Φυσούσε γερά πάνω στο Βόντνο. Έκατσαν σταυροπόδι στη βάση του σταυρού. Δώδεκα κολώνες, όσοι και οι Απόστολοι, βαστούνε το θεόρατο μνημείο. Εξήντα τόσα μέτρα ύψος, χιλιάδες λάμπες, για να φέγγει το βράδυ και να ξέρουν ποιος είναι το αφεντικό, είπε ο γέροντας. Να είναι καλά αυτός ο Γκεοργκίεφσκι, ο Λιούπτσκο, καλό παλικάρι και καλός χριστιανός, είπε ο γέροντας. Σήκωσε το χέρι και ευλόγησε αόριστα στον αέρα. Ύστερα ιστόρησε στον Στρατή πώς αυτός ο πρωθυπουργός τουVMRO σκέφτηκε πρώτος να στήσει τούτο τον σταυρό μετά τις ταραχές του 2001 . Έρχονταν και οι εκλογές και ο Λιούπτσκο ήθελε να δυναμώσει το κόμμα. Είπε το ναι και η εκκλησία, μαζεύτηκαν λεφτά από τα Σκόπια και από το εξωτερικό. Τα θεμέλια μπήκαν το 2002. Χιλιάδες κόσμος ανέβηκε τότε στο βουνό. Χρειάστηκαν όμως εφτά χρόνια για να τελειώσει το έργο, το Σύμβολο του Χριστιανισμού, όπως το είπαν. Βάλανε και τελεφερίκ. Μέγας είσαι, κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου! Να τα βλέπουν οι Αλβανοί, οι μουσουλμάνοι, και να τρομάζουν.
Μα τώρα άλλαξαν τα πράγματα, συνέχισε ο γέροντας. Εδώ και στην Αθήνα ανέβηκαν στον σβέρκο μας αυτοί οι άπιστοι. Αλλάξανε τα ονόματα, χαλάνε τον κόσμο μας, χαλάνε τις δουλειές μας. Μα να δεις τι θα πάθουν. Τώρα που λένε για ανταλλαγές μνημείων, νά τι θα κάνεις. Να πας να πάρεις τον σταυρό που στήσανε οι δικοί μας στου Απελλή στη Μυτιλήνη για να διώχνει τους μουσουλμάνους, και να τον φέρεις εδώ στα Σκόπια. Και να πας τούτον εδώ τον μεγάλο στη Μυτιλήνη, να κιοτέψουν όλοι οι αντίχριστοι κομμουνιστές, να φοβούνται οι λαθρομετανάστες, να τον βλέπουν από απέναντι και οι Τούρκοι. Άντε, γεια σου τώρα, με την ευχή μου, είπε ο γέρος. Έδωσε μια και πήδηξε από το βουνό.
Ξύπνησε αλαφιασμένος ο Στρατής. Βρε, λες να είχε δίκιο ο γέροντας; Μα τούτος δω ο σταυρός είναι εκατό φορές πιο μεγάλος και χίλιες τόσες φορές πιο ακριβός από τον δικό μας. Πρέπει να βρει τρόπο να τους γελάσει, μα κάτι θα σκεφτεί. Άμα κάνει κι έναν έρανο; Θα είναι, βέβαια, μπόλικα τα έξοδα, αλλά φαίνεται καλή μπίζνα. Θα πάρει και το τελεφερίκ στη Μυτιλήνη. Να κάνει δρομολόγιο από τα Τσαμάκια στη Σουράδα, εκεί που ήταν η Γκεστάπο. Να βλέπει ο κόσμος τα αξιοθέατα. Νά, από εδώ τους κατέβαζαν οι Γερμανοί αυτούς που δεν κάθονταν στα αυγά τους και ξεσηκώνανε τον κόσμο, τους έβαζαν στη βάρκα και τους πήγαιναν στα πεύκα, κάτω από το κάστρο για εκτέλεση. Κι ύστερα... μπλουμ στη Φυκιότρυπα να μην τους βρει κανείς, να τους φάνε τα μαύρα ψάρια, που έλεγε κι ο θείος του ο μαυραγορίτης.
Πρέπει όμως να βρει μια εταιρεία που κάνει δουλειές με αυτούς τους γυφτοσκοπιανούς. Θα πάρει αύριο τον κουμπάρο στη Σαλονίκη. Έχει αυτός τον τρόπο του, από τότε με το εμπάργκο και ύστερα με τα καζίνο. Θα βγάλουν μπόλικα φράγκα, χώρια τα σταυρουδέλια στις εκλογές. Και τα λεφτά μισά-μισά. Στάσου να δεις, πώς το λένε, φίφτι-φίφτι και γουίν-γουίν. Αυτό.
Ο μεταλλικός σταυρός, ύψους δέκα μέτρων, στήθηκε στην ακτή Απελλή της Μυτιλήνης στις αρχές Μαρτίου με πρωτοβουλία ακροδεξιών και χρυσαυγιτών από τη Λέσβο και τη Χίο. Είναι το επιστέγασμα μιας σειράς από προβοκάτσιες με στόχο τους πρόσφυγες και μετανάστες. Στόχος είναι επίσης οι προοδευτικοί πολίτες του νησιού που αντιστέκονται στα κηρύγματα μίσους και αντιδρούν στον βομβαρδισμό της τοπικής κοινωνίας με ρατσιστικά fake news (φωτογραφία: Παναγιώτης Γαλάτης).
