Τα Φεστιβάλ για τον περισσότερο κόσμο, τον κόσμο που τα επισκέπτεται είτε περιστασιακά είτε συστηματικά, είναι ταυτισμένα με τα σουβλάκια, ίσως τις μπύρες και τις συναυλίες και τα όσα ενδιαφέροντα συνέβαιναν και συμβαίνουν στο ενδιάμεσο. Πέρα από τις συναυλίες, για τους πιο "οργανωμένους" τα φεστιβάλ είναι και τόπος συνάντησης, με φίλους, αντιπάλους (πολιτικούς) και γνωστούς. Γι' αυτούς που τα διοργανώνουν, όμως, τα Φεστιβάλ είναι η ζωή τους για δύο μήνες τουλάχιστον, πολύ πριν να ξεκινήσει το στήσιμο. Και στη διάρκειά τους, όμως, είναι ένα συνεχές άγχος συνδυασμένο με υπερένταση και μια παράξενη χαρά με μπόλικο ενθουσιασμό.
Για τους διοργανωτές οι συναυλίες και τα μεγάλα καλλιτεχνικά ονόματα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας ήχος στο background, την ώρα που ψήνεις, σερβίρεις, πουλάς, οργανώνεις, μαζεύεις, συζητάς ή ερωτεύεσαι.
Υπάρχει ένα στοιχείο, που, όπως θα δείτε παρακάτω, "ενοποιεί πολιτικά και διαχρονικά" τα Φεστιβάλ κι αυτό δεν είναι άλλο από την απειλή της βροχής. Αλλά και πάλι... οι βρεγμένοι τη βροχή δεν τη φοβούνται!
Η παράδοση των Φεστιβάλ των κομματικών νεολαιών, από τα φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Ρήγα μέχρι σήμερα, είναι βαριά και μεγάλη. Θα χρειαζόμασταν τόμους για να τα αναφέρουμε όλα, γι' αυτό και θα επικεντρωθούμε στα δικά μας.
Φτάσαμε αισίως στην τελευταία μέρα του 2ου Φεστιβάλ των Νέων ΣΥΡΙΖΑ. Σκεφτήκαμε ότι θα είχε ενδιαφέρον να μιλήσουμε με όλους όσοι έχουν διατελέσει γραμματείς στη Νεολαία ΣΥΝ και την είδαν να μεγαλώνει και από μια χούφτα άνθρωπους να φτάνει να είναι μια μεγάλη δύναμη στους Νέους ΣΥΡΙΖΑ.
Θα διαβάσετε τις αναμνήσεις τους, με χρονολογική σειρά. Από τον Αλέξη στον Ηλία. Από το 1999 μέχρι σήμερα. Αυτό το ρεπορτάζ είναι αφιερωμένο σε όλους όσοι έχουν βάλει έστω και ένα καρφί, έχουν σκαρφαλώσει σε δέντρο για να κρεμάσουν πανό, έχουν ψήσει σουβλάκια, έχουν χάσει το μέτρημα στα ταμεία, έχουν νιώσει τα χέρια τους να παγώνουν από το βαρέλι με τις μπύρες ψάχνοντας κάτω κάτω την τελευταία.
Αλέξης Τσίπρας, γραμματέας του Κ.Σ. της Νεολαίας ΣΥΝ 1999-2003
Το 1999 η Νεολαία ΣΥΝ έψαχνε τον βηματισμό της. Είχαμε συγκροτηθεί μετά το πρώτο Συνέδριό μας και είχαμε ζητήσει από το κόμμα να αναλάβουμε για πρώτη φορά εμείς τη διοργάνωση του Φεστιβάλ. Το Φεστιβάλ ματαιώθηκε λόγω πένθους, για τον σεισμό της 9ης Σεπτεμβρίου εκείνης της χρονιάς. Μείναμε με τον ενθουσιασμό. Δυο μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο, αποφασίσαμε να διοργανώσουμε ένα τριήμερο εκδηλώσεων για να καλύψουμε το κενό. Επειδή η διεξαγωγή του σε ανοιχτό χώρο ήταν αδύνατη, πήγαμε στην Πειραιώς, στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.
