Του Θάνου Παπαδόπουλου
1. Η Αριστερά στην Ελλάδα πρέπει να αναλάβει το καθήκον της δημιουργίας σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους δικαίου. Το καθήκον του αστικού εκσυγχρονισμού της χώρας και της καταστροφής του ημιανατολικού βαλκανικού κράτους. Διαφορετικά, θα περιπέσει σε ανυποληψία για την ιστορική της ανεπάρκεια να κατανοεί τις εξελίξεις.
2. Το ελληνικό κράτος είναι τεράστιο, γραφειοκρατικό, αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο. Πρέπει να γίνει ένα κράτος επιτελείο. Το προσωπικό του θα αποτελείται από λίγους μόνιμους επιτελικούς υπαλλήλους. Τα ΚΕΠ θα αναλάβουν την επαφή του πολίτη με το κράτος. Θα επανδρωθούν με έκτακτους υπαλλήλους με συμβάσεις 3-5 ετών.
Σήμερα υπάρχουν 710.000 υπάλληλοι που πληρώνονται από το κράτος. Μπορούν να μειωθούν στους μισούς. Η νομοθεσία πρέπει να περιοριστεί στο 10% της σημερινής. Οι νόμοι θα είναι απλοί, χωρίς εξαιρέσεις και "τρύπες", με στόχο το κοινωνικό όφελος.
3. Η αποκέντρωση του κράτους πρέπει να ολοκληρωθεί. Δήμοι και Περιφέρειες πρέπει να αναλάβουν όλες τις τοπικές αρμοδιότητες. Πρέπει να τους εκχωρηθεί ο ΕΝΦΙΑ και καμία άλλη ενίσχυση από το κράτος. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται έσοδα και έξοδα και να πάψει να κάνει συνδικαλισμό σε βάρος του κράτους με αιτήματα και απαιτήσεις.
4. Η φορολογία πρέπει να υπακούσει το Σύνταγμα και να γίνει πραγματικά αναλογική. Σήμερα πληρώνουν φόρους μόνο οι μισοί Έλληνες, δηλαδή οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Η φορολογική βάση πρέπει να μεγαλώσει. Οι συντελεστές της φορολογίας πρέπει να μειωθούν κατά 40% έως 60% σταδιακά. Η φορολογική αρχή πρέπει να είναι απόλυτα ανεξάρτητη και να υπαχθούν σ' αυτή όλοι οι μηχανισμοί, βεβαιώσεις ελέγχου και εισπράξεις φόρων.
5. Οι Έλληνες συνηθίζουν να ιδιωτικοποιούν και να οικειοποιούνται δημόσια αγαθά: Γη, εξουσία, χρήματα, θέσεις, δικαιώματα. Το κράτος πρέπει να αναλάβει την κυριαρχία της επικράτειας. Όσοι καταπάτησαν δημόσια γη και δημόσια ακίνητα πρέπει να κληθούν να πληρώσουν (έστω και με δόσεις) ή να τα επιστρέψουν. "Τα υπερκείμενα οίκοι τοις υποκειμένοις". Ο ρωμαϊκός νόμος ισχύει 2.000 χρόνια τώρα.
6. Η κοινωνική ασφάλιση πρέπει να βασιστεί απόλυτα στο ανταποδοτικό σύστημα, τόσο μακροπρόθεσμα όσο και στη μεταβατική περίοδο. Διαφορετικά, αργά ή γρήγορα το ασφαλιστικό σύστημα θα καταρρεύσει και θα εξαφανιστεί.
7. Να καταργηθούν όλα τα προνόμια, φορολογικά, ασφαλιστικά, κληρονομικά κ.λπ., που έχουν δοθεί στις προνομιούχες τάξεις και ομάδες, οι οποίες είναι κατά βάση και οι φοροφυγάδες, φοροκλέφτες και καταπατητές.
