Είκοσι ημέρες μετά την αγόρευση της εισαγγελέως Αδαμαντίας Οικονόμου, που αποτέλεσε έναν ολέθριο συνδυασμό νομικής και ηθικής ανεπάρκειας, η πλευρά της οικογένειας του Παύλου Φύσσα πήρε διά των δικηγόρων της τον λόγο στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Με την Ελευθερία Τομπατζόγλου απούσα λόγω της πολύ πρόσφατης γέννησης του παιδιού της (είναι πιθανή η αγόρευσή της σε δεύτερο χρόνο), η Χρύσα Παπαδοπούλου ήταν αυτή που αγόρευσε πρώτη σε αυτή τη δίκη εκ μέρους των συνηγόρων της πολιτικής αγωγής.
Η Χρύσα Παπαδοπούλου επιδόθηκε σε μια πλήρη αποδόμηση της εισαγγελικής αγόρευσης, ταξινόμησε τα αποδεικτικά στοιχεία που προέκυψαν στη διάρκεια της πολυετούς αποδεικτικής διαδικασίας, έθεσε με υπομονή σε σειρά τα λογικά συμπεράσματα που προκύπτουν και βέβαια δεν παρέλειψε να επισημάνει τις ανακρίβειες που υποστήριξε η Αδ. Οικονόμου στη δική της αγόρευση. Κατέληξε δε σε μια παρουσίαση της συμμετοχής κάθε ενός από τους κατηγορούμενους του διαβόητου τάγματος εφόδου της Νίκαιας, το οποίο ξεδιάντροπα επιχείρησε να ξεπλύνει η εισαγγελική αγόρευση.
Κυρίως η Χρ. Παπαδοπούλου, μετά από πολλούς μήνες κατά τους οποίους τα αυτιά όσων παρακολουθούν τη δίκη «πόνεσαν» από τις αντινομίες, τις αντιφάσεις, τις δικαιολογίες και τους άχαρους ελιγμούς των μαρτύρων υπεράσπισης και των κατηγορουμένων, υπενθύμισε σε ποιο πολιτικό πλαίσιο εντάσσεται η δολοφονία της 18ης Σεπτεμβρίου 2013 και γιατί η Χρυσή Αυγή εκτιμούσε ότι μπορεί να κερδίσει και όχι να χάσει κάτι από αυτήν. Αυτό δηλαδή που ανοήτως απέκλεισε η εισαγγελική πρόταση, προκειμένου να εξηγήσει γιατί αρνείται να δει την εγκληματική οργάνωση πίσω από τον φόνο.
Η Χρ. Παπαδοπούλου υπενθύμισε το ιστορικό των επιθέσεων της Χρυσής Αυγής και με ποιον τρόπο η ναζιστική οργάνωση επιχειρούσε μέσω αυτών να καταλάβει τις γειτονιές, αλλά και την ασυλία που της επέτρεπε να κερδίζει έδαφος με αυτόν τον τρόπο. Αν η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν υπήρξε το ίδιο «ευτυχής» γι' αυτήν, αυτό ήταν το αποτέλεσμα κάποιων συγκυριών. Συγκεκριμένα του ανώνυμου τηλεφωνήματος που έγινε στην Άμεση Δράση από κάποιον θαμώνα που διέβλεψε ότι θα υπάρξει η επίθεση, από την πρωτοβουλία ενός και μόνο αστυνομικού, του Δηλιγιάννη, να κατευθυνθεί προς το σημείο της επίθεσης (σε αντίθεση με τους συναδέλφους του) και τη δυνατότητα που είχε έτσι ο Παύλος Φύσσας, πριν πεθάνει, να υποδείξει τον δολοφόνο. Εάν αυτά δεν είχαν συμβεί, παρατήρησε η Χρ. Παπαδοπούλου, η δολοφονία Φύσσα θα είχε πιθανότατα την εξέλιξη άλλων επιθέσεων που είχε πραγματοποιήσει η Χ.Α. στο παρελθόν, με τους δράστες να διαφεύγουν για καιρό, τα στοιχεία να χάνονται και τη Χρυσή Αυγή να κάνει «κουμάντο» στο εξής στο Κερατσίνι.
Η Χρ. Παπαδοπούλου θύμισε τις κλήσεις του Ρουπακιά που προηγήθηκαν της δολοφονίας, τις οποίες η Οικονόμου «ξέχασε» αρκούμενη στην απολογία του καθ’ ομολογία δολοφόνου, καθώς και τις διαρκείς συνομιλίες των κατηγορουμένων μεταξύ τους, μετά το φονικό, αποδομώντας τις εξηγήσεις που οι ίδιοι έδωσαν γι' αυτές και που είχαν προκαλέσει το γέλιο στο ακροατήριο και τον εκνευρισμό της έδρας όταν δόθηκαν. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί σε πολλές περιπτώσεις κατά τις οποίες τα κατηγορούμενα μέλη του πυρήνα της Νίκαιας κολακεύονταν να μιλάνε για τις βιαιοπραγίες τους, ενώ σε ό,τι αφορά τη διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης είπε το αυτονόητο: ότι το δικαστήριο δεν ερευνά αν ο Μιχαλολιάκος και ο Λαγός έδωσαν την τελική εντολή για τη δολοφονία Φύσσα, αλλά αν οργάνωσαν τον μηχανισμό που τον στοχοποίησε, όπως αποδεικνύεται από δηλώσεις, τηλεφωνήματα και καταθέσεις στελεχών της Χ.Α.
Η αγόρευση της Χρ. Παπαδοπούλου, που έδειξε να γνωρίζει τα στοιχεία της δίκης πολύ καλύτερα από την εισαγγελέα της έδρας, θα ολοκληρωθεί σήμερα και θα ακολουθήσουν οι αγορεύσεις των δικηγόρων που εκπροσωπούν τους Αιγύπτιους αλιεργάτες.