Οι πόροι που μπορούσαμε να διαθέσουμε ήταν ελάχιστοι. Έτσι δουλέψαμε χειρωνακτικά για μέρες, ακριβώς με τον τρόπο που οι νεολαίες έστηναν τα φεστιβάλ τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια. Καμιά πενηνταριά σύντροφοι και συντρόφισσες, σκάψαμε, στήσαμε σκαλωσιές, βάψαμε, ξεφορτώσαμε. Μετά περιφρουρήσαμε τον χώρο νύχτα - μέρα και μόλις τελείωσε το φεστιβάλ ξεστήσαμε και ξαναφορτώσαμε. Θυμάμαι την κούραση, θυμάμαι όμως και το κέφι, τη διάθεση, τους συντροφικούς δεσμούς που ενισχύσαμε ανάμεσά μας. Εκείνο το παράξενο φεστιβάλ του Νοεμβρίου ήταν το πρώτο βήμα της Νεολαίας ΣΥΝ προς την αυτοπεποίθηση. Την επόμενη χρονιά πήγαμε στο Άλσος Πρωτομαγιάς πολύ πιο σίγουροι για τον εαυτό μας.
Κάποια χρονιά στο Άλσος Πρωτομαγιάς ο καιρός ήταν εντελώς χάλια. Ο κόσμος ερχόταν με αδιάβροχα και ομπρέλες. Την Κυριακή, που ήταν οι ομιλίες του γραμματεά της Νεολαίας και του προέδρου του κόμματος, μέχρι την τελευταία στιγμή συζητάγαμε να το ματαιώσουμε.
Τελικά αποφασίσαμε να ανοίξουμε κανονικά και ο κόσμος ήρθε. Λίγο πριν ξεκινήσει η δική μου ομιλία, ο Κωνσταντόπουλος μου είπε: «Να πάμε όσο πιο γρήγορα γίνεται, γιατί φοβάμαι ότι θα ρίξει καρέκλες».
Του απάντησα ότι δεν είχα ιδέα τι να κόψω εκείνη τη στιγμή, ότι θα μιλούσα μόνο είκοσι λεπτά, και άλλωστε δεν το πολυέβλεπα να βρέχει. Πράγματι βγήκα, μίλησα είκοσι λεπτά ακριβώς και όλα πήγαν καλά. Μόλις όμως κατέβηκα και ανήγγειλαν τον πρόεδρο του ΣΥΝ, άνοιξαν οι ουρανοί και έγινε χαμός. Ευτυχώς ο Κωνσταντόπουλος το πήρε στην πλάκα!
Τάσος Κορωνάκης, γραμματέας του Κ.Σ. της Νεολαίας ΣΥΝ 2003-2005
10 χρόνια πριν και νομίζεις πως πέρασε ένας αιώνας... Φεστιβάλ στην πλατεία Πρωτομαγιάς. Έκθεση για τα 30χρονα του Πολυτεχνείου. Αντιπολεμικό κίνημα, 15η Φλεβάρη, Φόρουμ, αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα, Θεσσαλονίκη 2003, Καμπάνια Αντι-2004, κοινότητες μεταναστών και αντιπρόσωποι από κινήματα και κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Η Νεολαία ΣΥΝ μετά το 3ο συνέδριό της αυτοσυστήνεται. Ένας από τους άξονες για την επόμενη περίοδο η ενότητα της Αριστεράς και η στήριξη του «Χώρου Διαλόγου». Συζητήσεις για το πώς μέσω των φεστιβάλ να προβάλουμε ένα εναλλακτικό πολιτιστικό παράδειγμα, μια νέα κουλτούρα ζωής.
Παρόντες σύντροφοι και συντρόφισσες από το κόμμα, και όχι μόνο που στάθηκαν σταθερά στο πλάι της νεολαίας μας τα επόμενα χρόνια. Μια χούφτα άνθρωποι που σε καιρούς ιδιώτευσης υπεραμύνονται της συλλογικότητας, στα χρόνια της επίπλαστης καταναλωτικής ευμάρειας μιλούν για ένα διαφορετικό μέλλον.
Στιγμές φεστιβάλ... Τα σχέδια του χώρου. Που θα βάλουμε την ταβέρνα; Θα έχει καρέκλες η κεντρική σκηνή; Ο προϋπολογισμός στη γραμματεία. Το στήσιμο. Το διάλειμμα για φαγητό. Το σισύφειο έργο της περίφραξης. Η αγωνία από τις 7 και μετά. Οι σκαλωσιές που ξήλωσε το ξαφνικό μπουρίνι. Ένταση, φωνές, ανάβεις τσιγάρο, κοιτάς τα σύννεφα και περιμένεις.
Το άγχος της πρώτης ομιλίας στο φεστιβάλ το 2003, η πρώτη συναυλία με «ξένο» συγκρότημα στο φεστιβάλ του 2004 με τους Puressence και οι χιλιάδες νέοι που τινάζουν στον αέρα την τροφοδοσία, η συνέχεια το 2005 με τους Mogwai να διαδέχονται τον Αγγελάκα, η απίστευτη μέρα με τους τόσο «δικούς μας» Los de abajos και τους αγαπημένους Chumbawamba, η θεατρική παράσταση με συμμετοχή ηθοποιών με αναπηρία, οι πολιτικές συζητήσεις και το άγχος να τηρηθεί το πρόγραμμα. Ο Ελεφάντης, ο Παπαγιαννάκης και τόσοι άλλοι που δεν ζουν πια. Τα περίπτερο της "Αυγής" και της "Εποχής". Το κόμμα. Οι χιλιάδες νέοι και το άγχος να μιλήσουμε με τον κόσμο. Τα φεστιβάλ είναι υπέροχα.
Δημήτρης Τζανακόπουλος, γραμματέας του Κ.Σ. της Νεολαίας ΣΥΝ 2005-2010
Αν θυμάμαι καλά, ήταν το Φεστιβάλ του Σεπτεμβρίου 2005. Ο παντοτινός εχθρός, η βροχή, κρεμόταν πάνω από τα κεφάλια μας ολόκληρη την εβδομάδα του στησίματος αλλά η Παρασκευή, μέρα έναρξης, ήταν μια καλή μέρα. Τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα συνέβαινε λίγες ώρες αργότερα. Οι πόρτες άνοιξαν, ο κόσμος ήταν αρκετός, οι εκδηλώσεις πήγαν καλά, οι συναυλίες ακόμα καλύτερα. Σιγά σιγά το άγχος υποχώρησε και όλοι και όλες μπορούσαμε να ηρεμήσουμε και να απολαύσουμε τους κόπους ενός ολόκληρου μήνα δουλειάς.
Το επόμενο πρωί είχαμε ραντεβού στις οκτώ στον χώρο του Φεστιβάλ και είχα την ατυχία να φτάσω πρώτος. Η εικόνα που αντίκρισα ήταν πραγματική εικόνα καταστροφής. Μια ισχυρή καταιγίδα τις πρώτες πρωινές ώρες είχε καταστρέψει τα πάντα. Σκαλωσιές είχαν πέσει, περιφράξεις είχαν καταστραφεί, περίπτερα είχαν διαλυθεί, πανό και εκθέσεις είχαν διασκορπιστεί σε ολόκληρο το χώρο. Το φεστιβάλ είχε καταστραφεί ολοσχερώς. Όταν έφτασαν μετά από λίγα λεπτά και οι υπόλοιποι/ες, το μόνο που κάναμε ήταν να κοιτάμε σαν χαζοί. Άρχισε και πάλι να βρέχει. Ήμασταν για κλάματα.
