ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΗΛΕΚΤΡΑ ΒΙΣΚΑΔΟΥΡΑΚΗ
Στη δέσμευση να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την εξάλειψη της πορνείας στις πόλεις προχώρησαν οι αριστερές δυνάμεις στην ελληνική Αυτοδιοίκηση ακολουθώντας το παράδειγμα της Ισπανίας, στο πλαίσιο διημέρου με θέμα “τέλος στην ανοχή της πορνείας”, που διοργάνωσε το τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, την περασμένη εβδομάδα. Άλλωστε, αυτή η δέσμευση συνιστά πρώτο βήμα. Την ίδια ώρα, η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων έχει εκπονηθεί πόρισμα με το οποίο υποστηρίζει ότι η χώρα μας πρέπει να ακολουθήσει το σουηδικό μοντέλο. Σύμφωνα με αυτό, αφ’ ενός προστατεύονται οι εκδιδόμενες στην πορνεία από την έμφυλη βία, αφ’ ετέρου ποινικοποιείται η πράξη του “πελάτη”, ο οποίος πληρώνοντας επιδιώκει να ικανοποιεί την επιθυμία του πάνω στο γυναικείο σώμα.
Καμπάνια στην Ισπανία
Το δίκτυο πόλεων ενάντια στην πορνεία είναι μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε το 2016 στην Ισπανία. Μέχρι στιγμής συμμετέχουν σε αυτό πάνω από 300 δήμοι. “Οι δήμοι - μέλη του δικτύου μέσω ενημερωτικών εκστρατειών προωθούν την ισότητα και πιέζουν τις περιφερειακές κυβερνήσεις για τη δίωξη της μαφίας και των κυκλωμάτων της σωματεμπορίας. Από την πλευρά τους, οι περιφερειακές κυβερνήσεις πιέζουν το Κογκρέσο, την κεντρική κυβέρνηση της Ισπανίας, να νομοθετήσει υπέρ της ισότητας και της προστασίας των θυμάτων”, τόνισε η Κριστίνα Σίμο, εκπροσωπώντας το δίκτυο.
“Προωθούμε νομοθετικές πρωτοβουλίες σε επίπεδο περιφερειακής κυβέρνησης”, σημείωσε χαρακτηρίζοντας επιτυχία του δικτύου ότι το κοινοβούλιο της Ναβάρα υιοθέτησε την πρόταση του δικτύου, όπου πλέον η πορνεία αντιμετωπίζεται ως βία που ασκούν οι άνδρες στις γυναίκες. Η Κριστίνα Σίμο τάχθηκε υπέρ του σουηδικού μοντέλου, κατά το οποίο η πορνεία θεωρείται έγκλημα κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Πώς εξαφανίστηκαν οι μαστρωποί από τη Σουηδία
Αναλύοντας τη σουηδική πολιτική, η πρέσβειρα της Σουηδίας, Σαρλότ Σάμελιν εξήγησε πως στη χώρα της η πορνεία έχει ποινικοποιηθεί από το 1999. Οι ποινές είναι χρηματικές και επισύρουν φυλάκιση για τον άνδρα που θέλει να αγοράσει υπηρεσίες του σεξ.
“Η πολιτική μας έχει φέρει αποτελέσματα και έτσι και τα θύματα είναι προστατευμένα και η αγορά του σεξ είναι μικρή, πράγμα που λειτουργεί αποτρεπτικά για τους μαστρωπούς”, σημείωσε η Σαρλότ Σάμελιν. “Τα πρώτα χρόνια εφαρμογής του νόμου η πορνεία στους δρόμους μειώθηκε κατά 50%” εξήγησε προσθέτοντας πως “πλέον το φαινόμενο τείνει να εξαλειφθεί”. “Δεν υπάρχουν κρυφοί χώροι για την αγορά υπηρεσιών σεξ, όπως στούντιο και κέντρα μασάζ”, υπογράμμισε τονίζοντας: “Το σημαντικότερο είναι ότι δεν υπάρχει ούτε μια ανθρωποκτονία γυναίκας που έπεσε θύμα πορνείας”.
