Ο Δημήτρης Παπαλεξόπουλος δεν είναι πια κοντά μας. Τον αποχαιρετούν με συντριβή οι δικοί του άνθρωποι, που τρία χρόνια τού συμπαραστάθηκαν σ' έναν γενναίο αλλά άνισο αγώνα. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 22 Ιουλίου, στις 11.00 π.μ., στο Α' Νεκροταφείο από τον ναό των Αγίων Θεοδώρων. Όσοι ευτυχήσαμε να βρεθούμε με κάποιο τρόπο κοντά του πρέπει ν' αποδεχτούμε το μεγάλο κενό που αφήνει στην καρδιά μας ο ακριβός φίλος, ο άξιος δάσκαλος, ο αγαπημένος σύντροφος, που τίμησε με την παρουσία του την ακαδημαϊκή κοινότητα και την Αριστερά, που τίμησε τον καθένα μας ξεχωριστά με τη θερμότητα της ανθρώπινης επαφής, τη γενναιοδωρία, την αλληλεγγύη, το ανοιχτό του πνεύμα, το χιούμορ του.
Θα 'ρθει η ώρα για την αποτίμηση του επιστημονικού του έργου, που έφερε νέο αέρα στη Σχολή Αρχιτεκτόνων της Αθήνας συνδέοντας τη ριζοσπαστική θεωρία με τις τεχνολογίες αιχμής, για την αποτίμηση ενός τρόπου διδασκαλίας μαγευτικού, πηγή έμπνευσης για τους σπουδαστές, για την αποτίμηση της συμβολής του στην υπεράσπιση του Δημόσιου Δημοκρατικού Πανεπιστημίου με νηφαλιότητα και οραματισμό, με πραγματισμό και τόλμη. Τώρα δύσκολα μπορούμε να δούμε πέρα από την τρομερή βεβαιότητα της απουσίας του, από αυτόν τον αμείλικτο παρατατικό που κάνει φτωχότερη τη ζωή.
Ο Δημήτρης ήταν σπουδαίος άνθρωπος. Ο Δημήτρης ήταν πολύτιμος σύντροφος.
Ο Δημήτρης ήταν από αυτούς που μας επιτρέπουν να σεβόμαστε τη γενιά του Πολυτεχνείου, από αυτούς που σημαδεύτηκαν κι άλλαξαν από μια τέτοια στιγμή, που την κράτησαν ζωντανή μέσα τους σαν δυνατότητα ενός πιο δίκαιου, πιο ελεύθερου, πιο άξιου να ζούμε κόσμου. Ήταν αριστερός στην τοποθέτηση, στη δράση και στην καθημερινότητα, με απεριόριστη επιμονή στη δημοκρατία, με πίστη στον διάλογο, αμφισβητώντας έμπρακτα κάθε στιγμή ιεραρχίες, προνόμια και αποκλεισμούς, μόλο που με άνεση θα μπορούσε να είναι στον κόσμο των εκλεκτών. Ήταν επιστήμονας δημιουργικός, ακούραστος στην έρευνα και δάσκαλος με το πιο βαθύ αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ανάγκη των νέων ανθρώπων για χώρο και δυνατότητες έκφρασης. Ήταν ακαδημαϊκός με άποψη, ταλέντο και διορατικότητα, με συναίσθηση του ρόλου που έχει το Πανεπιστήμιο στη διαμόρφωση νέων προοπτικών για τη χώρα μας και τον κόσμο, ασυμβίβαστος στην υπεράσπιση αυτού του ρόλου, μαχητικός αλλά και ενωτικός, αφοπλιστικός στην ικανότητά του να διανοίγει δρόμους εκεί που όλοι βλέπαμε αδιέξοδα.
Ο Δημήτρης ήταν καλός άνθρωπος. Μπορούσε να εμπιστεύεται και να είναι έμπιστος, να τιμά και να χαίρεται τη ζωή, να μοιραστεί, να εξερευνήσει, ν' αγαπήσει και ν' αγαπηθεί. Αυτό μας λείπει πιο πολύ, αλλά και αυτό μας παρηγορεί, ότι έζησε όπως ήθελε, ότι άφησε πίσω του όχι μόνο έργο, αλλά ανθρώπους που ευλογήθηκαν από την παρουσία του. Σ' αυτούς ευχόμαστε να μπορούν να τον σκέφτονται κάποτε με λιγότερη οδύνη.
O.M. ΣΥΡΙΖΑ ΕΜΠ (Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης)
