Είναι δυνατόν να σημειώνεται “πληθωρισμός” υποψηφίων αρχηγών για ένα... ανύπαρκτο κόμμα; Στον κόσμο της ελληνικής Κεντροαριστεράς όλα είναι δυνατά, όπως αποδεικνύει η ίδια η ζωή, καθώς 4 συν 3 πολιτικά στελέχη διεκδικούν τη θέση του επικεφαλής ενός ευρύτερου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κόμματος, πριν καν συμφωνηθεί τι είδους κόμμα θα είναι αυτό, ποια η ιδεολογία του, τα σύμβολα και το όνομά του...
Όπως και να έχει, η διαφαινόμενη απόφαση του Στ. Θεοδωράκη να διεκδικήσει την ηγεσία τού εν λόγω φορέα προκαλεί νέα δεδομένα και ήδη πολλοί “παίκτες” του χώρου αναπροσαρμόζουν την τακτική τους. Έως προχθές, οπότε και έγινε γνωστή η πρόθεση του επικεφαλής του “Ποταμιού”, η καθεστηκυία εικόνα ήταν πως η Φ. Γεννηματά, ο Γ. Καμίνης και ο Γ. Ραγκούσης διεκδικούσαν την ηγεσία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Όμως, ο Στ. Θεοδωράκης ζήτησε, μέσω διαρροών της Σεβαστουπόλεως, συγκεκριμένα δεδομένα για να πει το “ναι” και να θέσει υποψηφιότητα: το βασικότερο όλων ήταν -και παραμένει- να στηθεί κάλπη για την ηγεσία όχι της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, αλλά ενός νέου, ευρύτερου κομματικού φορέα. Κατά πληροφορίες, αλλά και σύμφωνα με τις διαρροές εκ μέρους της Χαριλάου Τρικούπη, ουδείς διαφωνεί ότι εφόσον μπαίνει στο παιχνίδι και δεύτερο κοινοβουλευτικό κόμμα (σ.σ.: δηλαδή το “Ποτάμι”) προφανώς το επίδικο δεν θα είναι η ηγεσία ενός... άλλου κοινοβουλευτικού κόμματος. “Πάμε για την ηγεσία ενός ευρύτερου φορέα της Κεντροαριστεράς”, απαντούσαν από τη Χαριλάου Τρικούπη στις διαρροές της Σεβαστουπόλεως, κατηγορώντας το Ποτάμι πως “κρούει ανοιχτές θύρες”.
Σε κάθε περίπτωση, πέραν της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, διαβεβαιώσεις στον Στ. Θεοδωράκη πως αν είναι υποψήφιος, τότε θα πρόκειται για κάτι ευρύτερο της ΔΗΣΥ παρέσχε και ο Ν. Αλιβιζάτος, που έχει αναλάβει επικεφαλής της επιτροπής η οποία θα ηγηθεί της “μετεξέλιξης” της Κεντροαριστεράς. Μάλιστα, κατά πληροφορίες, τις επόμενες 2-3 ημέρες αναμένεται να “κλειδώσουν” μερικές ακόμη “τεχνικού” χαρακτήρα προϋποθέσεις που έχει θέσει ο επικεφαλής του “Ποταμιού” (όπως η διεξαγωγή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, το δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού, αλλά και η διεξαγωγή ενός ιδρυτικού-αναλογικού συνεδρίου για να εκπροσωπηθούν όλοι οι φορείς) ώστε να ανακοινώσει και επισήμως ο Στ. Θεοδωράκης ότι θα διεκδικήσει την ηγεσία της Κεντροαριστεράς.
Σε κάθε περίπτωση, όπως όλα δείχνουν, οι Φ. Γεννηματά, Γ. Καμίνης -που αναμένεται να δηλώσει επισήμως υποψήφιος τις επόμενες ημέρες-, Στ. Θεοδωράκης και Γ. Ραγκούσης δεν θα είναι οι μόνοι “φιναλίστ” ενόψει της πανελλαδικής εκλογικής διαδικασίας του Νοεμβρίου. Πέραν των τεσσάρων ήδη γνωστών υποψηφίων, την προσεχή Πέμπτη θα ανακοινώσει την υποψηφιότητά του, σε συνέντευξη Τύπου που έχει συγκαλέσει, ο πρώην υπουργός και νυν βουλευτής Αργολίδας Γ. Μανιάτης (που προσδοκά σε στήριξη “σημιτικών” και “εκσυγχρονιστών”), ενώ όλα δείχνουν ότι υποψήφιος θα είναι και ο ευρωβουλευτής της “Ελιάς” και πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκης. Τέλος, παρ’ ότι ακόμη το σκέφτεται, πολύ κοντά στην υποβολή της υποψηφιότητάς του φέρεται να είναι και ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Θαν. Θεοχαρόπουλος. Με άλλα λόγια, δεν αποκλείεται τελικώς οι υποψήφιοι να είναι “7”, με άλλους να πιστεύουν όντως στη νίκη τους και άλλους να σχεδιάζουν μια καλή καταγραφή προς... μελλοντική χρήση.