Μετά από μερικά λεπτά αμηχανίας αποφασίσαμε, σχεδόν αυτόματα, χωρίς συζήτηση, να αρχίσουμε τα τηλέφωνα. Το τι ακολούθησε είναι τελείως θολό. Θυμάμαι μόνο ομάδες συντρόφων να τρέχουν γύρω γύρω σαν παλαβοί σηκώνοντας σκαλωσιές, βάφοντας και κρεμώντας πανό, στήνοντας το φεστιβάλ από την αρχή. Φαινόταν σαν πλάνα σε fast forward. Τελικά μια δουλειά χρειάζεται τόσο χρόνο όσο έχεις στη διάθεση σου. Αρκεί την πρωτοβουλία να την έχουν αυτοί που εργάζονται και όχι αυτοί που νομίζουν ότι διοικούν. Το βράδυ κανείς δεν κατάλαβε καμία διαφορά. Και δεν έβρεξε άλλο...
Νάσος Ηλιόπουλος, γραμματέας του Κ.Σ. της Νεολαίας ΣΥΝ 2010-2013
Ομιλητής σε μία από τις κεντρικές συζητήσεις του 1ου φεστιβάλ των Νέων του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Lisardo Suarez Fernandez. Ανθρακωρύχος που μετέφερε το κλίμα από τον πολύ σκληρό απεργιακό αγώνα που έδιναν οι σύντροφοι στην Ισπανία. Ένας τυπικός εκπρόσωπος των «άκρων», όπως θα τον χαρακτήριζαν οι πολιτικοί και μιντιακοί εκπρόσωποι του Μνημονίου. Ένας σύντροφος που μας έδωσε δύναμη μέσα από τις λέξεις τους. Νιώθαμε ότι καταλαβαίναμε τα λόγια του πριν μεταφραστούν. Καταλαβαίναμε γιατί εκείνη τη στιγμή μας μίλαγε η αξιοπρέπεια και η αξιοπρέπεια είναι ίδια σε όλες τις γλώσσες.
Ένας τυπικός εκπρόσωπος των άκρων; Η αξιοπρέπεια ποτέ δεν θα γίνει το άλλο άκρο του κοινωνικού κανιβαλισμού. Αυτοί που αγωνίζονται για τη ζωή δεν αποτελούν το άλλο άκρο των δολοφόνων. Η αξιοπρέπεια του Lisardo, όπως και η αξιοπρέπεια του Παύλου, είναι εδώ για να μας θυμίζει ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος που παλεύει ενάντια στην βαρβαρότητα. Δύο κόσμοι λοιπόν και όχι δύο άκρα. Τον κόσμο της αντίστασης, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπεια υπηρετούμε μέσα και από τα φεστιβάλ μας.
Ηλίας Χρονόπουλος, γραμματέας του Κ.Σ. της Νεολαίας ΣΥΝ, 2013 -
Το Φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ είναι μια συνολική πολιτισμική αντιπρόταση. Δεν είναι μόνο τα επιμέρους κομμάτια του, όπως οι συναυλίες κι οι συλλογικές κουζίνες. Υπάρχει ένας αόρατος συνεκτικός ιστός που δένει όλες τις εκδηλώσεις. Οι 5 σημαδιακές επέτειοι με τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την ανατροπή της κυβέρνησης Αλιέντε και την εγκαθίδρυση της χούντας του Πινοσέτ στη Χιλή, τον θάνατο του ποιητή Πάμπλο Νερούδα και του ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο, αλλά και τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη σηματοδοτούν τους αγώνες ενάντια στον φασισμό, τους αγώνες για τη δημοκρατία και την κοινωνική χειραφέτηση.
Λειτουργούν ως πηγή έμπνευσης και γι' αυτόν τον λόγο, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, βλέπουμε καλλιτέχνες, παλιούς και νεότερους να παρουσιάζουν πρωτογενή δουλειά. Το φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά σε αυτή τη συγκυρία, με την κατάσταση που επικρατεί στη νεολαία και μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, μετατρέπεται σ' ένα μεγάλο αντιφασιστικό γεγονός, στο οποίο συσπειρώνονται η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα κι η δημοκρατία.
- Μιλώντας με νέους και νέες του ΣΥΡΙΖΑ που "έβαλαν το χεράκι" τους για το 2ο Φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ.
