«Τους τελευταίους 23 μήνες η Ελλάδα έχει επανειλημμένα απειληθεί με κυρώσεις, κάθε φορά που η κυβέρνησή μας αποφασίζει να αμφισβητήσει τη νεοφιλελεύθερη κανονικότητα και να εφαρμόσει το παράλληλο πρόγραμμά της, που στόχο έχει την ανακούφιση των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων από τις συνέπειες των επιβεβλημένων από την Τρόικα περιοριστικών μέτρων. Όμως, επιμένουμε και σε πολλές περιπτώσεις έχουμε ήδη καταφέρει να κυριαρχήσουμε», είπε ο Γιάννης Μπουρνούς, μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ και της απερχόμενης Εκτελεστικής Επιτροπής του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) στην παρέμβασή του στο 5ο Συνέδριο του ΚΕΑ, το οποίο γίνεται στο Βερολίνο.
«Έχουμε κάνει αρκετά; Σίγουρα όχι. Προδώσαμε το λαό μας; Σίγουρα όχι. Αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, τότε ο ελληνικός λαός δεν θα μας έδινε τη δεύτερη λαϊκή εντολή τον Σεπτέμβριο του 2015, μετά την ήττα που ακολούθησε το ιστορικό μας δημοψήφισμα και την επιβολή του παρόντος τριετούς προγράμματος. Τι συμβαίνει, λοιπόν, στην Ελλάδα; Ο Νόαμ Τσόμσκι περιέγραψε την πρώτη θητεία του Λούλα στη Βραζιλία ως ένα συνεχή αγώνα για τη «διεύρυνση του χώρου του κελιού». Για αυτό ακριβώς αγωνιζόμαστε διαρκώς: για τη σταδιακή διεύρυνση του δημοκρατικού χώρου έναντι του αυταρχισμού και την ολοένα μεγαλύτερη ικανοποίηση των κοινωνικών συμφερόντων έναντι των συμφερόντων της ολιγαρχίας», πρόσθεσε ο Γιάννης Μπουρνούς.
Όπως μεταδίδει το ΑΜΠΕ, το μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ και της απερχόμενης Εκτελεστικής Επιτροπής του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς ξεκίνησε την παρέμβασή του λέγοντας : «Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε το 2004, ο Πορτογάλος Ευρωβουλευτης της Αριστεράς, Μιγκέλ Πόρτας έγραφε: «…Πιστεύω πως η δημοκρατία δεν είναι ένα παιχνίδι όπου αυτοί που χάνουν στην κάλπη, κερδίζουν στους θεσμούς». Μέσα σε μια πρόταση, ο Πόρτας κατέδειξε αυτό που αργότερα θα γινόταν κεντρικό χαρακτηριστικό της νεοφιλελεύθερης «κανονικότητας» σε καιρούς κρίσης. Στο όνομα της αποκατάστασης αυτής της «κανονικότητας», η ηγεσία της ΕΕ, μαζί με το ΔΝΤ αποφασίζουν να αγνοήσουν αποτελέσματα εκλογών και δημοψηφισμάτων ως «ανωμαλίες» που διαταράσσουν τη θεολογική νομοτέλεια του σχεδίου νεοφιλελεύθερης ολοκλήρωσης. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα σχέδιο αποσύνθεσης, ακριβώς γιατί όλες οι αντικοινωνικές αγριότητες έχουν επιβληθεί στο όνομα μιας «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» εκφυλισμένης σε ένα αυταρχικό πλαίσιο α λα καρτ αρχών και κανόνων».
Πρόσθεσε, δε, ότι «όποιο κι αν είναι το ερώτημα, η μεταβλητή που καθορίζει πάντα την απάντηση είναι ο συσχετισμός δύναμης. Για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης απαιτείται η διαμόρφωση πολιτικών σχεδίων για την κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία σε κάθε χώρα, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Για αυτό χρειαζόμαστε συμμαχίες βασισμένες σε κεντρικούς πολιτικούς στόχους: Τον τερματισμό της επιβολής προγραμμάτων λιτότητας και δημοσιονομικών στραγγαλισμών, το σεβασμό της λαϊκής ετυμηγορίας, την αποχώρηση του ΔΝΤ από την Ευρωζώνη, τη επέκταση των δημοσίων δαπανών και την προώθηση συνεργειών κοινωνικής οικονομίας για τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας και τη βιώσιμη ανάπτυξη».
Αναφερόμενος στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) είπε ότι «είναι ένα πολύτιμο πολιτικό εργαλείο για ένα τέτοιο, ευρωπαϊκό εναλλακτικό σχέδιο. Αλλά χρειάζεται να το διευρύνουμε και να το καταστήσουμε ελκυστικό εταίρο για όσες δυνάμεις έχουν επιλέξει μέχρι σήμερα να μην συμμετέχουν στο ΚΕΑ ή να συμμετέχουν ακόμα και σε άλλες πολιτικές οικογένειες, αλλά, ταυτόχρονα, είναι πρόθυμες να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι μαζί μας. Το σύνθημα του συνεδρίου μας είναι «Οικοδομώντας Συμμαχίες» και, σε καιρούς ακραίας κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης, χρειάζεται να σκεφτούμε και να δράσουμε εκτός του πλαισίου των προ κρίσης στοιχίσεων, αν επιθυμούμε να επικρατήσουμε έναντι του «ακραίου κέντρου» και της ακροδεξιάς».
Τέλος, ο Γιάννης Μπουρνούς αναφερόμενος στην Τουρκία και το προσφυγικό είπε ότι «η δημοκρατική μας ευαισθησία και αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι α λα καρτ. Δεν μπορεί να κριτικάρουμε τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, αλλά να μην απαιτούμε ταυτόχρονα από τις εθνικές κυβερνήσεις να σεβαστούν το πρόγραμμα ασφαλούς μετεγκατάστασης προσφύγων, που παραμένουν μπλοκαρισμένοι κατά χιλιάδες στην Ελλάδα και την Ιταλία».