8. Να απελευθερωθούν όλα τα επαγγέλματα, διαδικασία που έχει αρχίσει το 2010 και δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Η προστασία των συντεχνιών δηλητηριάζει την οικονομία και το κράτος. Για τα φαρμακεία, λ.χ., αντί για πολύπλοκους νόμους μπορεί όλη η νομοθεσία να είναι ένα άρθρο σε μια παράγραφο: "Φαρμακείο μπορεί να ανοίξει οποιοσδήποτε, οπουδήποτε, οποτεδήποτε, αρκεί να έχει επικεφαλής φαρμακοποιό - τουλάχιστον έναν ανά φαρμακείο".
9. Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα απουσιάζει. Ετεροχρονισμένα και ανάλογα με την πολιτική, οικονομική και κοινωνική θέση του ενδιαφερόμενου. Καιρός να επιχειρηθεί έγκαιρη απονομή Δικαιοσύνης και χωρίς παρεμβάσεις και κυκλώματα.
10. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση πρέπει να είναι βαθιά και εκτεταμένη. Πρέπει να αποβλέπει στον εφοδιασμό των σπουδαστών, των μαθητών και των φοιτητών με επαγγελματικές ικανότητες και δεξιότητες. Το σύνθημα "όχι στην εμπορευματοποίηση της Παιδείας" είναι παιδαριώδες και ανόητο. Η επιστήμη ήταν πάντα συνδεδεμένη με το εμπόριο, την οικονομία, την τεχνολογία και τον στρατό.
11. Στην οικονομία, αφού προηγηθούν οι παραπάνω και άλλες μεταρρυθμίσεις, πρέπει να επιδιωχθεί η εισαγωγή ξένων κεφαλαίων και ξένης τεχνολογίας για επενδύσεις. Οι αριστεροί στην Ελλάδα πρέπει να διδαχθούν από παραδείγματα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και του Βιετνάμ. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν υπάρχει άλλος τρόπος για ανάπτυξη και απασχόληση ώστε να υπάρξουν πόροι για κοινωνική πολιτική. Η οικονομία δεν μπορεί να επιτύχει μόνο με τις εκατοντάδες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις. Χρειάζεται και σκελετό...
Ιδεολογικός επίλογος
1. Ο σοσιαλισμός που ευαγγελίζεται ο Μαρξ είχε ως βάση την ελευθερία, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Προϋπέθετε τον μαρασμό και την κατάργηση του κράτους και την αυτοδιαχείριση της κοινωνίας. Προϋπέθετε επίσης την κατάργηση των κομμάτων και των μηχανισμών τους και τη δημιουργία κομμάτων κατά θέμα ή πρόβλημα.
2. Η ΕΣΣΔ σε καμιά στιγμή της Ιστορίας της δεν υπήρξε σοσιαλιστική. Ήταν κρατικός καπιταλισμός χωρίς αγορά πάντα. Γι' αυτό την "έθαψε" η Ιστορία. Το μόνο πείραμα σοσιαλισμού έγινε στη Γιουγκοσλαβία, αλλά απέτυχε παταγωδώς. Τα κομμουνιστικά κόμματα είχαν και αυτά την τύχη του σταλινισμού και της ΕΣΣΔ. Σ' αυτό οφείλεται και η εν γένει χρεοκοπία της Αριστεράς και η αμηχανία των αριστερών.
3. Ο σοσιαλισμός θα προκύψει (αν προκύψει ποτέ) μέσα από τον ώριμο καπιταλισμό. Γι' αυτό οι αριστεροί, οι διανοούμενοι και οι εργαζόμενοι -αν τους ενδιαφέρει ακόμη ο σοσιαλισμός μετά τη δυσφήμιση του 20ού αιώνα- καλά θα κάνουν να παρακολουθούν τις μορφές που παίρνει ο σύγχρονος και ανεπτυγμένος καπιταλισμός.
Ο λαϊκός καπιταλισμός μπορεί να είναι μια τέτοια περίπτωση.