Απαντώντας στη συζήτηση των τελευταίων χρόνων περί εργασίας στο σεξ, η Σαρλότ Σάμελιν σχολίασε πως «μέσα από την εκπαίδευση περνάμε την αξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και έτσι οι νέες γενιές αντιλαμβάνονται ότι η σεξουαλική επαφή δεν αποτελεί προϊόν υποκείμενο στην προσφορά και τη ζήτηση, αλλά είναι ζήτημα οικειοθελούς βούλησης».
Εγκλωβισμένες στους οίκους ανοχής
Στον αντίποδα του σουηδικού μοντέλου βρίσκεται το γερμανικό, όπου οι οίκοι ανοχής είναι νόμιμοι και η πορνεία αναγνωρίζεται ως εργασία στο σεξ. Βέβαια το προνόμιο δεν αφορά όλες και όλους, όπως μας λέει η Μαρία Μερκλίνγκερ, ακτιβίστρια - επιβιώσασα από την πορνεία, αλλά “όσους και όσες έχουν γερμανική υπηκοότητα και δεν έχουν πέσει θύματα των μαστρωπών”. Όμως, “δεν ισχύει το ίδιο για τα κορίτσια Ρομά ή από χώρες τις ανατολικής Ευρώπης που είναι εγκλωβισμένα στους οίκους ανοχής”, εξήγησε η Μαρία Μερκλίνγκερ. “Οι οίκοι ανοχής στη Γερμανία είναι εκτός πόλης και κυρίως σε πρώην βιομηχανικούς χώρους. Αυτά τα κορίτσια δεν μπορούν να βγουν από τον οίκο ανοχής. Τα μεταφέρουν με φορτηγάκια από οίκο σε οίκο και δεν ξέρουν που βρίσκονται”, διηγήθηκε η Μαρία Μερκλίνγκερ.
Θάνατος και εξαθλίωση
“Κάθε εβδομάδα μια γυναίκα βρίσκεται νεκρή σε κάποιο ποτάμι της Γερμανίας και είναι σχεδόν σίγουρο ότι κανείς δεν θα την ψάξει”, τόνισε. “Οι συνθήκες διαβίωσης αυτών των γυναικών είναι άθλιες. Είναι υποχρεωμένες να μένουν μέσα στους οίκους ανοχής και να πληρώνουν ενοίκιο στον μαστρωπό. Για να βγάλουν τα απαιτούμενα χρήματα πρέπει να αλλάζουν περί τους 60 πελάτες ανά ημέρα”, τόνισε η Μαρία Μερκλίνγκερ. Σημειωτέον ότι η χρονομίσθωση κυμαίνεται από 20 -50 ευρώ, η αντίστοιχη στην Ελλάδα είναι στα 5 ευρώ στον δρόμο και 10 ευρώ σε οίκο ανοχής.
Από την αυτοθυματοποίηση στον αυτοεξευτελισμό
Η Μαρία Μερκλίνγκερ επέλεξε να γίνει ακτιβίστρια αντιλαμβανόμενη την ταπείνωση στην οποία υπέβαλε τον εαυτό της όταν ως άνεργη επέλεξε να γίνει πόρνη. “Επέλεξα να γίνω πόρνη στα 40 μου γιατί δεν είχα δουλειά και δεν είχα χρήματα για την επιβίωση μου”, διηγήθηκε στην “Α”. “Ήμουν απελπισμένη και δεν μπορούσα να βρω άλλη λύση”, σημείωσε περιγράφοντας την αποξένωση που ένιωθε από το ίδιο της το σώμα. Ωστόσο, όταν άρχισε να αντιλαμβάνεται πως αυτοθυματοποιούσε τον εαυτό της μετά από μια βίαιη επίθεση από “πελάτη”, αποφάσισε να διακόψει την έκθεσή της πορνεία, να βρει μια κανονική δουλειά και να στηρίξει τα θύματα σωματεμπορίας, προκειμένου ξεπεράσουν τον φόβο και εγκαταλείψουν τα δίκτυα των μαστρωπών. “Το σουηδικό μοντέλο είναι δείγμα προόδου που στηρίζει την ισότητα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια”, τόνισε η Μαρία Μερκλίνγκερ.
