ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΜΠΑΣΙΟΥΚΑ
Ο Γιάννης Μπανιάς από μαθητής ακόμα συμμετείχε ενεργά στους αγώνες για το Κυπριακό και τη δημοκρατία. Με καταβολές από αριστερή οικογένεια και με πατέρα τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ γερο-Δήμο, αντί για νανουρίσματα και παραμύθια, όπως ο ίδιος έλεγε, άκουγε αντάρτικα τραγούδια και ιστορίες για τον Άρη Βελουχιώτη. Το 1957, φοιτητής στο Γκρατς της Αυστρίας, όπου σπουδάζει πολιτικός μηχανικός, αναπτύσσει έντονη συνδικαλιστική δράση ως μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου Ελλήνων φοιτητών και γίνεται μέλος του παράνομου ΚΚΕ, από το οποίο ποτέ δεν διαγράφηκε, καθώς και του Κ.Κ. Αυστρίας. Για τον λόγο αυτόν απελαύνεται στην Ελλάδα, όπου συνεχίζει τις σπουδές στο ΕΜΠ και συμμετέχει στους αγώνες του 1-1-4 και του 15% για την Παιδεία.
Γραμματέας της σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, διωκόμενος στον στρατό για τα φρονήματά του, αντιστασιακός του Ρήγα Φεραίου και του ΠΑΜ, εξόριστος στο Παρθένι της Λέρου, και πάντα πρωτοπόρος για την ενότητα της Αριστεράς, μέσα από την πολιτική, συνδικαλιστική και κοινωνική του δράση.
Από τον χώρο διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς, το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ μέχρι τη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την επανεκκίνησή του, για την οποία δεν λογάριασε κόπους και θυσίες, αλλά ούτε και τη ζωή του την ίδια, αγωνίστηκε για τον σοσιαλισμό, την ανασύνθεση και επανίδρυση της Αριστεράς.
Ο Γιάννης Μπανιάς ήταν υπόδειγμα εντιμότητας, ήθους, ανιδιοτέλειας, σεμνότητας, συνέπειας αλλά και επιμονής, υπομονής και αυστηρότητας για την Αριστερά.
''Το πάθος μας για την ενότητα της Αριστεράς, σύμβουλός μας στις δύσκολες ώρες, μας βοήθησε να περάσουμε πάνω από εμπόδια και να ξεπεράσουμε προβλήματα'', έλεγε.
''Είμαστε ο σκληρός πυρήνας της Αριστεράς, που επιμένουμε σε οράματα, αξίες και αρχές, χωρίς αυταρέσκεια ότι είμαστε οι μόνοι συνεπείς''.
''Η νίκη δεν έρχεται'', έλεγε, ''γιατί δεν υπάρχει ενότητα''.
Η κοινωνική γείωση για τον Γιάννη ήταν στάση ζωής και την έκανε πράξη με τη συμμετοχή του στις πολιτικές, συνδικαλιστικές, κοινωνικές κινητοποιήσεις, με τη σημαία στο χέρι... και ήταν παράδειγμα για τη νεολαία που υπεραγαπούσε και άκουγε με προσοχή τις απόψεις της.
Αντικομφορμιστής, που πίστευε στον κομμουνισμό με δημοκρατία και ελευθερία, στην επανάσταση και στο μαζικό κίνημα: ''Να περπατάς στον δρόμο που μεταμορφώνει σταδιακά την εξέγερση σε πόθο για επανάσταση.'' Δεν υπήρξε ποτέ γραφειοκράτης, παρά την αφοσίωσή του στο κίνημα και στο κόμμα.
Τώρα που αχνοφέγγει η ελπίδα για τον λαό μας, την Αριστερά, τη νεολαία, τώρα που η ανατροπή δεν είναι σύνθημα, αλλά πιθανή όσο ποτέ, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια ευκαιριακή εκλογική συμμαχία, όπως ο ίδιος έλεγε, αλλά εγχείρημα μακράς πνοής και κυβέρνηση της χώρας, οι αγώνες του Γιάννη Μπανιά θα μας εμπνέουν και θα μας ελέγχουν στα δύσκολα χρόνια της δικαίωσης της Αριστεράς που ο ίδιος δεν πρόλαβε να ζήσει.
Μέσα από εμάς, λοιπόν, ας χαρούν, τόσο ο Γιάννης όσο και οι αγωνιστές/στριες την άνοιξη της Αριστεράς.
*Ο φίλος και σύντροφος Μάρκος Μπασιούκας
