Η εικόνα του κέντρου της Αθήνας το βράδυ της Πέμπτης είχε κάτι από την περίοδο 2010-2012. Όχι ίσως στα μεγέθη, αλλά στην αίσθηση. Στον δρόμο βάδιζαν 12.000 άνθρωποι, ίσως περισσότεροι, αριθμός που δεν έχει επαναληφθεί πολλές φορές μετά το 2015 - αν εξαιρεθούν κάποιες επετειακές διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς ή του Πολυτεχνείου. Στη συντριπτική τους πλειονότητα νέοι άνθρωποι, αγόρια και κορίτσια που δεν είχαν ζήσει τις πιο έντονες κινηματικές μέρες που βίωσε η Αθήνα από τον Δεκέμβριο του 2008 μέχρι και την εποχή των αντιμνημονιακών διαδηλώσεων. Τα συνθήματα έπιαναν μια ολόκληρη γκάμα ζητημάτων, από το εκτρωματικό χουντόπνευστο νομοσχέδιο που κατέβαζε ο Χρυσοχοΐδης στη Βουλή μέχρι την εξέγερση των Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ, συνοδευόμενα και από τα πιο παλιά και παραδοσιακά συνθήματα αγώνα που κάποια παιδιά σίγουρα τα φώναζαν για πρώτη φορά στη ζωή τους. Αλλά, επίσης, υπήρχε αισθητή, για πρώτη φορά μετά από καιρό, η παρουσία και ανθρώπων που δεν διαδήλωναν μέσα στα μπλοκ, αλλά στον περίγυρό τους, χωρίς να κρύβουν την πρόθεσή τους να συγκρουστούν με την αστυνομία. Κι ακόμη, περισσότερο απ’ όλα, η απόλυτη βεβαιότητα σε όσους και όσες έχουν παλιότερη εμπειρία από διαδηλώσεις ότι η τακτική και η τοποθέτηση της αστυνομίας είχαν προφανή σκοπό τη διάλυση της διαδήλωσης μόλις θα δινόταν η ευκαιρία. Ή και χωρίς να δινόταν.
Τα πρώτα χημικά
Η διαδήλωση έφτασε στον περίβολο της πλατείας Συντάγματος χωρίς εντάσεις και επιχείρησε να απλωθεί εκεί. Το μέγεθος της συγκέντρωσης δημιούργησε έναν συνωστισμό στον χώρο: οι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ κατέλαβαν έναν χώρο μπροστά στη Βουλή και προς τις Στήλες του Ολυμπίου Διός, οι υπόλοιποι τον χώρο από τη Βουλής προς την οδό Πανεπιστημίου κι ένα μικρό κομμάτι είχε κατέβει κάτω, στην πλατεία Συντάγματος, για να διαλυθεί. Παρά τους ισχυρισμούς της αστυνομίας και του σχεδόν ισόβιου υπουργού της Χρυσοχοΐδη, τα πρώτα χημικά δεν έπεσαν ως «απάντηση» σε μολότοφ. Εκτοξεύτηκαν ενάντια σε φοιτητές οι οποίοι επιχείρησαν να βαδίσουν προς τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας διαπερνώντας τον κλοιό των ΜΑΤ. Δεν ήταν οπλισμένοι ούτε με μπουκάλια, ούτε με αντικείμενα. Στην πραγματικότητα θα αρκούσε για τους πάνοπλους άνδρες των ΜΑΤ να παραμείνουν στη θέση τους, μπροστά από τις παραταγμένες κλούβες, για να τους αποκρούσουν. Κι όμως, τα χημικά έφυγαν σε μεγάλη ποσότητα και προς πάσα κατεύθυνση, δημιουργώντας έναν μεγάλο πανικό στο συνωστισμένο πλήθος. Ένα μέρος κατευθύνθηκε προς την Πανεπιστημίου, ένα άλλο προς το σημείο όπου στεκόταν το μπλοκ του ΠΑΜΕ, ένα τρίτο επιχείρησε να κατέβει προς την πλατεία. Κάθε κίνηση του πλήθους προς αυτές τις κατευθύνσεις αντιμετωπίστηκε με νέα ρίψη χημικών από άνδρες των ΜΑΤ, οι οποίοι εμφανίστηκαν στο τέλος της διαδήλωσης από διάφορες μεριές.
Σε δράση... η ΔΡΑΣΗ
Ήταν σαφές στον καθένα και στην καθεμία ότι η τακτική της αστυνομίας δεν στόχευε στο να σταματήσει κάποιο γεγονός (ούτε το βάδισμα των φοιτητών προς τη Βασιλίσσης Σοφίας, το οποίο είχε ολοκληρωθεί, ούτε όμως και κάποια μπουκάλια μολότοφ που είχαν εκτοξευτεί), όπως επίσης δεν στόχευε και στο να «σπρώξει» τους διαδηλωτές προς κάποια κατεύθυνση με σκοπό να διαλυθεί εκεί η συγκέντρωση. Ο σκοπός ήταν να εγκλωβιστούν οι διαδηλωτές ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά χημικών, να προκληθούν πανικός και τρόμος. Και ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε, σε μεγάλο βαθμό, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με τη ενεργοποίηση των μηχανοκίνητων τμημάτων της αστυνομίας, της ομάδας ΔΡΑΣΗ, η οποία καβάλησε δρόμους και πεζοδρόμια και επιτέθηκε με μανία ευθεία στο συγκεντρωμένο πλήθος.
