Ελισάβετ Αντουλινάκη, διοικητικός Δομής Φιλοξενίας Μεταναστών Σχιστού, εικαστικός - διακοσμήτρια
Όλοι οι άνθρωποι κρύβουν υπέροχα χαρίσματα. Όλοι οι λαοί κατέχουν μια πολιτιστική κληρονομιά. Γι’ αυτόν τον λόγο έχει δημιουργηθεί μέσα στη δομή των προσφύγων του Σχιστού ένα καλλιτεχνικό εργαστήριο για τις γυναίκες που μένουν εκεί. Ως εμψυχώτρια και συντονίστρια του εργαστηρίου διαπίστωσα έκπληκτη τη δίψα τους να δημιουργήσουν, να εργαστούν πάνω σε νέες ιδέες και να επικοινωνήσουν.
Χείμαρρος από εργόχειρα, χαλιά, πλεκτά από γυναίκες και χειροτεχνίες από παιδιά! Γέλια και χαρές καθημερινά, ευτυχία στα πρόσωπα όλων μας! Κλίμα αγάπης και εκτίμησης! Γινόμαστε όλοι μας μια ζεστή αγκαλιά όταν γεμίζει η αίθουσα και δημιουργούμε. Έκφραση ελευθερίας στα έργα μας και ανταλλαγή αυτής της πολιτιστικής κληρονομιάς των λαών που συνυπάρχουν σε μια δομή φιλοξενίας.
Αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς ήταν η συμμετοχή μας ως Καλλιτεχνικού Εργαστηρίου στο 2ο Σχολικό Street Festival Τέχνης και Αποδοχής.
Δεχτήκαμε με πολλή χαρά την πρόταση, δεδομένου ότι οι γυναίκες της δομής βγαίνουν σπάνια έξω. Ο αριθμός των γυναικών τριπλασιάστηκε με αφορμή τη συμμετοχή μας στο Φεστιβάλ και η αγκαλιά μας μεγάλωσε. Αμέσως καταστρώσαμε νέο σχέδιο και βγάλαμε πατρόν για ένα χαλί, το οποίο θα φτιάχναμε επιτόπου στο Φεστιβάλ, και οι περισσότερες έπλεκαν ασταμάτητα νέα σχέδια πλεκτών για να τα παρουσιάσουν εκεί, παρ’ ότι είχαν Ραμαζάνι και ήταν όλη μέρα χωρίς νερό και φαγητό.
Οργανώσαμε όλες τις διαδικασίες μαζί και τρεις γυναίκες, η Σάρα, η Νασίμα και η Ναζίλα, ανέλαβαν συντονισμό.
Η μεγάλη μέρα ήρθε! Το Φεστιβάλ Τέχνης και Αποδοχής μας περίμενε να ενωθούμε με όλο τον κόσμο στον πεζόδρομο του Θησείου! Στήσαμε όλα τα εργόχειρα, τα χαλιά και μια χειροποίητη επιγραφή σε τέσσερις γλώσσες που έγραφε: «Καλλιτεχνικό Εργαστήριο Γυναικών Δομής Σχιστού». Έλληνες και τουρίστες στάθηκαν κοντά μας με θαυμασμό. Κάθισαν κάτω, ενώθηκαν στον κύκλο των γυναικών και έφτιαχναν όλοι μαζί το χαλί! Τότε διέκρινα κάτω από τα σκυμμένα κεφάλια πάνω σ’ αυτό το χαλί φωτισμένα πρόσωπα με χαμόγελα ευτυχίας και ικανοποίησης.
Ένιωσα τόσο περήφανη γι’ αυτές! Αυτό το Φεστιβάλ δυνάμωσε την ελπίδα και την πίστη στα όνειρά μας! Μας επιβεβαίωσε ότι ναι, όλοι είμαστε διαφορετικοί, αλλά όλοι μπορούμε μέσα από την τέχνη και την αποδοχή να είμαστε τελικά ένα. Μια τεράστια παγκόσμια αγκαλιά, που εμείς τώρα βρισκόμαστε μέσα σ’ αυτήν!
Ανεκτίμητα όσα εισπράξαμε από αυτό το Φεστιβάλ! Μικροί και μεγάλοι απ’ όλες τις εθνικότητες, χορέψαμε και τραγουδήσαμε μαζί! Θαυμάσαμε διαφορετικές τέχνες και ιδέες! Παρελάσαμε μαζί με τα υπέροχα τύμπανα και μπήκαμε στον ρυθμό του μαέστρου! Ανταλλάξαμε και μοιραστήκαμε αξίες! Αγάπη, σεβασμό, χαρά, δικαιοσύνη, ειρήνη, τέχνη, μαζί με ζεστό χαλβά, ποπ κορν, σπιτικό φαγητό, μουσική και αγκαλιές!
Από την εμπειρία μας στο Φεστιβάλ ρίζωσε βαθιά μέσα μας η υπόσχεση πως η ομάδα μας όσο υπάρχει στη δομή θα συνεχίσει δυναμικά να υπηρετεί το δίδαγμα που μας άφησε.
Στο μέλλον όπου βρεθούμε η κάθε μία μας ξεχωριστά, σε όποιο μέρος αυτού του πλανήτη, θα καλλιεργούμε και θα μεταδίδουμε το δίδαγμα της τέχνης και της αποδοχής!
