Live τώρα    
18°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
15.1°C19.8°C
3 BF 56%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Σποραδικές νεφώσεις
16 °C
14.7°C17.0°C
1 BF 75%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.8°C17.1°C
3 BF 66%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
14.8°C17.5°C
1 BF 58%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
14 °C
13.9°C16.9°C
0 BF 62%
Νίκο Κούε, υποψήφιος της Ευρωαριστεράς για την προεδρία της Κομισιόν / Νίκο Κούε: Θέλουμε μια Ευρώπη κοντά στον πολίτη
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Νίκο Κούε, υποψήφιος της Ευρωαριστεράς για την προεδρία της Κομισιόν / Νίκο Κούε: Θέλουμε μια Ευρώπη κοντά στον πολίτη

Ο μεταλλεργάτης πρώην γραμματέας της Γενικής Συνομοσπονδίας του Βελγίου, γιος πολιτικών προσφύγων από την Ισπανία, Nico Cue μοιράζεται τη θέση του υποψηφίου της Αριστεράς για την προεδρία της Κομισιόν με την Violeta Tomic. Από τα σπλάχνα του ισχυρού εργατικού κινήματος της Βαλλονίας, ο Nico Cue επιδιώκει ένα άλλο όραμα για την Ευρώπη, υπερασπιζόμενος την ανάγκη για την ενότητά της προς όφελος των πολλών. Τον συναντήσαμε στο διήμερο συνέδριο της GUE στην Αθήνα.

* Τι αντιπροσωπεύει η υποψηφιότητας σας;

Δυο είναι οι βασικοί στόχοι. Πρώτον, να αλλάξουμε τον προσανατολισμό της Ε.Ε. που γίνεται πιο νεοφιλελεύθερη και πιο βίαιη για τους λαούς. Δεύτερον, να είναι κάποιος, υποψήφιος από την κοινωνία των πολιτών, όχι είναι αναγκαστικά μέλος κάποιου κόμματος, ώστε να μπορέσουμε την επόμενη ημέρα να συγκροτήσουμε το μεγαλύτερο δυνατό μέτωπο για να αντιμετωπίσουμε μια βαθιά συντηρητική ευρωπαϊκή Δεξιά, που επιθυμεί τη συμμαχία με την Ακροδεξιά. Δείτε, για παράδειγμα, τις σχέσεις Βέμπερ, Όρμπαν και Σαλβίνι. Γι' αυτόν τον λόγο θέλουμε να δείξουμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος.

* Με ποιες δυνάμεις και ποιες συμμαχίες θα μπορέσει η Αριστερά να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο απέναντι στην Ακροδεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό; Δεδομένου ότι μεγάλο μέρος των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων είχαν ταυτιστεί με τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού στο πρόσφατο παρελθόν.

Πιστεύω ότι φτάνουμε στο τέλος ενός μοντέλου όπου το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα μοιράζονταν την εξουσία σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η λιτότητα που είχαν επιβάλει όλα αυτά τα χρόνια μάς οδήγησε σε ένα πανευρωπαϊκό αδιέξοδο, με αποτελέσματα όπως το Brexit και η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στην Ευρώπη. Όπως πριν 60 χρόνια, ο συνδυασμός της κρίσης με τη μετανάστευση, την λιτότητας με την κρίση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος αφήνουν ανοιχτό το πεδίο για την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά. Οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές πρέπει να σκεφτούν τη στρατηγική τους για το μέλλον, γιατί θεωρώ ότι δεν θέλουν να υπογράψουν το τέλος της Ευρώπης.

Επειδή οι συμμαχίες στα δεξιά θα είναι σημαντικές, η Σοσιαλδημοκρατία πρέπει αναγκαστικά να ξαναδεί αυτό το μοντέλο. Είναι σημαντική εξέλιξη, για παράδειγμα, ότι το SPD αποφάσισε να σταματήσει τις πολιτικές που είχε εισαγάγει ο Σρέντερ. Εξίσου σημαντικό είναι το παράδειγμα του Βελγίου, όπου τα συνδικάτα, που είναι σημαντικά και ισχυρά, καλούν σε συμμαχία των Σοσιαλιστών, των Οικολόγων και του Αριστερού Κόμματος, που θα μπορούσαν τουλάχιστον στη Βαλλονία να έχουν μια πλειοψηφία.

Με τη λογική του μοντέλου των τελευταίων ετών, λοιπόν, σήμερα είμαστε μπροστά σε μια σημαντική ψήφο για την Ευρώπη και ο καθένας πρέπει να ξανασκεφτεί τις θέσεις του και το όραμά του. Αν θέλουμε μια Ευρώπη κοντά στον πολίτη, με τα ρίσκα και τους κινδύνους όπως το Brexit, ή μια Ευρώπη που είναι έτοιμη να δυναμιτιστεί. Να σκεφτούμε με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους τι όραμα προτείνουμε.

