Κράτα με να σε κρατώ, ν’ ανεβούμε στο βουνό. Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς το σημερινό συναπάντημα του Κυριάκου Μητσοτάκη με την ηγεσία του Χριστιανοκοινωνικού Κόμματος της Βαυαρίας στο μοναστήρι του Ζέεον, στο πλαίσιο της ετήσιας συνάντησης εργασίας της κοινοβουλευτικής ομάδας της CSU.
Το σκηνικό στην άνω Βαυαρία είναι μαγευτικό, το μοναστήρι σκαρφαλωμένο πάνω σε μια γλώσσα γης μέσα σε μια καταπράσινη λίμνη. Αλλά στο εσωτερικό του η αγωνία των Χριστιανοκοινωνιστών βουλευτών είναι μεγάλη, καθώς έχει ξεκινήσει έτος ευρωεκλογών κι αυτοί νιώθουν αναγκασμένοι να αποκτήσουν και πάλι ευρωπαϊκό προφίλ. Το προφίλ που έχουν χάσει τα τελευταία χρόνια, με μια σειρά επιλογών του στιλ “Πρώτα η Βαυαρία”, το προφίλ που έχουν ανάγκη, μήπως και γλιτώσουν την επόμενη εκλογική πανωλεθρία.
Απεταξάτω το Grexit
Στο πλαίσιο αυτής τους της προσπάθειας κάλεσαν φέτος, εκτός από τον δικό τους Μάνφρεντ Βέμπερ, υποψήφιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για την προεδρία της Κομισιόν, και τον πρωθυπουργό της Ιρλανδίας Λέο Βάραντκαρ και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα Κυριάκο Μητσοτάκη. Το σήμα που θέλουν να στείλουν είναι πρώτον, ότι θεωρούν πλέον κακό για την Ευρωπαϊκή Ένωση το Brexit και, δεύτερον, ότι μετανιώνουν για την έντονη υποστήριξή τους στο Grexit. Θέλουν να δείξουν ότι θα σταθούν στο πλευρό της Ιρλανδίας, σ’ αυτή την επώδυνη διαδικασία διαζυγίου, κι ότι πλέον μιλούν με το αδελφό τους κόμμα στην Ελλάδα και δεν σνομπάρουν τους τεμπέληδες Έλληνες.
Όσο για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, θέλει κι αυτός να δείξει ότι έχει έναν συνομιλητή στην Ευρώπη, ότι μπορεί κάπου να πει το “όχι” του στη συμφωνία των Πρεσπών, χωρίς βεβαίως να χειροκροτηθεί, αλλά και χωρίς να του κάνουν τον βίο αβίωτο. Κι αυτό διότι εάν ο Βέμπερ καταφέρει να γίνει πρόεδρος της Κομισιόν -κάτι που και το ίδιο το ΕΛΚ θεωρεί δύσκολο-, αυτό θα γίνει το φθινόπωρο, όταν η συμφωνία θα έχει ήδη περάσει από την ελληνική Βουλή, όπως εκτιμούν και επιθυμούν και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Άρα δεν θα χρειαστεί να συγκρουστεί τώρα με τον Έλληνα φίλο του, ο οποίος έβαλε από τους πρώτους φαρδιά πλατιά την υπογραφή του για να πάρει το χρίσμα της Ευρωδεξιάς.
Η “μαύρη” προϊστορία
Για τους Βαυαρούς δεξιούς, η πρόσκληση στον Βάραντκαρ και τον Μητσοτάκη είναι μια προσπάθεια να αναβαπτιστούν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Πέρσι, στην ίδια ακριβώς συνάντηση εργασίας είχαν καλέσει τον ακροδεξιό πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν και τον υπουργό Οικονομίας της Βρετανίας, Γκρεγκ Κλαρκ. Ο πρώτος έσπευσε στο μοναστήρι του Ζέεον για να δείξει ότι υπάρχει μέρος στην Ευρώπη που είναι καλοδεχούμενος - και σε αντάλλαγμα στήριξε την CSU στον καβγά της με το αδελφό κόμμα της Μέρκελ. Η πρόσκληση στον δεύτερο ήθελε να σηματοδοτήσει την... κατανόηση της CSU για το Brexit, την κριτική της στάση έναντι της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Άλλωστε, ακριβώς πέρσι τέτοιον καιρό, ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της CSU Αλεξάντερ Ντόμπριντ είχε δημοσιεύσει το περιβόητο άρθρο του για την ανάγκη μιας “συντηρητικής επανάστασης”, ώστε να απελευθερωθεί επιτέλους η Ευρώπη από την αριστερή (!) ηγεμονία των τελευταίων δεκαετιών.
