Με την εικόνα ολοκλήρωσης της αξιολόγησης να έχει εμπεδωθεί και τα στοιχεία του ΔΝΤ και της ΕΛΣΤΑΤ να ενισχύουν τα κυβερνητικά επιχειρήματα ως προς την πορεία υλοποίησης του προγράμματος και την προοπτική εξόδου από την επιτροπεία μετά τη λήξη του, η Ν.Δ. και ο Κυρ. Μητσοτάκης έχουν βρεθεί χωρίς σοβαρό και πειστικό κεντρικό αφήγημα.
Το αίτημα για πρόωρες εκλογές ήδη είχε εξανεμιστεί εδώ και καιρό, ενώ οι πρόσφατες εξελίξεις της επισημοποίησης των στοιχείων για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 ενέτειναν το στρατηγικό αδιέξοδο των επιτελών της οδού Πειραιώς. Την ίδια στιγμή, τα προβλήματα για το κόμμα του Κυρ. Μητσοτάκη είναι εξίσου μεγάλα, καθώς με την έναρξη των εργασιών της Εξεταστικής Επιτροπής για την Υγεία τα πεπραγμένα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπαίνουν ούτως ή άλλως, για ακόμη μια φορά, στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος και είναι εκείνη που ως ελεγχόμενη θα πρέπει να απαντήσει στις σκιές που ήδη υπάρχουν για το παρελθόν της διακυβέρνησής της σε ακόμα έναν βασικό τομέα, αυτόν της Υγείας.
Αυτό το ζήτημα και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν για την ίδια από αποκαλύψεις που προαναγγέλλονται κατά καιρούς από την κυβέρνηση ανέδειξαν την αντιπαράθεση που διαρκώς υποβόσκει εντός της Ν.Δ. και έχει ως σημείο αιχμής τον Άδ. Γεωργιάδη και την αλλοίωση της φυσιογνωμίας που συμβολίζει για τη Ν.Δ., η τοποθέτησή του ως αντιπροέδρου. Η Κ. Παπακώστα άφησε υπόνοιες ότι το κόμμα μπορεί να εκτεθεί από τα πεπραγμένα ορισμένων και παρότρυνε την αποχώρηση του Άδ. Γεωργιάδη από αυτή τη θέση ώσπου να ολοκληρωθεί η έρευνα της Εξεταστικής. Αποτέλεσμα: Ο Κυρ. Μητσοτάκης να επιβεβαιώσει εμφατικά την τυφλή στήριξή του προς τον Άδ. Γεωργιάδη και να στείλει, μέσω της καρατόμησης της Κ. Παπακώστα από τη θέση της αναπληρώτριας του Τομέα Υγείας, ευρύτερο μήνυμα προς το εσωτερικό της Ν.Δ.
Ελλείψει κεντρικής στρατηγικής, στην οδό Πειραιώς επιμένουν να κάνουν “σημαία” των αντιπολιτευτικών προσπαθειών τους ανύπαρκτα ζητήματα, με αποκορύφωμα το αφελές εγχείρημα για ταύτιση της κυβέρνησης της Ελλάδας με την κυβέρνηση της Βενεζουέλας.
Παράλληλα, η Ν.Δ. θα συνεχίσει την προσπάθεια υποβάθμισης της επίτευξης απρόσμενα μεγάλου πρωτογενούς πλεονάσματος και της σημασίας που εντός του Μνημονίου διαδραματίζει αυτή η εξέλιξη για την ενίσχυση της επιχειρηματολογίας της ελληνικής κυβέρνησης. Παρ’ ότι η αναθεώρηση των εκτιμήσεων του ΔΝΤ για τα πλεονάσματα έδειξε ότι οι αρχικές προβλέψεις του είχαν πέσει έξω ξανά και παταγωδώς, επιμένει η Ν.Δ., ακόμα και μετά την ανακοίνωση πλεονάσματος 3,9% το 2016, ότι η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης.
Την ίδια ώρα που δηλώνει ότι το μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα οφείλεται στην υπερφορολόγηση και την «καταστροφή της οικονομίας» και υπόσχεται διαφορετικό μείγμα επίτευξης των στόχων μέσω της μείωσης των φόρων, της μείωσης των δημόσιων δαπανών και της προσέλκυσης επενδύσεων, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το μνημονιακό κυβερνητικό παρελθόν της. Με τις αόριστες και γενικόλογες αναφορές προσπαθεί να προσπεράσει το γεγονός ότι στο τέλος της συγκυβέρνησής της με το ΠΑΣΟΚ είχαν συμφωνήσει με τους δανειστές σε υπέρογκους στόχους πλεονασμάτων: 3% για το 2015, 4,5% για το 2016 και το 2017, 4,2% για το 2018. Παράλληλα, υπόσχεται διαφορετικό μείγμα για την επίτευξη των στόχων, χωρίς πάντως να εξηγεί ποτέ πώς θα υλοποιήσει κάτι τέτοιο.
Ο Β. Κικίλιας δήλωσε την Παρασκευή ότι «Ο Κυρ. Μητσοτάκης θα συζητήσει με τους εταίρους και θα τους επισημάνει πως η Ν.Δ. έχει ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών, επενδύσεων, αποκρατικοποιήσεων και παρεμβάσεων που θα μεγαλώσουν το ΑΕΠ». Μια πρόγευση-υπόσχεση ως προς τι σημαίνει αυτό είχε δώσει ο ίδιος ο πρόεδρος της Ν.Δ. δύο ημέρες νωρίτερα, ξεδιπλώνοντας το σχέδιο του κόμματός του για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.
Στην ίδια προσπάθεια να απαξιώσει τα θετικά της δύσκολης διαπραγμάτευσης, δηλώνει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τα αντίμετρα που θα συνοδεύουν τα αρνητικά μέτρα της συμφωνίας. Δεν εξηγεί την απόφασή του αλλά αντί αυτού περιορίζεται σε χαρακτηρισμούς των θετικών παρεμβάσεων που θα έρθουν προς ψήφιση ως “χρυσόσκονη και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς”. Έτσι, όμως, και σε αυτή την κοινοβουλευτική διαδικασία η Ν.Δ. θα έρθει αντιμέτωπη ξανά με το πολιτικό κόστος της μηδενιστικής αντιπολίτευσής της, όπως είχε κάνει καταψηφίζοντας την εφάπαξ 13η σύνταξη των χαμηλοσυνταξιούχων.