* Το κυρίαρχο μοντέλο βασίζεται στη λογική ότι η οικονομική ανάπτυξη προϋποθέτει χαμηλούς μισθούς, λιγότερα εργασιακά δικαιώματα και μέτρα κοινωνικής στήριξης. Ποια μπορεί να είναι η πειστική αντιπρόταση της Αριστεράς;

Θυμάμαι μια φράση που λέγατε στην Ελλάδα τα χρόνια της σκληρής λιτότητας: Το φάρμακο σκοτώνει τον ασθενή. Σήμερα όλοι καταλαβαίνουν ότι το σύνολο των πολιτικών λιτότητας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μπορεί να δίνει σε ορισμένες χώρες καλά αποτελέσματα στις εξαγωγές, δημιουργώντας όμως μεγάλες ανισότητες στην Ευρώπη. Και σήμερα ο κόσμος καταλαβαίνει ότι αυτή η πολιτική δεν μας οδηγεί πουθενά. Υπάρχουν πολλοί, όπως οι Σοσιαλδημοκράτες, που δέκα χρόνια μετά από αυτή την εμπειρία βλέπουν ότι είμαστε σε αδιέξοδο και φτάνουμε σε τοίχο. Η Ευρώπη θα εκραγεί και θα καταρρεύσει όποια πρόοδος είχε συντελεστεί έως τώρα.

Αυτό το μοντέλο δεν μπορεί να είναι το μέλλον της Ευρώπης. Υπάρχουν πολλές προτάσεις: Η δημοκρατική λειτουργία της Ε.Ε. και της ΕΚΤ, που πρέπει να είναι πραγματικά ανεξάρτητη. Σήμερα δεν ακουμπάει στην πραγματικότητα που ζουν οι λαοί της Ευρώπης. Η ΕΚΤ διπλασίασε τα κέρδη της. 300 δισ. ευρώ διατέθηκαν μόνο και μόνο για να σωθούν οι τράπεζες. Ούτε ένα ευρώ όμως για τη βελτίωση της κοινωνικής κατάστασης και των περιβαλλοντικών αναγκών.

Πρέπει να αναρωτηθούν οι προοδευτικές δυνάμεις για το ποιος είναι ο ρόλος της ΕΚΤ. Αν πάμε στην ίδρυση της Ε.Ε., πρωταρχική αξία ήταν η ειρήνη αλλά και η συνεργασία και το κοινό οικοδόμημα. Η βάση της Ευρώπης ήταν η συμφωνία για τον χάλυβα και τον σίδηρο που ρύθμιζε τις τιμές και τις αγορές.

Στη συνέχεια η Ευρώπη, επίσης στη βάση ενός επιχειρηματικού πρότζεκτ όπως το airbus, δημιούργησε χιλιάδες θέσεις εργασίας, όπως και με το τελευταίο μεγάλο βιομηχανικό πρότζεκτ Gallileo για να πάμε κόντρα στο GPS. Τι μας εμποδίζει λοιπόν σήμερα, με την τεχνητή νοημοσύνη, τις υποδομές, την Google, το Facebook κ.λπ., για αντίστοιχες πρωτοβουλίες, μέσα από τη συνεργασία και όχι την ανταγωνιστικότητα που δεν παράγει υπεραξία για τους πολίτες;

* Τι θα απαντούσατε σε έναν νέο που αμφισβητεί την ανάγκη της Ενωμένης Ευρώπης, που βιώνει απογοήτευση, ανεργία και ανασφάλεια; Πως μπορεί να πειστεί ένας νέος άνθρωπος για την ανάγκη μιας ενωμένης Ευρώπης στον 21ο αιώνα;

Θα του απαντούσα καταρχάς ότι η Ευρώπη μπορεί να έχει πολλές αντιφάσεις. Αλλά διατήρησε για 70 χρόνια ένα κοινωνικό μοντέλο που δεν ήταν επιθετικό, συγκριτικά με τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν είχε σχέση με το αμερικάνικο μοντέλο, με τον ιμπεριαλισμό και την επιθετικότητα με την οποία αντιμετώπισαν οι ΗΠΑ τις συναλλαγές τους με τον υπόλοιπο κόσμο.

Η ενωμένη Ευρώπη δημιούργησε πλούτο και περιόρισε τις ανισότητες για πολλά χρόνια. Μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και την κοινωνική ασφάλεια παρείχε προστασία σε σχέση με την υγεία του πολίτη ακόμα και σε περίπτωση που έχανε την εργασία του, ενώ διασφάλισε και μια αξιοπρεπή σύνταξη. Μια σημαντική πρόκληση ειδικά για τους νέους είναι η κλιματική αλλαγή. Καμία αναπτυγμένη οικονομία στον κόσμο δεν θα μπορούσε να απαντήσει καλύτερα σε αυτό το ερώτημα από την Ευρώπη.

Το αγγλοσαξωνικό σύστημα ή άλλα καπιταλιστικά συστήματα ενδιαφέρονται για τα βραχυπρόθεσμα κέρδη. Η κλιματική πρόκληση όμως είναι μακροπρόθεσμος στόχος. Πρέπει να ξαναδούμε το θέμα της ενέργειας, τους τρόπους παραγωγής. Να δούμε την κατανάλωση των πολιτών, την κυκλική οικονομία, να ανακτήσουμε τις δικές μας πρώτες ύλες και όχι να τις φέρνουμε από αλλού.

Να πούμε λοιπόν στον νέο που είναι απογοητευμένος, ότι το μέλλον του στην Ευρώπη είναι το μέλλον μιας κοινωνίας όπου είναι καλό να ζεις και που αντιμετωπίζει τα αληθινά προβλήματα. Που χάρη στον δημοκρατικό διάλογο έχει την ελευθερία να πει αυτό που θέλει. Οπότε ποιο είναι το καλύτερο μέλλον γι' αυτόν και τις επόμενες γενιές; Γι' αυτό όμως πρέπει να ψηφίσει στις 26 Μαΐου. Η αποχή σήμερα, με την σκιά του φασισμού να χτυπάει τις πόρτες μας, δεν είναι επιλογή. Πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε και να ψηφίσουμε Αριστερά.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL