Χρονιά κοινωνικών αγώνων για την υπεράσπιση του ΕΣΥ αναμένεται να είναι το 2020, καθώς η κυβέρνηση παρουσιάζεται αποφασισμένη να προχωρήσει σε κατά μέτωπο επίθεση στη λειτουργία του συστήματος Υγείας εισάγοντας μέσα από τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) τους ιδιώτες στα Νοσοκομεία.
Πρόσφατα μάλιστα, κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2020 στη Βουλή, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης εξήγγειλε, παρά τις καταγεγραμμένες αντιδράσεις από υγειονομικούς εργαζόμενους, πολίτες, φορείς και κόμματα, «πιλοτικό» πρόγραμμα Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα σε τρία νοσοκομεία του ΕΣΥ.
«Αγοραία» μετάλλαξη του ΕΣΥ
Η εξαγγελία αυτή προκάλεσε την έντονη διαμαρτυρία του τομεάρχη υγείας του ΣΥΡΙΖΑ και τέως υπουργού Υγείας Ανδρέα Ξανθού, ο οποίος κάλεσε τους πολίτες και τους εργαζόμενους να σταθούν απέναντι στην ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ αποτρέποντας τα νεοφιλελεύθερα σχέδια, που στόχο έχουν, όπως τόνισε, την «αγοραία» μετάλλαξη του ΕΣΥ και την ακύρωση της διαρκούς προσπάθειας για ένα δημόσιο σύστημα προσβάσιμο και αξιόπιστο.
Οι πολίτες, ανέφερε ο Α. Ξανθός, που συνεχίζουν να εμπιστεύονται τη δημόσια περίθαλψη παρά τα προβλήματα και τις παθογένειές της, θα αντιληφθούν πολύ σύντομα ότι οι ΣΔΙΤ που προωθεί η κυβέρνηση δεν στοχεύουν στην ενδυνάμωση του δημόσιου συστήματος Υγείας και στην ενίσχυση της πολιτικής της καθολικής κάλυψης με περισσότερες και ποιοτικότερες υπηρεσίες, αλλά στην εκχώρηση των «φιλέτων» του ΕΣΥ στα επιχειρηματικά συμφέροντα και στη δημιουργία «ζωτικού χώρου» κερδοφορίας για τον κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα.
Ο υπουργός υγείας Β. Κικίλιας από την πλευρά του, μετά την αναφορά του Α. Ξανθού στον πρωθυπουργό, δήλωσε ότι «η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στηρίζει τη δωρεάν δημόσια Υγεία και ότι μετά από δέκα χρόνια δημοσιονομικής κρίσης, το ΕΣΥ χρειάζεται ενίσχυση, στήριξη και αναβάθμιση με πόρους που θα προέλθουν από τον κρατικό προϋπολογισμό, από ευρωπαϊκά κονδύλια και από το χρηματοδοτικό εργαλείο των ΣΔΙΤ, ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται με επιτυχία σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες», όπως σημείωσε.
«Για όσους κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, αλλά κυρίως για τους πολίτες που πρέπει να γνωρίζουν” ανέφερε, “η συνεργασία του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα μπορεί, για παράδειγμα, να διασφαλίσει την αδιάλειπτη λειτουργία του εξοπλισμού των δημόσιων νοσοκομείων, τον εξορθολογισμό του κόστους για τα νοσοκομεία μας, δηλαδή για τον φορολογούμενο και την έγκαιρη πρόσβαση του πολίτη σε υψηλής ποιότητας υπηρεσίες, χωρίς επιπλέον επιβάρυνση”.
Μάλιστα ο υπουργός, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως τον θεματοφύλακα της δημόσιας και δωρεάν Υγείας και προκειμένου να παρουσιάσει ως τη μόνη λύση για την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών τη σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα, υπογραμμίζει ότι είναι διαφορετικό το δημόσιο από το κρατικό.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι οι δηλώσεις της κυβέρνησης σχετικά με τις προθέσεις της για το ΕΣΥ δηλώνουν μια συνεπή και καλά μεθοδευμένη στάση ως προς τον σχεδιασμό κατάργησης του ΕΣΥ, που φαίνεται από το 1978, όταν υπουργός υγείας ήταν ο Σπύρος Δοξιάδης, ο οποίος προετοίμασε ένα πολύ προοδευτικό για την εποχή του νομοσχέδιο, που δεν είχε καμιά τύχη, διότι συνάντησε πολλαπλές αντιδράσεις εκτός, αλλά και εντός της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Επίσης διαφαίνεται και από την πρόσφατη ιστορία της Ν.Δ., όταν το 2014 απομάκρυνε από το σύστημα Υγείας 2.500 ιατρούς του πρώην ΙΚΑ αποδιοργανώνοντας πλήρως το σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας και επιβαρύνοντας τα ήδη υποστελεχωμένα νοσοκομεία.
