Και εγένετο Ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Το αποφάσισε το Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης στο Λουξεμβούργο μετά από συζητήσεις -και συγκρούσεις- χρόνων και το παρέπεμψε για έγκριση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όπου πιθανότατα θα γίνει δεκτό μετά πολλών επαίνων.
Τι θα κάνει αυτή η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία; Θα κυνηγάει την απάτη εντός των ευρωπαϊκών συνόρων. Απάτη γιγαντιαίων διαστάσεων, εάν πιστέψει κανείς τις εκτιμήσεις της Κομισιόν ότι κοστίζει στα κράτη - μέλη τουλάχιστον 50 δισεκατομμύρια ευρώ φορολογικά έσοδα τον χρόνο. Η απάτη αυτή έχει πολλές μορφές, με πιο συνηθισμένες το λάδωμα, το ξέπλυμα χρήματος, την υπεξαίρεση κοινοτικών πόρων και τις διασυνοριακές κομπίνες με τον ΦΠΑ.
Και πότε θα πιάσει δουλειά; Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αρμόδιας επιτρόπου, το 2020. Με έδρα το Λουξεμβούργο και 115 υπαλλήλους, που θα καταφέρνουν -έτσι λέγεται- να ανακτούν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από “χαμένα” λεφτά.
Το ερώτημα είναι γιατί πρέπει να φτάσει το σωτήριο έτος 2020 ώστε να σταματήσει η διαπιστωμένη αιμορραγία κονδυλίων των φορολογουμένων της Ε.Ε. Και η απάντηση είναι απλή. Πρώτα το εγχείρημα σκόνταψε στην ανάγκη για ομοφωνία και από το 2011 και μετά, οπότε υπήρχε η δυνατότητα να περάσει με ενισχυμένη πλειοψηφία, χρειάστηκαν σκληρές διαπραγματεύσεις για να βρεθεί ικανός αριθμός χωρών που να θέλουν αυτή τη νέα διωκτική αρχή.
Μετά από έξι χρόνια βρέθηκαν 20 χώρες, της δικής μας συμπεριλαμβανομένης. Η Ιταλία το σκέφτεται να συμμετάσχει οσονούπω, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Ολλανδία, η Σουηδία και η Μάλτα θα αποφανθούν στο μέλλον, η Δανία και η Ιρλανδία έχουν από χρόνια αποφασίσει να εξαιρέσουν εαυτές από στενότερη συνεργασία στον τομέα της Δικαιοσύνης.
Κι έτσι αποκτήσαμε ντε φάκτο μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων σε έναν ακόμη τομέα.
Το γεγονός ότι οι οσονούπω “27” δεν είναι σε θέση να ομοφωνήσουν ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν την απάτη με τα κοινοτικά κονδύλια -και να βρουν μία κοινά αποδεκτή μέθοδο γι’ αυτό- δείχνει ότι η διάθεση συνεργασίας και εμπιστοσύνης στην Ευρώπη υποχωρεί διαρκώς. Κι ότι θα χρειαστεί πολλή πίεση από τους πολίτες και πραγματικά εμπνευσμένες ηγεσίες, που θα τολμούν να ξεπερνούν τους εθνικούς τους εγωισμούς -και όχι μόνο- για να αποκαταστήσουν αυτές τις κινητήριες δυνάμεις.
