Του Κλέαρχου Τσαουσίδη
Χάρηκ’ η ψυχή μου το βράδυ της Τετάρτης βλέποντας ομάδες εργαζομένων που είχαν απολυθεί την πενταετία 2010-2015, να προσέρχονται οργανωμένα στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, σαν ένα σεμνό ευχαριστώ στην κυβέρνηση που τους επανέφερε στην εργασία τους, τους ξανάδωσε την αξιοπρέπειά τους, τους έσωσε από την κατάθλιψη. Κάποιοι, δυστυχώς, δεν είχαν αντέξει και αυτό δεν πρέπει να το ξεχάσουμε ούτε να δώσουμε συγχωροχάρτι στους ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος. Διότι και η απόγνωση που οδηγεί στην αυτοχειρία από εγκληματίες προκαλείται. Εχουν ονοματεπώνυμο και κομματικά οφίτσια ακόμη οι απεχθείς δούλοι του ΔΝΤ.
Και χάρηκα ακόμη περισσότερο όταν ξαφνικά πέρασαν από μπροστά μου ένα σωρό τσιγγανόπουλα, πολλές τσιγγάνες -κάποιες μωρομάνες- και άντρες με σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ και το γέλιο στα μάτια.
Ούτε ενοχλήθηκα καθόλου από τους καμιά δεκαριά αλήτες που χώθηκαν ανάμεσά μας απλώνοντας πάνω από τα κεφάλια τους ένα πανό για να καταγράψει ένα drone μιαν ακόμη χυδαιότητα. Πίσω μου ένας ρεπόρτερ έδινε ανταπόκριση μάλλον σε ραδιόφωνο και ανέφερε και τι έγραφε το πανό (πού το ήξερε;), χαρακτηρίζοντας την ενέργεια «ένταση στην ομιλία Τσίπρα στο Λιμάνι».
Αυτό ήθελαν. Την ένταση. Αν και γνώριζαν πώς δεν θα είχαν συνέπειές, όπως π.χ. ια είχα εγώ αν έπαιρνα εγώ την παρέα μου και πηγαίναμε αύριο στη συγκέντρωση του Μητσοτάκη χαρακτηρίζοντάς τον «ανεπιθύμητο». Θα ξαναβλέπαμε τα παιδιά μας; Αυτοί έφυγαν σαν κύριοι!
Αυτή λοιπόν είναι μια από τις διαφορές μας με τους φανατικούς δεξιούς. Που ακόμη και σήμερα, 56 χρόνια μετά, δεν ρίχνουν ούτε ένα λουλούδι στο μνημείο του Λαμπράκη ως μια έμπρακτη αναγνώριση του εγκλήματος της παράταξής τους. Αλλά δεν είδα και κανέναν από το κάποτε προοδευτικό ΠαΣοΚ να πλησιάζει. Κάποτε, έρχονταν μαζί μας. Το ξέχασαν; ‘Η δεν ζούσε η κ. Γεννηματά το 1963, οπότε…
Αυτό που με ενόχλησε ήταν η αθλιότητα της εφημερίδας «δημοκρατία» που σε πρωτοσέλιδό της χλεύαζε την παρουσία των Ρομά με τον εξής τίτλο: «Απογοητευτική συγκέντρωση Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη με μεταφερόμενους Τσιγγάνους».
Τώρα κατάλαβα γιατί αυτή η φυλλάδα γράφει τη Δημοκρατία με πεζό στο λογότυπό της. Και δεν θέλω να λέγομαι συνάδερφος με τον άθλιο ρατσιστή που έγραψε τον τίτλο. Εξάλλου από τον ρατσισμό ως τον φασισμό, ένα τσιγάρο δρόμος.
Ας το πάρουν χαμπάρι: οι Ρομά είδαν για πρώτη φορά να ενδιαφέρεται μια κυβέρνηση γι’ αυτούς, να τελειώνει τα σχολεία τους που έμεναν γιαπιά επί δεκαετίες, να τους εντάσσει σε κάθε πρόνοια που αφορά τον κάθε Ελληνα πολίτη, να προσπαθεί να τους βρει νόμιμη δουλειά μοριοδοτώντας τους, για να μην καταντούν διακινητές των Ελληναράδων που εισάγουν τις πάσης φύσεως ουσίες. Τα τελευταία χρόνια είδα ένα σωρό τσιγγάνες να τελειώνουν το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας στον Δεντροπόταμο, να στηρίζουν τους δασκάλους και τον παπά τους που προσπαθούν να αλλάξουν τα κλισέ για τους Ρομά, να νιώθουν περήφανες γι’ αυτό που είναι και να πάψουν να είναι οι δούλες στο σπίτι όπως πρεσβεύει ο θλιβερός προσωρινός πρόεδρος της ΝΔ..
Ενοχλεί αυτό; Θέλουν να μείνουν όλα όπως ήταν και να μοιράζονται τα ψηφοδέλτια με ένα πενηντάρικο μέσα; Να μένουν αγράμματα τα παιδιά και να ζητιανεύουν στους δρόμους; Να πουλάνε ναρκωτικά και να τρώνε 8 ως 18 χρόνια, όταν τα μεγάλα αφεντικά παίρνουν αναστολή; Να μην μπορούν να προσεγγίσουν τις υπηρεσίες που στήθηκαν γι’ αυτούς (και όχι για τους υπαλλήλους) διότι δεν τα βγάζουν πέρα με τη γραφειοκρατία χωρίς τη βοήθεια ειδικών, που σήμερα την έχουν;
Θα περιμένω να δω αν ενοχλήθηκε από το δημοσίευμα ο γαλάζιος δήμαρχος της περιοχής και αν θα απαντήσει για τους δημότες του. Ο μεγαλόσχημος περιφερειάρχης που μάλλον δεν έχει αντιληφθεί ότι έχει κι αυτός αρμοδιότητα για τους συνοικισμούς των Ρομά, θα αντιδράσει; Στα λόγια ίσως…
Ε, γι’ αυτό πρέπει να πάνε σπίτια τους και ο Μητσοτάκης και οι διάδοχοί του, μπας και καθαρίσει η ατμόσφαιρά στη χώρα.
Κλέαρχος Τσαουσίδης
Αναδημοσίευση από το: www.dailythess.gr
