασης (καθώς το ψήφισμα θα μπορούσε να ερμηνευτεί πως ζητά ουσιαστικά την απονομιμοποίηση και την δίωξη όλων των σχετικών φιλοναζιστικών απόψεων), σε τεχνικές λεπτομέρειες κτλ. Επί της ουσίας δεν ήταν παρά προσχήματα για να μη δυσαρεστηθούν οι πρώην σοβειτικές δημοκρατίες, νυν σύμμαχοι της ΕΕ και των ΗΠΑ.
Μπορεί λοιπόν να προκαλεί εύλογο προβληματισμό, αλλά δεν προκαλεί έκπληξη το ότι και προ ημερών η Ελλάδα μαζί με όλες τις άλλες χώρες της ΕΕ απείχε στην σχετική ψηφοφορία στην Γ.Σ. του ΟΗΕ στις 21/11/2014. Ο τίτλος του σχεδίου απόφασης, που τελικά υπερψηφίστηκε, ήταν "Αντιμετωπίζοντας την ηρωοποίηση του Ναζισμού και άλλες πρακτικές που συνεισφέρουν στην υποδαύλιση σύγχρονων μορφών ρατσισμού, φυλετικών διακρίσεων, ξενοφοβίας και σχετικής απουσίας ανεκτικότητας".
Αυτή τη φορά όμως, και παρότι το ψήφισμα είχε λίγο-πολύ την ίδια γενική λογική με εκείνα περασμένων ετών, η αιτιολόγηση της ψήφου εκ μέρους του Ιταλού (φέτος) εκπροσώπου της ΕΕ στα Ηνωμένα Έθνη ήταν όχι μόνο πολύ πιο επιθετική απέναντι στη Ρωσία, σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία, αλλά ενστερνιζόταν και την θεωρία των "ίσων αποστάσεων από κάθε ολοκληρωτισμό", την ισοδυναμία Σταλινισμού- Ναζισμού, παρότι η αναφορά στο κατατεθέν σχέδιο δεν αφορούσε παρά μόνο τον ναζισμό, με έμφαση στη σύνδεσή του με τον ρατσισμό και την ξενοφοβία:
"Η εστίαση της μάχης εναντίον του ρατσισμού στην διδασκαλία της ιστορίας, στα μνημεία ή στην εσφαλμένη αναφορά σε εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, ή άλλα πολιτικώς υποκινούμενα θέματα, όχι μόνο βρίσκεται εκτός της θεματολογίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά στοχεύει επίσης στην μονοπώληση του αγώνα εναντίον του Ναζισμού παρέχοντας μια μονόπλευρη ερμηνεία της ιστορίας, όπως δείχνουν οι πρόσφατες απόπειρες να δικαιολογηθεί το σύμφωνο Ribbentrop-Molotov
Αποτίουμε ειλικρινή φόρο τιμής στον ιστορικό ρόλο των συμμαχικών δυνάμεων και των θυσιών τους στην κατίσχυση επί του ναζισμού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως παρομοίως, θα πρέπει να θυμηθούμε πως ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε επώδυνες διαιρέσεις στην Ευρώπη και για πολλές Ευρωπαϊκές χώρες το τέλος του δεν έφερε την ελευθερία, αλλά περαιτέρω εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν εναντίον των λαών τους
Επειδή όσα το ρωσικό σχέδιο απόφασης αναφέρει και εύλογα είναι και μάλλον κοινότοπα, προκαλεί λοιπόν ανησυχία η συστηματική καταψήφισή του, χωρίς εναλλακτική πρόταση απόφασης μάλιστα από την ΕΕ επί μια δεκαετία, αλλά και η στάση της Ελλάδας, που έχει καταστραφεί από την ναζιστική λαίλαπα στον Β'ΠΠ και αντιμετωπίζει και η ίδια σήμερα, τεράστιο πρόβλημα αναβίωσης του ναζισμού στη χώρα.
