Σαν έτοιμο από καιρό ήταν να σκάσει το... κανόνι του Μαρινόπουλου, αφού η εταιρεία είχε περιέλθει σε σπιράλ επιχειρηματικού «θανάτου», όπως τα ίδια τα οικονομικά στοιχεία της πιστοποιούσαν.
Για τους γνωρίζοντες -και προφανώς οι τράπεζες που δάνειζαν την εταιρεία ήταν μεταξύ αυτών- δυνατότητα επιστροφής δεν υπήρχε. Το παραδεχόταν η ίδια η εταιρεία στις ετήσιες οικονομικές καταστάσεις της, όπου δεν έβλεπε άλλη διέξοδο, παρά μόνο νέα δάνεια, αναδιάρθρωση των παλαιότερων δανείων που είχε πάρει, και πάλι νέα δάνεια, αναδιάρθρωση κ.ο.κ.
Ομολογημένος κίνδυνος ρευστότητας από το 2013
Και επί λέξει μέσα από τις οικονομικές καταστάσεις: στην έκθεση χρήσης για το έτος 2013 (υποβλήθηκε στους μετόχους τον Μάιο του 2014) και στο κεφάλαιο, υπό τον τίτλο, «Κίνδυνος ρευστότητας» πληροφορούμαστε το... οπλοστάσιο του Μαρινόπουλου για την αποφυγή ενός τέτοιου ενδεχομένου. «Η Διοίκηση παρακολουθεί στενά τη ρευστότητα του ομίλου σε συνεχή βάση και λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται επαρκής χρηματοδότηση για κεφάλαιο κίνησης και εξυπηρέτησης του υφιστάμενου χρέους. Τα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνουν τη λήψη πρόσθετων τραπεζικών και άλλων δανείων, την πιθανή αναχρηματοδότηση των υφιστάμενων βραχυπρόθεσμων δανείων σε μακροπρόθεσμα δάνεια» (σελίδα 5 της οικονομικής κατάστασης για το έτος 2013).
Στην ίδια έκθεση στη σελίδα 59 διαβάζουμε και τους αριθμούς που πιστοποιούν το... ναυάγιο: «...κατά την 31η Δεκεμβρίου 2013 το σύνολο των στοιχείων του κυκλοφορούντος ενεργητικού της εταιρείας υπολείπεται του συνόλου των βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεών της κατά ποσό 343 εκατομμυρίων ευρώ, οι ζημίες της χρήσης ανέρχονται σε 44 εκατομμύρια ευρώ...».
Αυτονόητο είναι ότι, για να αποκτήσει κανείς ολοκληρωμένη άποψη, θα πρέπει να διαβάσει και τα συμπεράσματα του ανεξάρτητου ορκωτού ελεγκτή λογιστή, εν προκειμένω της Price Waterhouse Coopers. Ο οποίος, και αυτός, εστιάζει στο ίδιο σημείο, τον «κίνδυνο ρευστότητας».
«Εφιστούμε την προσοχή σας», γράφει, «στη σημείωση 2.1 των οικονομικών καταστάσεων, όπου περιγράφεται ότι η εταιρεία πραγματοποίησε ζημίες ποσού ευρώ 44 εκατομμυρίων κατά τη χρήση που έληξε 31 Δεκεμβρίου 2013 και το σύνολο των στοιχείων του κυκλοφορούντος ενεργητικού της εταιρείας υπολείπεται του συνόλου των βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεών της κατά ποσό 343 εκατομμύρια ευρώ κατά την ημερομηνία αυτή».
Και στο «διά ταύτα» του ορκωτού ελεγκτή, «οι συνθήκες αυτές, μαζί με τα υπόλοιπα θέματα που παρατίθενται στη σημείωση 2.1 υποδηλώνουν την ύπαρξη ουσιώδους αβεβαιότητας που ενδεχομένως δημιουργεί σημαντική αμφιβολία για τη βιωσιμότητα της εταιρείας και την ικανότητά της να συνεχίσει την επιχειρηματική της δραστηριότητα».
Το... καμπανάκι δεν φαίνεται να ήχησε στον Μαρινόπουλο όμως, που επιμένει στην ίδια τακτική, αυτήν της λήψης δανείων. Κατά τη χρήση που έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2014 (υποβλήθηκε στους μετόχους τον Μάιο του 2015) διαπιστώνεται συγκυριακή -όπως η συνέχεια κατέδειξε- ανάκαμψη, με την έννοια της μείωσης των ζημιών. Με βάση την οικονομική κατάσταση και πάλι, «κατά την 31η Δεκεμβρίου 2014, το σύνολο των στοιχείων του κυκλοφορούντος ενεργητικού της εταιρείας υπολείπεται του συνόλου των βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεών της κατά ποσό ευρώ 161 εκατομμύρια, οι ζημίες της χρήσης ανέρχονται σε ευρώ 5 εκατομμύρια».
Η μείωση των ζημιών δεν καθησυχάζει ωστόσο τον ορκωτό ελεγκτή λογιστή, την Grant Thorton τη χρονιά εκείνη, αφού επαναλαμβάνει το ίδιο συμπέρασμα: «Οι συνθήκες, μαζί με τα υπόλοιπα θέματα που παρατίθενται στη σημείωση 2.1., υποδηλώνουν την ύπαρξη ουσιώδους αβεβαιότητας που ενδεχομένως δημιουργεί σημαντική αμφιβολία για τη βιωσιμότητα της εταιρείας και την ικανότητά της να συνεχίσει την επιχειρηματική της δραστηριότητα».
Με άλλα λόγια, οι ορκωτοί ελεγκτές τα έλεγαν, αλλά ποιος να τους ακούσει;;
