Πάνε 34 χρόνια από εκείνη την 11η Ιουνίου 1984 που ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ άφηνε την τελευταία του πνοή μετά από εγκεφαλική αιμορραγία, τέσσερις μέρες μετά τη συγκλονιστική προεκλογική ομιλία στην Πάδοβα, όταν όλοι καταλάβαμε το εγκεφαλικό αλλά εκείνος επέμενε να πει τα τελευταία λόγια στο πλήθος: "Σύντροφοι, δουλέψτε όλοι, σπίτι με σπίτι, δρόμο με δρόμο, εργασιακό χώρο με εργασιακό χώρο"...
Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά η προοδευτική Ιταλία βρίσκεται σε κατάσταση σοκ βλέποντας την κυβέρνηση Σαλβίνι - Ντι Μάιο να αρνείται σε 629 πρόσφυγες - μετανάστες, σε 629 ανθρώπους, σε παιδιά, σε εγκύους να βγουν στη στεριά. Οι δήμαρχοι του Παλέρμο, της Νάπολι, του Ρέτζιο Καλάμπρια, του Τάραντο, της Μεσσίνα πήγαν κόντρα στη "θεσμοποιημένη βαρβαρότητα" της κυβέρνησης δηλώνοντας την πρόθεσή τους να δεχθούν το Aquarius.
Τελικά το θέμα λύθηκε από την κυβέρνηση Σάντσεθ, αλλά ο πόνος και η οργή στην Ιταλία ξεχειλίζουν. Και δείχνουν ακόμα περισσότερο την απουσία του οραματιστή ευρωκομμουνιστή Μπερλινγκουέρ, που δήλωνε: "Θέλουμε μια σοσιαλιστική κοινωνία που να ανταποκρίνεται στις συνθήκες της χώρας μας", "μια κοινωνία που να σέβεται όλες τις ελευθερίες εκτός από μία, εκείνη της εκμετάλλευσης της δουλειάς των άλλων ανθρώπων, γιατί αυτή η ελευθερία καταστρέφει όλες τις άλλες και τις καθιστά άνευ αντικειμένου"...