Ανεξέλεγκτα στο ψαχνό
Από τις συνδυασμένες επιθέσεις της αστυνομίας, επιθέσεις απολύτως δυσανάλογες και στην πραγματικότητα εντελώς ανεξάρτητες με την όποια βία ασκούνταν εκείνη τη στιγμή από μερίδα ανθρώπων στον δρόμο, υπήρξαν δεκάδες τραυματισμοί πολιτών. Κάποιοι χτυπήθηκαν άμεσα από την αστυνομία στο κεφάλι και τα τραύματα παραπέμπουν στη συνήθη, δυστυχώς, αλλά πάντα με ανθρωποκτόνο κίνδυνο ανάποδη χρήση των γκλομπ. Άλλοι παρασύρθηκαν από τη μηχανάκια της ομάδας ΔΡΑΣΗ, έμειναν στο οδόστρωμα και ποδοπατήθηκαν είτε από τα ΜΑΤ που επιτίθονταν με μανία κατά του πλήθους, είτε από ανθρώπους που έτρεχαν προς τα πίσω τυφλωμένοι από τη συνεχή χρήση χημικών και δακρυγόνων. Τουλάχιστον δύο νεαρές κοπέλες έμειναν ημιλιπόθυμες στον δρόμο και χρειάστηκε να τις πάρουν άλλοι διαδηλωτές στα χέρια τους για να τις μεταφέρουν μακριά από το στρώμα χημικών που είχε απλωθεί στο οδόστρωμα. Όσοι διαδηλωτές δοκίμασαν να απομακρυνθούν από τα γύρω στενά βρέθηκαν αντιμέτωποι με διμοιρίες που εμφανίζονταν μπροστά τους και εκτόξευαν περισσότερα χημικά, υποχρεώνοντάς τους να επιστρέψουν στους κεντρικούς δρόμους, εκεί που υπήρχε ο κύριος όγκος της αστυνομίας. Αρκετές δεκάδες βρήκαν καταφύγιο στις εισόδους πολυκατοικιών, που τις άνοιξαν κάτοικοι για να τους προστατεύσουν. Δεν μπόρεσαν να φύγουν με ασφάλεια από εκεί παρά μετά από πολλή ώρα.
Όλο το βράδυ υπήρξε μόνο ένα σημείο στο οποίο η βία της βραδιάς προερχόταν κυρίως από τις μολότοφ: ήταν ένα συγκεκριμένο τμήμα ΜΜΕ, ιστοσελίδων και καναλιών τα οποία προτίμησαν αυτή την εικόνα από εκείνη των μανιασμένων αστυνομικών που χτυπούσαν με δολοφονική μανία το πλήθος. Κάποιοι φίλοι της στατιστικής μάλιστα θα παρατηρούσαν ότι όσο πιο μεγάλη η συμμετοχή στη λίστα Πέτσα τόσο πιο πολλές και οι μολότοφ που «τρομοκράτησαν το κέντρο της Αθήνας». Συμπτώσεις ίσως…
Προστάτης των διαδηλωτών... ο Χρυσοχοΐδης
Ο υπεύθυνος υπουργός της αστυνομίας Χρυσοχοΐδης την ίδια ώρα στη Βουλή υποστήριζε ότι στον δρόμο απειλήθηκαν ζωές «από τη χρήση μολότοφ» και ότι η αστυνομία «προστατεύει τους διαδηλωτές». Το δεύτερο μπορεί να σταθεί μόνο ως ένα πολύ κακόγουστο αστείο. Ωστόσο, έχει μια χρησιμότητα να διευκρινιστεί ότι κανένας από τους χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονταν στον δρόμο δεν είχε την αίσθηση ότι απειλούνται ζωές από μολότοφ. Στο χθεσινό πανηγύρι βίας και αγριότητας που έστησε η ΕΛ.ΑΣ. του Χρυσοχοΐδη στο κέντρο της πόλης ο τρόμος και η απειλή της ζωής προέρχονταν κατά συντριπτική προτεραιότητα από την αστυνομία. Άνθρωποι που κατέβηκαν να διαδηλώσουν απολύτως ειρηνικά και δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τις περιορισμένες επιθέσεις που έγιναν κοίταζαν να φυλαχτούν από την τυφλή οργή των αστυνομικών και είναι αμφίβολο αν κατάλαβαν ότι σε κάποια άλλα σημεία είχαν πέσει βόμβες μολότοφ.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
