Live τώρα    
18°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
15.8°C19.3°C
1 BF 59%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
16 °C
11.6°C19.0°C
2 BF 64%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
15 °C
12.0°C15.9°C
2 BF 67%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
16.8°C19.7°C
2 BF 63%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
11 °C
10.9°C15.7°C
0 BF 82%
Ένα αναπάντεχο μάθημα δημοσιογραφίας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ένα αναπάντεχο μάθημα δημοσιογραφίας

Σεπτέμβριος του 2015, λίγο πριν από τις εκλογές. Είχε προηγηθεί εκείνο το δραματικό καλοκαίρι και η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Η εφημερίδα μού είχε αναθέσει να καλύπτω το ρεπορτάζ της νεοσυσταθείσας τότε Λαϊκής Ενότητας. Αφού επισημοποιήθηκε η συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, πραγματοποιήθηκε μια συνέντευξη Τύπου, αν θυμάμαι καλά, σε μια αίθουσα του ΕΒΕΑ.

Ο Μανώλης Γλέζος είχε φέρει μαζί του αντίγραφα του βιβλίου "Η Μαύρη Βίβλος της Κατοχής". Αφού έχει τελειώσει η συνέντευξη Τύπου -προς μεγάλη μου έκπληξη-, σηκώνεται και μου γνέφει με το χέρι να πλησιάσω. "Εσύ είσαι από την ‘Αυγή’, σωστά;" μου λέει. Εγώ, 25 χρόνων... "ψάρι", πιο νέος στο πολιτικό ρεπορτάζ δεν γίνεται, απλώνω το χέρι. Θυμάμαι μου έκανε εντύπωση η δύναμη της χειραψίας του για έναν άνθρωπο 95 χρόνων παρά κάτι. Αμέσως βέβαια συνειδητοποίησα ότι ο Μανώλης Γλέζος δεν ήταν απλώς ένας παππούς, παλαίμαχος της Αριστεράς. Η αναπάντεχα δυνατή χειραψία εξηγούνταν πολύ εύκολα.

"Πώς τα πάτε στην εφημερίδα; Κάνετε συσκέψεις; Διαβουλεύεστε; Γιατί αυτό είναι η ψυχή της ‘Αυγής’. Η δημοκρατία και η συμμετοχή. Όταν ήμουν διευθυντής, το έλεγα συνέχεια στους συντρόφους και τους συναδέλφους. Εφημερίδα, ναι, αλλά αριστερή και δημοκρατική. Δημοκρατία χωρίς συμμετοχή και διαβούλευση δεν υφίσταται".

"Προσπαθούμε, ξέρετε, είναι και πολύ δύσκολη η κατάσταση τώρα..." προσπάθησα να ψελλίσω.

"Στον ενικό θα μου μιλάς. Να κάνεις δημοσιογραφία, να διασταυρώνεις, να αποκαλύπτεις την αλήθεια, αλλά να κοιτάς η έγνοιά σου να είναι ο άνθρωπος. Αλλιώς πώς θα κάνεις αριστερή δημοσιογραφία;"

"Πήρες το βιβλίο;" είπε βλέποντας πως το κρατούσα και μου το πήρε από το χέρι. "Πώς σε λένε, πες μου, γιατί τα πόδια μου κρατάνε δυνατά, αλλά μην περιμένεις να τα θυμάμαι όλα". Υπέγραψε το βιβλίο, με χτύπησε στην πλάτη κι έφυγα. Κάθε τόσο θυμάμαι εκείνο το απροσδόκητο μάθημα δημοσιογραφίας, ανοίγω την πρώτη σελίδα του βιβλίου και κοιτώ την αφιέρωση: "Στον Σπύρο. 17.9.2015".

Αντίο, σύντροφέ μας. Η ανθρωπότητα σου χρωστάει.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL