Live τώρα    
15°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αραιές νεφώσεις
15 °C
13.4°C16.3°C
1 BF 77%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αυξημένες νεφώσεις
14 °C
12.2°C15.7°C
1 BF 64%
ΠΑΤΡΑ
Ασθενείς βροχοπτώσεις
14 °C
13.8°C15.4°C
2 BF 86%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
17 °C
15.4°C18.0°C
2 BF 60%
ΛΑΡΙΣΑ
Σποραδικές νεφώσεις
12 °C
11.9°C13.5°C
0 BF 87%
Ο θεσμοθετημένος εκφασισμός στην Τουρκία και ο ιμπεριαλισμός τσέπης του Ερντογάν
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ο θεσμοθετημένος εκφασισμός στην Τουρκία και ο ιμπεριαλισμός τσέπης του Ερντογάν

Της Μαρίας Λίλα

Το καθεστώς Ερντογάν συγκεντρώνει όλα εκείνα τα συστατικά, που ορίζουν έναν θεσμικό ρατσισμό, που ενδέχεται να ξεπερνά σε ένταση και όχι φυσικά σε γεωγραφική έκταση τον αμερικανικό, επί προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ, καθώς στη δεύτερη περίπτωση, η ιμπεριαλιστική όρεξη είναι ακόρεστη και σε μεγάλο βαθμό, ανεξέλεγκτη.

Ο εκφασισμός, ωστόσο, προχωρά καθώς ξεκίνησαν και στην Τουρκία να μιλούν, ήδη, για μίνι-ιμπεριαλισμό ή αλλιώς ιμπεριαλισμό της... τσέπης, από τον επίδοξο Σουλτάνο της Πόλης, που απλώνει δίχτυα στη Μεσόγειο και ακροβατεί πάνω στο τεντωμένο σκοινί που κρατούν, από τη μία πλευρά η Ρωσία και από την άλλη, οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτός ακάθεκτος, όμως, με τη δύναμη του Αλλάχ και κάθε καρυδιάς προφήτη και ιμάμη, εκδίδει, σωρηδόν, φιρμάνια αποκλεισμού μεγάλου μέρους του τουρκικού πληθυσμού, από την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου του.

Άλλοτε φταίει η καταγωγή τους, άλλοτε η γλώσσα που μιλούν ή ο τρόπος που την χρησιμοποιούν, άλλοτε η πίστη και το επάγγελμα που κάνουν. Ακόμα και οι προτιμήσεις στα ρούχα και τη διασκέδαση, η παιδεία, η υγεία και το παρελθόν συγγενών και φίλων, περνούν από το μικροσκόπιο, με το οποίο εφοδιάζει η κατεστημένη πολιτική τάξη της Τουρκίας κάθε νοικοκυριό, προκειμένου να επιβιώσει στον λεγόμενο Ερντογανισμό.

Για την έμφυλη βία ούτε λόγος και μάλιστα δια ροπάλου, αφού το χειρότερο, από τα έσχατα φιρμάνια του Πολυχρονεμένου είναι αυτό που θέλει να παρακινήσει τις γυναίκες αντί να καταγγέλλουν τους βιαστές να τους παντρεύονται.

Πώς αλλιώς, άλλωστε, θα μπορούσε πιο εύκολα να αποκτήσει η Άγκυρα τις πρώτες 4.000 άνδρες έτοιμους για όλα;

Σε 4.000 υπολογίζονται οι καταδικασμένοι βιαστές που ετοιμάζουν, ήδη, χαρτιά γάμου και εξόδου από τις φυλακές, ταυτόχρονα.

Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, το 38% των γυναικών στην Τουρκία έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία στα χέρια ενός συντρόφου ή ενός συζύγου, ενώ κυβερνητική έκθεση της Άγκυρας που δημοσιεύτηκε το 2018 αποκάλυψε ότι 482.908 γάμοι ανηλίκων έχουν γίνει στη χώρα τα τελευταία 10 χρόνια.

Με το νομοσχέδιο που έχει ξεσηκώσει μεγάλες αντιδράσεις το συγκυβερνών με τους ακροδεξιούς, κόμμα, υπό την σκέπη του Τούρκου Προέδρου, προτίθεται να νομιμοποιήσει όλους τους βιασμούς και τις σεξουαλικές κακοποιήσεις μαζί με τους γάμους μεταξύ ανηλίκων μειώνοντας την ανθρώπινη αξία καθώς αντιμετωπίζει δια νόμου, πλέον κάθε γυναίκα στην Τουρκία, ως προϊόν, του οποίου η αξία χάνεται εφόσον έχει σεξουαλική ζωή και αποκαθίσταται εφόσον τελέσει γάμο.