Από προχθές, πάντως, και υπό την αίρεση ότι δεν θα υπάρξει ανατροπή της τελευταίας στιγμής στην απόφαση του Στ. Θεοδωράκη, η υποψηφιότητα του επικεφαλής του “Ποταμιού” δημιουργεί νέους συσχετισμούς, αλλά και προκλήσεις για όλους. Καταρχάς, ο δήμαρχος Αθηναίων, Γ. Καμίνης, που ήθελε να εκφράσει τους πολίτες του “προοδευτικού Κέντρου”, βλέπει πλέον άλλον έναν υποψήφιο να διεκδικεί τον ίδιο ζωτικό χώρο. Ταυτοχρόνως, το γεγονός ότι δύο υποψήφιοι έχουν πρόσβαση στο Κέντρο δημιουργεί και για τη Ν.Δ. νέες... ανησυχίες, καθώς ως πρόσφατα ο Κυρ. Μητσοτάκης θεωρούσε ότι με το Κέντρο έχει... “καθαρίσει”. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης “ψηφίζει” Φ. Γεννηματά, θεωρώντας ότι η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μπορεί να συσπειρώσει μόνο τον σκληρό πυρήνα των ΠΑΣΟΚων ψηφοφόρων και αδυνατεί να περιχαρακώσει έναν ευρύτερο της Χαριλάου Τρικούπη χώρο του Κέντρου.
Νέα δεδομένα έχει να αντιμετωπίσει και η Φ. Γεννηματά, ιδιαίτερα εφόσον διεξαχθεί ψηφοφορία και μέσω του Διαδικτύου. Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ως επικεφαλής της μεγαλύτερης “συνιστώσας” της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κατέβαινε να διεκδικήσει το αξίωμα του επικεφαλής με τη βεβαιότητα της οργανωτικής υπεροχής της Χαριλάου Τρικούπη και των μηχανισμών της έναντι των άλλων, μικρότερων συνιστωσών. Ωστόσο, τώρα, η Φ. Γεννηματά έχει απέναντί της έναν ακόμη υποψήφιο από... “υπαρκτό” κόμμα με στοιχειώδη μηχανισμό, αλλά και μια ηλεκτρονική ψηφοφορία που σπάει τις “γραμμές” και τους οργανωτικούς περιορισμούς.
Το νέο τοπίο που διαμορφώνεται δυσκολεύει τα πράγματα και για την Ώρα Αποφάσεων της Άννας Διαμαντοπούλου και του Γ. Φλωρίδη. Οι δύο πρώην υπουργοί εμμένουν στην απόφαση περί αυτόνομης πορείας, ενώ εδώ και καιρό ήταν σε ανοιχτή γραμμή με το Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη. Μάλιστα, θεωρείτο πιθανότατη η κοινή εκλογική πορεία του Ποταμιού με την Ώρα Αποφάσεων οψέποτε διεξάγονταν εκλογές. Όμως, αν ο Στ. Θεοδωράκης φτάσει ώς το τέλος με την υποψηφιότητά του για τη θέση του επικεφαλής του νέου κόμματος, τότε είτε η Ώρα Αποφάσεων θα πρέπει να... κατεβάσει ρολά είτε οι ιδρυτές της θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις απόψεις που έχουν κατά καιρούς εκφράσει για το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ...
Ο “παράγων Βενιζέλος”
Όσοι ασχολούνται με τα της Κεντροαριστεράς κρατούν την ανάσα τους όσο προβληματίζονται τι θα κάνει τελικώς ο Ευ. Βενιζέλος. Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν συνηθίζει να μένει απαθής ούτε να σφυρίζει αδιάφορα σε τέτοιες κομβικές στιγμές. Ώς τώρα, πάντως, παρ’ ότι λαλίστατος ακόμη και για τα αντικομμουνιστικά συνέδρια στην Εσθονία, δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του σχετικά με το τι σκέφτεται για την πανελλαδική διαδικασία του Νοεμβρίου. Επιπροσθέτως, δεν έχει καν μπει στον κόπο να διαψεύσει τα διαρκώς γραφόμενα και αναφερόμενα σενάρια πως σχεδιάζει την ίδρυση νέου κόμματος. Ταυτοχρόνως, μεσαία στελέχη που χαρακτηρίζονται ως “βενιζελικοί” δεν κρύβουν ότι αισθάνονται σχεδόν “ξένοι” με το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, ενώ και η σχέση του πρώην προέδρου του κόμματος με τη Φ. Γεννηματά βρίσκεται σε φάση βαρομετρικού χαμηλού. Όπως και να έχει, ο Ευ. Βενιζέλος γνωρίζει πως κάθε κίνησή του ενέχει ρίσκο: είτε μείνει απαθής είτε αποφασίσει την τελευταία στιγμή να διεκδικήσει την ηγεσία είτε ανοίξει την πόρτα της εξόδου, ισχύει απολύτως το “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”. Και τότε μένει να αποδειχθεί πώς αντιδρά σε συνθήκες πίεσης ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