Αυτή η περσινή επιλογή της CSU δεν της βγήκε. Η ακροδεξιά στροφή της δεν τη βοήθησε ούτε να υπερασπιστεί την απόλυτη πλειοψηφία της στις βαυαρικές εκλογές ούτε να νικήσει κατά κράτος τη Μέρκελ στην κεντρική πολιτική σκηνή. Αντίθετα, έφερε το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα στην ιστορία της, χάνοντας από τα δεξιά προς την ορίτζιναλ Ακροδεξιά και από το Κέντρο προς τους Πράσινους. Επιπλέον, τελικά αναγκάστηκε να συρθεί πίσω από τις περισσότερες επιλογές της Μέρκελ, ενώ με σφιγμένα τα δόντια θα χειροκροτήσει μεθαύριο σ’ αυτή τη συνάντηση την διάδοχο -και επιλογή- της καγκελαρίου στην προεδρία του αδελφού κόμματος Άνεγκρετ Κραμπ Κάρενμπάουερ. Τη γυναίκα που είχε αμφισβητήσει από την αρχή τη σοβαρότητα της ιδέας για μια “συντηρητική επανάσταση”, λέγοντας, σε ελεύθερη απόδοση, “όταν ορίσετε τι εννοείτε, τα ξαναλέμε”.
Φιλικές συμβουλές
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος με χρονοκαθυστέρηση κάνει την ίδια επιλογή με αυτήν που η CSU πλήρωσε ακριβά, υιοθετώντας την ακροδεξιά ατζέντα των μεταγραφών που έκανε η Ν.Δ. από το ΛΑΟΣ, θα μπορούσε να διδαχθεί κάτι από τα παθήματα των Βαυαρών φίλων του. Αλλά λειτουργεί με τον ίδιο... παρωχημένο τρόπο όπως και ο απερχόμενος πρόεδρος της CSU Χορστ Ζέεχοφερ, με τον οποίο θα συναντηθεί σήμερα. Ποντάρει στη θεωρία των δύο άκρων, όπως δείχνει και η δήλωση που έκανε στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων, γεμάτη... φιλικές συμβουλές: “Το 2019 θα είναι μια σημαντική χρονιά για την Ευρώπη", είπε, "Η Νέα Δημοκρατία, η CSU και όλα τα κόμματα που ανήκουν στη μεγάλη πολιτική οικογένεια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) έχουν την υποχρέωση όχι απλώς να αντισταθούν στον λαϊκισμό και τις δυνάμεις των άκρων, αλλά να εκφράσουν τις ανάγκες της εποχής μας. Για να πορευτούμε όλοι μαζί με ανοιχτό πνεύμα για μια Ευρώπη που βρίσκεται κοντά στους πολίτες της, ανταγωνιστική και ισχυρή στη διεθνή σκηνή".
Προφανώς, έχει μια διασταλτική ερμηνεία για το ποιες είναι οι ανάγκες της εποχής μας -όπως φαίνεται από την ανιστόρητη και μικροπολιτική στάση του στη συμφωνία των Πρεσπών- και για το τι σημαίνει “ανοιχτό πνεύμα”. Και κάνει πως ξεχνάει ότι οι Βαυαροί ομοϊδεάτες του ποτέ δεν είχαν πρόβλημα με τον λαϊκισμό. Ούτε η Ν.Δ. άλλωστε.