Το 2016 έγινε μία προσπάθεια να μειωθεί το όριο ηλικίας για σεξουαλική ζωή στα 16 χρόνια από τα 18 που είναι σήμερα, σε συνδυασμό και με τη διαφορά ηλικίας των ζευγαριών, (στα 10 με 15 χρόνια την τοποθετεί το νομοσχέδιο) ώστε να νομιμοποιηθούν στην πλειονότητα, τόσο συμφωνημένοι γάμοι με ανήλικα κορίτσια, όσο και οι βιασμοί.

Προτεραιότητα της κυρίαρχης, στο τουρκικό καθεστώς, αντίληψης, όπως αυτή εκφράζεται από τα δικά του ΜΜΕ, είναι το δημογραφικό και η αύξηση του τουρκικού πληθυσμού, που θα επιδράσει υποστηρικτικά –ηθικά και οικονομικά- στις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες και τα έθιμα της χώρας.

Η μάχη και ο πόλεμος

Στην πραγματικότητα, όπως έχουν επισημάνει διεθνείς οργανισμοί και οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αυτό το προτεινόμενο από τον Ερντογάν νομοσχέδιο, δημιουργεί ένα περιβάλλον θεσμικής ατιμωρησίας, αφού μεταβάλλει μια παράνομη και εγκληματική πράξη σε νόμιμη και μάλιστα κατά εξακολούθηση για αυτόν που καλείται να συναινέσει, εκ των υστέρων και πολλές φορές, παρά τη θέλησή του.

Αν γίνει νόμος τα δικαιώματα των γυναικών στην Τουρκία θα συνεχίσουν να περικόπτονται και η κοινωνία να οπισθοδρομεί με όχημα τη θρησκεία.

Η μάχη θα δοθεί τυπικά στην τουρκική εθνοσυνέλευση, όμως ο πραγματικός πόλεμος είναι απέναντι στην τουρκική κοινωνία κι έχει ξεκινήσει από το 2013, τότε που κινητοποιήθηκε η νεολαία στην Κωνσταντινούπολη, με αφορμή την προστασία του πάρκου Γκεζί και κατάφερε να συγκεντρώσει ετερόκλητο πλήθος με κυρίαρχο αίτημα να ακουστεί η φωνή του.

Αυτή η λαϊκή ανάγκη ήταν η πρώτη που φρόντισε ο Ερντογάν, να περικόψει.

Ακολούθησαν απανωτά, νομότυπα, χτυπήματα στις πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες με νόμους που στην ουσία μόνος του σχεδίαζε και ψήφιζε, όπως ήταν εκείνοι για τον έλεγχο της Δικαιοσύνης, του διαδικτύου, των επικοινωνιών και της ελευθερίας της έκφρασης.

Έκανε φιέστες και περιοδείες για ένα χρόνο μέσα σε πούλμαν ενώ έστελνε τσουβάλια μηνύσεις εκφοβισμού περί προσβολής της δικής του υπέρτατης αρχής λόγω αξιώματος και του προφήτη μαζί. Από κοντά ήταν και η ασφάλεια του έθνους, πότε ένστολη κι ενίοτε εθελοντική κι αυθόρμητη!

Μετά τον ξεσηκωμό στην Κωνσταντινούπολη το σύνθημα, «Χιρσίζ βαρ» ή αλλιώς τον νου σας στον κλέφτη, έγινε κοινό μυστικό με ονοματεπώνυμο- από στόμα σε στόμα- στην Τουρκία, κι ακούστηκε ακόμη και μέσα στις προεκλογικές συγκεντρώσεις που οργάνωνε το κόμμα του (ΑΚΡ).

Στην πλατεία Ταξίμ, τον Δεκέμβριο του 2013 είχε συλληφθεί ένας άνδρας με κεντημένο αυτό το σύνθημα και δεκάδες άλλες συλλήψεις, ακολούθησαν αυτούς που τον μιμήθηκαν. Εύλογα ρώτησε ένας διαδηλωτής όταν τον αλυσόδεναν: Γιατί είναι παράνομο να φωνάξει κάποιος κλέφτη τον κλέφτη;

"Ήμουν κι εγώ εκεί"

Από τότε μέχρι σήμερα χιλιάδες κόσμου υπογράφει μανιφέστα και ψηφίσματα υπεράσπισης αυτών που διώκονται από το καθεστώς Ερντογάν καθώς συνεχίζονται, αυτή την εβδομάδα, οι δίκες των διαδηλωτών του Πάρκου Γκεζί.

«Ήμουν κι εγώ εκεί» λένε, αλλά ελάχιστα τουρκικά ΜΜΕ ακούν τη φωνή τους. Το ίδιο γινόταν και το 2014 μέχρι που το σύνθημα «Χιρσίζ βαρ» ξεδιπλώθηκε σε αγώνα της Γαλατάσαράι.

