Με τη γροθιά υψωμένη, κάτω από τα δυνατά χειροκροτήματα και τα γεμάτα πάθος συνθήματα των εκατοντάδων αλληλέγγυων που βρίσκονταν ακόμα έξω από το κτήριο 9 των δικαστηρίων της οδού Ευελπίδων, οι εννέα συλληφθέντες της νύχτας αστυνομικής βίας της Πέμπτης 9 Ιουλίου βγήκαν από το γραφείο του 4ου ειδικού ανακριτή γύρω στις 4 το απόγευμα. Είχαν συμπληρώσει οι περισσότεροι πάνω από 80 ώρες κρατούμενοι και κατηγορούμενοι για πράξεις οι οποίες δεν αντιστοιχούν καθόλου στις εικόνες που έχουν κυκλοφορήσει από τη διαδήλωση.
Χωρίς ουσιαστικούς περιοριστικούς όρους
Όπως συμβαίνει πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις, της δικής τους εξόδου είχε προηγηθεί η έξοδος συνηγόρων, οι οποίοι ενημέρωσαν το συγκεντρωμένο πλήθος για την απόφαση. Και οι εννέα συλληφθέντες είχαν αφεθεί ελεύθεροι με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα. Μοναδικός περιοριστικός όρος, η εμφάνισή τους στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής τους μία φορά τον μήνα μέχρι την πραγματοποίηση της δίκης. Ακόμα κι από αυτόν τον όρο απαλλάχθηκε ο ένας από τους συλληφθέντες, ο οποίος ζει στην Ελβετία και του δόθηκε άδεια να βγει από τη χώρα για να συνεχίσει τις σπουδές του.
Αν σκεφτεί κάποιος ότι το κατηγορητήριο δεν ήταν ελαφρύ, οι περιοριστικοί όροι που τέθηκαν δεν δημιουργούν την αίσθηση ότι ανακριτής και εισαγγελέας πείστηκαν πολύ ισχυρά για την ορθότητά του. Παρ’ όλα αυτά, καμία κατηγορία δεν αποσύρθηκε και φυσικά καμία δεν προστέθηκε από την πολύωρη χθεσινή διαδικασία των απολογιών των κατηγορουμένων.
Εν αναμονή της δίκης
Οι εννέα συλληφθέντες, στη συντριπτική τους πλειονότητα οργανωμένα μέλη κομμάτων και συλλογικοτήτων της Αριστεράς (κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής), παραπέμπονται σε δίκη -της οποίας η ημερομηνία μένει να καθοριστεί- για τρία κακουργήματα και έξι πλημμελήματα. Όλοι με τις ίδιες κατηγορίες - καρμπόν. Αυτή είναι μια παλιά συνήθεια της Ελληνικής Αστυνομίας, από τότε ακόμα που ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έκανε τα πρώτα του βήματα ως πολιτικός της προϊστάμενος, στα τέλη του περασμένου αιώνα. Σε μέρες και νύχτες κατά τις οποίες η αστυνομική αγριότητα εξετράπη πολύ πέρα από τα όρια της αποτροπής μέσα σε δημοκρατικό πλαίσιο, ακολουθούσαν συλλήψεις στον σωρό, με ένα ενιαίο κατηγορητήριο, σαν να έχει «εξαρθρωθεί» κάποια ομάδα που δρούσε ενιαία.
Κατά κανόνα, αν όχι πάντα, οι κατηγορίες αυτές πέφτουν στα δικαστήρια, όπου οι αστυνομικοί αδυνατούν να υποστηρίξουν τις μηνύσεις τους ή δεν εμφανίζονται καν για το επιχειρήσουν. Εν προκειμένω, το κατηγορητήριο περιλαμβάνει κατοχή εκρηκτικών υλών, έκρηξη κατ’ εξακολούθηση και απόπειρα βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης κατά συρροή. Μια προσπάθεια να υποστηριχτεί από την ΕΛ.ΑΣ. ότι τάχα οι μολότοφ που έπεσαν στη διαδήλωση -μετά την πρώτη χρήση χημικών από την αστυνομία- προέρχονταν από τα οργανωμένα μπλοκ της πορείας, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της... ΛΑΕ. Θέση βέβαια η οποία δεν έχει διατυπωθεί ρητά -γιατί τότε δεν θα άντεχε σε αντίλογο-, αλλά αφήνεται να αιωρείται μέχρι να ξεχαστεί στο δικαστήριο.
Στην Ευελπίδων βρίσκονταν σταθερά περισσότεροι από 500 άνθρωποι από τις 9.30 το πρωί -μέχρι την απογευματινή απελευθέρωση των συλληφθέντων θα είχαν περάσει κάποιες χιλιάδες-, μέλη οργανώσεων και συλλογικοτήτων, αλλά και οι οικογένειες και φίλοι των συλληφθέντων. Πάει καιρός από την τελευταία φορά που σ’ αυτόν τον χώρο είχε υπάρξει μια τέτοια συγκέντρωση για πολιτικούς λόγους. Η καταστολή είχε κάνει τη δουλειά. Ή δεν την είχε κάνει - ανάλογα από ποια σκοπιά το κοιτάζει κανείς.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