Απαξίωση και της παθητικής ιδιωτικοποίησης
Άξια αναφοράς είναι η αλλαγή τακτικής που παρατηρείται στην εφαρμογή του σχεδιασμού της Ν.Δ., καθώς από τη γραμμή της απαξίωσης και της παθητικής ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ, που ήταν η στρατηγική των πρώτων μνημονιακών χρόνων, πλέον φαίνεται ότι περνάμε στην τακτική της ενεργητικής και επιθετικής ιδιωτικοποίησης.
Αλήθεια, όμως, ποιοι θα ωφεληθούν από το συγκεκριμένο ντιλ της επιθετικής ιδιωτικοποίησης του συστήματος υγείας, που, παρά τις αντιδράσεις εργαζομένων, ομοσπονδιών, φορέων και κομμάτων, η κυβέρνηση θέλει να προχωρήσει; Πώς οι ιδιώτες, που στόχο έχουν το κέρδος, θα συμβάλουν σε καλύτερες υπηρεσίες για τους πολίτες, όπως προσπαθεί η κυβέρνηση να πείσει; Γιατί η κυβέρνηση δεν βλέπει τη διεθνή εμπειρία και τις επιπτώσεις για τα συστήματα Υγείας όπου εφαρμόστηκαν ΣΔΙΤ;
Η αποτυχία των ΣΔΙΤ στη Βρετανία
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυχίας του μοντέλου των ΣΔΙΤ είναι αυτό του βρετανικού συστήματος Υγείας, όπου πλέον είναι κοινή παραδοχή ότι οι ΣΔΙΤ που εφαρμόστηκαν για την ανανέωση του εξοπλισμού και των κτηριακών υποδομών του στοίχισαν ακριβότερα σε σχέση με το εάν έκανε τη συγκεκριμένη επένδυση αμιγώς το βρετανικό σύστημα Υγείας.
Η ενίσχυση του ΕΣΥ από τον ΣΥΡΙΖΑ
Επιπλέον θα πρέπει να τονίσουμε ότι στην Ελλάδα, παρά τους δημοσιονομικούς περιορισμούς των τελευταίων χρόνων, η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από έντιμη και χρηστή διαχείριση και με στόχο την ενίσχυση και την ηθικοποίηση του συστήματος Υγείας, επένδυσε στο δημόσιο σύστημα υγείας και το αναβάθμισε αγοράζοντας υπερσύγχρονα μηχανήματα με χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και με χρήματα από δωρεές ιδιωτών που αγγίζουν το μισό δισεκατομμύριο ευρώ.
Μόνο από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος οφείλουμε να αναφέρουμε ότι ξεπερνούν τα 300 εκατομμύρια που διατέθηκαν στο ΕΣΥ για την αναβάθμιση του εξοπλισμού και των υποδομών του, ενώ από χρήματα του υπουργείου, ΕΣΠΑ και άλλες μορφές χρηματοδότησης περισσότερα των 200 εκατομμυρίων κατευθύνθηκαν για την ενίσχυσή του, με αποτέλεσμα υπερσύγχρονα μηχανήματα, που μέχρι πρότινος υπήρχαν μόνο στον ιδιωτικό τομέα, να είναι διαθέσιμα στον δημόσιο τομέα για την εξυπηρέτηση όλων των πολιτών.
Πρόκειται για μηχανήματα που για πρώτη φορά τοποθετούνται σε δημόσιες δομές, όπως είναι το σύστημα ρομποτικής χειρουργικής “Da Vinci” που βρίσκεται εγκατεστημένο από την προηγούμενη εβδομάδα στο νοσοκομείο “Μεταξά”, που θα αποτελέσει το κέντρο εκπαίδευσης των γιατρών για τη ρομποτική χειρουργική, εξελίσσοντας στο έπακρο τις δυνατότητες της ιατρικής επιστήμης, για Pet ct, για μαγνητικούς και αξονικούς τομογράφους κ.ά. υπερσύγχρονα μηχανήματα που καλύπτουν ανάγκες για απαιτητικές και εξειδικευμένες θεραπείες και που το μόνο που θέλουν είναι το προσωπικό να εργαστεί.
Με αυτόν τον τρόπο καλύπτονται οι ανάγκες των πολιτών σε κοστοβόρες θεραπείες από ένα δημόσιο σύστημα με λιγότερα χρήματα, χωρίς την εκμετάλλευση από τον ιδιωτικό τομέα και κυρίως μειώνοντας τις ανισότητες στην υγεία. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε, ότι σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η υποχώρηση κατά 1% των ανισοτήτων στην υγεία συμβάλλει στην αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,15%.