Mαρινίκη Κολιαράκη, 25 ετών
Συμμετείχα στην ομάδα αντιφασισμού και σε μια μικρή ομάδα που οργανώνει τη συζήτηση της Κυριακής για τα web radios. Ο χρόνος ήταν πολύ πυκνός και όλα έπρεπε να γίνουν γρήγορα και έτρεχαν παράλληλα. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα τις ημέρες της προετοιμασίας του φεστιβάλ ήταν ένα γεγονός που προσέθεσε στην καθημερινότητά μας την απαίτηση της παρουσίας μας στο δυναμικό αντιφασιστικό κίνημα που δημιουργήθηκε, αύξησε όμως τη δυναμική και τη δημιουργική μας διάθεση για να δώσουμε ένα ηχηρό αντιφασιστικό στίγμα στο φεστιβάλ μας. Απάντηση στο φασισμό, τον ατομισμό, τη βία είναι η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη. Σε αυτό το φεστιβάλ συνθέτουμε τις διαφορετικότητές μας ελπίζοντας να δημιουργήσουμε κάτι όμορφο!
Κώστας Φωθιαδάκης, 30 ετών
Συμμετείχα στην ομάδα επικοινωνίας για τα εργασιακά και στο κατασκευαστικό κομμάτι. Οι δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν είναι πάρα πολλές ακόμα και την τελευταία στιγμή, καθώς είναι μια εκδήλωση που στήνεται από συντρόφους και μόνο. Για τον καθένα το φεστιβάλ σημαίνει κάτι διαφορετικό. Προσωπικά το βλέπω ως ευκαιρία να έρθω πιο κοντά με ανθρώπους και με συντρόφους, ν' ακούσω καινούργια πράγματα, να συμμετάσχω σε συνελεύσεις και συζητήσεις με αγωνιστές που έχουν έρθει από άλλες χώρες και θα μας μεταφέρουν πώς βιώνουν τη δική τους καθημερινότητα. Το φεστιβάλ των νέων ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί παράδειγμα συλλογικής ζωής, το οποίο έρχεται σε αντιδιαστολή με όσα συμβαίνουν γύρω μας. Είναι μια ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί για να συζητήσουμε και να βρούμε τρόπους να αντιδράσουμε ως νέοι, αλλά κι ως κοινωνία.
Αντώνης Παπαγγελόπουλος, 22 ετών
Συμμετείχα στην ομάδα πόλης, που καταπιάνεται με ζητήματα περισσότερο επιστημονικά κι εξειδικευμένα, ωστόσο ανοίγει ένα μεγάλο πεδίο παρεμβάσεων και δουλειάς για την Αριστερά, αναφορικά με τον δημόσιο χώρο και τις διεκδικήσεις από τα κάτω. Αυτό που νομίζω ότι καταφέραμε έως ένα βαθμό σε αυτό το φεστιβάλ και πρέπει να διατηρήσουμε είναι ότι ανοίξαμε θεματικές που περιλαμβάνουν τα προσωπικά ενδιαφέροντα του καθενός και απελευθερώνουν τη δημιουργικότητα. Παρότι η ιδεολογική και η οργανωτική ενοποίηση βρίσκεται ακόμα σε μεταβατικό στάδιο, υπάρχουν ως κεκτημένα η κουλτούρα συνεργασίας και συντροφικότητας, γεγονός που μας βοήθησε να δώσουμε αντιφασιστικό στίγμα στο φεστιβάλ κι όχι απλώς ένα αντιφασιστικό πρόταγμα στον τίτλο.
Σήμερα Κυριακή μην χάσετε:
- Το barάκι της "ΑΥΓΗΣ" για mohito, αν δεν έχετε περάσει ήδη.
- Tις ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα, του Ταρίκ Αλί και της εκπροσώπου της Die Linke.
- To ικαριώτικο γλέντι. Θα τραβήξει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
- Την Μποφίλιου και τον Δεληβοριά.
- Τις συζητήσεις και το Μεταναστευτικό και τα εργασιακά (18.30).
- Τις προβολές μικρού μήκους.
- Τη συζήτηση για το web - radio.
