Έφτασε η εποχή που θα ακούσουμε ότι και ο Νίκος Βούτσης ήταν συνεργάτης της χούντας! Αυτόν τον ισχυρισμό δημοσιοποίησε χθες ο υποψήφιος βουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Στάθης Παναγούλης σε δήλωσή του στο site Κουρδιστό Πορτοκάλι και στον Πέτρο Κασσιμάτη. Υπογραμμίζεται ότι το ΠΑΣΟΚ έως αργά χθες το βράδυ δεν είχε αποδοκιμάσει τον υποψήφιο βουλευτή του...
Το δημοσίευμα αναπαράγει τα χαλκεία του διοικητή της ΕΣΑ Νίκου Χατζηζήση, που ήταν ένας από τους αρχιβασανιστές της χούντας, όπως του ήρωα Μουστακλή. Αυτά τα “αρχεία” φέρεται να διοχετεύθηκαν στον Αλέκο Παναγούλη και να ξεκίνησε η δημοσίευσή τους το 1976 στα “Νέα”. Αμέσως όμως μόλις δημοσιεύθηκαν -κυριολεκτικά εντός 24 ωρών- δόθηκε εντολή και αποσύρθηκαν. Τόσο απροκάλυπτα κατασκευασμένα και αντίθετα στη ζώσα ιστορική πραγματικότητα ήταν.
Αυτά τα δήθεν αρχεία επανέφερε ο Στ. Παναγούλης. Πάντως, κοινοβουλευτικές πηγές ανέφεραν χθες στην “Αυγή” ότι ο συγκεκριμένος “επί έναν χρόνο περιέφεραν χωρίς να βρει ανταπόκριση από απολύτως κανένα μέσο, τη λάσπη που για δικούς του λόγους ήθελε να ρίξει κατά του προέδρου της Βουλής”. Σημείωναν ακόμη με νόημα ότι ο Στ. Παναγούλης “τώρα περιποιεί τιμή στα ψηφοδέλτια του ΚΙΝ.ΑΛΛ.”.
Ο Στ. Παναγούλης υποστηρίζει ότι “τα στοιχεία που παρέθεσε ο αείμνηστος Αλέκος Παναγούλης μέσω των αρχείων του ΕΑΤ - ΕΣΑ δεν επιδέχονται αμφισβήτηση” και ότι το επίμαχο σημείο για τον Ν. Βούτση “είναι απόλυτα ακριβές. Σύμφωνα με τα δελτία πληροφοριών, ήταν συνεργάτης της χουντικής ΚΥΠ”! Βεβαίως, αυτός ο πρωτοφανής ισχυρισμός αποσύρθηκε το 1976, ενώ και σήμερα δεν αναπαράχθηκε - μένει όμως στο Διαδίκτυο ως “βρομιά” κατά του Ν. Βούτση.
Κοινοβουλευτικές πηγές τονίζουν ότι πρόκειται για “το απολύτως ψευδές περιεχόμενο και την αθλιότητα που εμπεριείχαν τα χαλκευμένα δήθεν ‘αρχεία Χατζηζήση’ του Απριλίου του ’76, με βάση τα οποία στελέχη του αντιδικτατορικού αγώνα είχαν συνεργασία με την ΚΥΠ. Τότε η απόσυρση των δήθεν ‘αποκαλυπτικών αρχείων’, τα οποία είχαν επιχειρήσει οι χουντικοί να διοχετεύσουν στον Αλέκο Παναγούλη, υπήρξε άμεση εντός 24 ωρών. Ήταν η συνέπεια της πλήρους αποδοκιμασίας που είχε δεχτεί το συγκεκριμένο πρώτο δημοσίευμα από το σύνολο των δημοκρατικών δυνάμεων και των αγωνιστών της εποχής που γνώριζαν άριστα πρόσωπα και πράγματα. Έκτοτε, ουδείς αποτόλμησε την αναπαραγωγή τους. Αιδώς, Αργείοι”.