Τότε το ΑΚΡ, επικαλέστηκε το ισλαμικό «δικαίωμα στην αμαρτία» αυτό που έδωσε ο Αλλάχ σε όλους τους πιστούς του και κατ’ επέκταση …παραχωρεί ο τουρκικός λαός, αφού δεν μπορεί να το στερήσει από κανέναν.

Και ο Ερντογάν δεν ήταν ο Κανένας ήταν ο δήμαρχος της Πόλης, που έγινε πρωθυπουργός και στη συνέχεια Πρόεδρος της χώρας, τον Αύγουστο του 2014.

«Ακόμη και η μουσική των σλόγκαν του ΑΚΡ είναι κλεμμένη» φώναζε, πριν από έξι χρόνια, σύσσωμη, η τουρκική αντιπολίτευση, όμως ο Ερντογάν είχε ήδη εξασφαλίσει το άλλοθι που χρειαζόταν. Τους κατάλληλους αποδιοπομπαίους τράγους. Κι ο Φετουλάχ Γκιουλέν ήταν πρώτος σε εκείνη τη μαύρη λίστα με τα πολιτικά πρόσωπα, τους στρατιωτικούς αξιωματούχους και τους οικονομικούς παράγοντες.

Το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 έγινε η ευκαιρία που περίμενε και φρόντισε να αδράξει για να μεταβάλλει το πολίτευμα της Τουρκίας, από κοινοβουλευτική, σε προεδρική δημοκρατία με λίγο από ισλάμ.

Μοιρασμένοι ψήφοι

Το… μαντηλάκι σε εκείνη τη φιέστα του 2017, που πέρασε ως συνταγματικό δημοψήφισμα, ήταν μόλις μία ποσοστιαία μονάδα διαφορά, ανάμεσα στο ναι και το όχι-μαντήλα δεν το λες, ούτε μπούρκα.

Είκοσι πέντε εκατομμύρια είπαν ναι και 24 εκατομμύρια είπαν όχι ενώ οι διπλές ψήφοι άρχισαν να συναγωνίζονται τα τσουβάλια με τις μηνύσεις και τα εντάλματα που έστελνε ο νέος Πρόεδρος στους αντιφρονούντες.

Όμως, οι διαδηλώσεις δεν σταμάτησαν, ούτε οι απεργίες πείνας χιλιάδων κρατουμένων, αντίθετα συνεχίζονται παρά την καθεστωτική αναλγησία, τον σκοταδισμό και τον αυταρχισμό.

Οι γυναίκες δεν έχουν κλειστεί στα σπίτια, ούτε κόπασε η διεθνής κατακραυγή για τις γυναικοκτονίες, τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις, τις αυτοκτονίες και τις ανεξιχνίαστες οικογενειακές τραγωδίες, που λαμβάνουν χώρα στη γείτονα, παράλληλα με τις παράνομες προσαγωγές, κρατήσεις και καταδίκες αντιφρονούντων και μη αιρετών, ακαδημαϊκών, βουλευτών, δημοσιογράφων, στρατιωτικών, επιχειρηματιών, εμπόρων ακόμη και φοιτητών, με πρόσχημα την τρομοκρατία ή την προσβολή κάποιου αξιώματος, αρχής, πίστης κ.ο.κ.

Οι Κούρδοι, οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Σύροι μπορεί να γίνονται ξανά ενοχλητικές μειονότητες όπως είναι και οι αλαουίτες ή αλεβίτες, οι άθεοι, οι αγνωστικιστές, οι χριστιανοί όλου του φάσματος ορθόδοξοι, καθολικοί, κόπτες και προτεστάντες, που αντιμετωπίζονται ως μόνιμη απειλή για την επικρατούσα θρησκεία.

Βρίσκονται όμως εκεί παρόντες, στο μέτρο των επιλογών και των δυνατοτήτων τους και μέσα σε αυτό το περιβάλλον φόβου, βίας και τρομοκρατίας, δεν είναι να απορεί κανείς και για τον τρόπο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής από την Άγκυρα, η οποία έχει, εδώ και χρόνια, αποδεδειγμένα εκτροχιαστεί θεσμικά, με αποτέλεσμα να υπάρχουν συνεχείς εντάσεις, θερμά επεισόδια και συγκρούσεις με όλα τα γειτονικά της κράτη.

Ωστόσο, η Ιστορία διδάσκει πως τα λάθη των ηγετών δεν κρύβονται και δυστυχώς πληρώνονται πολύ ακριβότερα από τους λαούς, που αργούν να τα συνειδητοποιήσουν.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL