Την απόλυτη στήριξη του στα τρία μέλη του Αλέκο Γρίμπα, Σπύρο Σακέτα και Τριαντάφυλλο Μηταφίδη που διώκονται από τους απογόνους του φρούραρχου Θεσσαλονίκης την περίοδο της γερμανικής κατοχής, στρατηγού Αθανασίου Χρυσοχόου, παρέχει ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ) 1967-1974 και καλεί τις αντιαστασιακές οργανώσεις, το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών 1941 -1945, τις ισραηλιτικές κοινότητες και τις πρωτοβουλίες που αγωνίζονται κατά του ρατσισμού και του φασισμού να πράξουν το ίδιο και να υπερασπιστούν τους τρεις αντιστασιακούς.
Ο ΣΦΕΑ χαρακτηρίζει «προκλητική» και με «ιστορικό και πολιτικό συμβολισμό» την αγωγή των γνήσιων τέκνων του Αθ. Χρυσοχόου για "προσβολή μνήμης νεκρού", με την οποία μάλιστα ζητούν αποζημίωση συνολικά 600.000 ευρώ. «Η αγωγή αυτή, πέραν του προκλητικού της χαρακτήρα, έχει και ιστορικό και πολιτικό συμβολισμό, διότι στρέφεται κατά τριών δεσμωτών της χούντας, αλλά ταυτοχρόνως και παιδιών αντιστασιακών της κατοχής» αναφέρει χαρακτηριστικά ο ΣΦΕΑ. Υπενθυμίζει ότι οι απόγονοι του Αθ. Χρυσοχόου άσκησαν αγωγή σε βάρος των Αλέκου Γρίμπα, Σπύρου Σακέτα, Τριαντάφυλλου Μηταφίδη με αφορμή τη μετονομασία του δρόμου που έφερε το όνομά του σε Αλμπέρτο Ναρ και επειδή οι δύο πρώτοι με ανοικτή επιστολή τους προς το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης που ανάρτησε ο τρίτος στο Διαδίκτυο δυσφήμησαν τον πατέρα τους ως συνεργάτη των ναζιστικών κατοχικών δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη, οι οποίες τον διόρισαν Φρούραρχο της πόλης και ως δεξί χέρι και υπερασπιστή του ναζί, δήμιου της Θεσσαλονίκης, Μαξ Μέρτεν στο Ειδικό Δικαστήριο Εγκληματιών Πολέμου το 1959.
Επίσης, όπως αναφέρουν στην αγωγή τους, τον χαρακτήρισαν ως επίορκο ανώτατο αξιωματικό που, αντί να αντισταθεί στους κατακτητές, εντασσόμενος είτε στον Ελληνικό Στρατό της Μέσης Ανατολής είτε στις δυνάμεις της Εθνικής Αντίστασης, όπως έπραξε η πλειοψηφία των μονίμων αξιωματικών και υποστήριξαν ότι υπηρέτησε τον εχθρό, αναμείχθηκε και ανέχθηκε τα εγκλήματά του, με τον αφανισμό του 1/5 του πληθυσμού της πόλης -με την εξόντωση των εβραϊκής καταγωγής συμπολιτών μας στα καταναγκαστικά έργα και στα χιτλερικά στρατόπεδα θανάτου- με τις εκτελέσεις 1.500 αντιστασιακών και πολιτών στο Επταπύργιο και το στρατόπεδο Παύλου Μελά, με τους χιλιάδες θανάτους από πείνα.
Ο ΣΦΕΑ 1967-1974 καυτηριάζει την αγωγή ως «μια νέα απόπειρα εξιλέωσης των συνεργατών των κατοχικών δυνάμεων και προσβολής της ιστορικής μνήμης, μέσα στο γενικότερο διεθνές κλίμα αναθεώρησης της Ιστορίας και της αντιφασιστικής νίκης» και υπενθυμίζει ακόμη ότι «με το από 7.3.2018 ψήφισμά του είχε χαιρετίσει τη μετονομασία της οδού Αθ. Χρυσοχόου σε Αλβέρτου Ναρ και είχε ζητήσει από τον Δήμο Θεσσαλονίκης «να προχωρήσει στην επανεξέταση των ονοματοθεσιών που αποφάσισε το διορισμένο από τη χούντα ΔΣΘ. Τη στιγμή μάλιστα που από το 2016 η πόλη γιορτάζει επίσημα την απολύτρωσή της από τους ναζί και έχει δρομολογηθεί η ανέγερση Μουσείου και Εκπαιδευτικού Κέντρου του Ολοκαυτώματος».
