Μας εξέπληξε η αντίδραση του εκπροσώπου Τύπου της Αρχιεπισκοπής, Χάρη Κονιδάρη, ο οποίος στο ύφος της ατάκας που κυριαρχεί στα ΜΜΕ, επιτέθηκε στους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, Μαρίας Ρεπούση και του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσου Κουράκη για το μάθημα των θρησκευτικών στο Λύκειο.
«Ειλικρινά απορώ πώς σε καιρούς τόσο κρίσιμους για την πατρίδα και το έθνος, κατά τους οποίους η Εκκλησία στέκεται με όλες της τις δυνάμεις αρωγός στην κοινωνία, ιδιαίτερα μάλιστα στα πιο αδύναμα μέλη της, η κ. Ρεπούση έχει την πολυτέλεια να ασχολείται τόσο παθιασμένα με τις βαθύτατες προκαταλήψεις της» είπε ο κος Κονιδάρης και συμπλήρωσε: «Τέτοιες ιδεοληπτικές αγκυλώσεις και τέτοιος συνωστισμός εμμονών νομίζω ότι δεν έχουν θέση σε μία σύγχρονη κοινωνική και προοδευτική Ελλάδα».
Είχαν προηγηθεί οι τοποθετήσεις των δυο βουλευτών στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της βουλής για το νέο πρόγραμμα του Λυκείου. Η Μαρία Ρεπούση εκτίμησε ότι η έννοια του σύγχρονου Λυκείου δεν συνάδει με την διδασκαλία των θρησκευτικών και επεσήμανε πως «στην Β' και Γ' των Επαγγελματικών Λυκείων δεν υπάρχει η ιστορία. Αυτοί θα γίνουν πολίτες του κράτους. Και διδάσκονται ιστορία μόνο στην Α' Λυκείου. Αντίθετα, διδάσκονται τα Θρησκευτικά και αναρωτιέμαι: γιατί ενώ θέλετε να κάνετε ένα νέο σύγχρονο Λύκειο, επιμένετε στην αντίληψή σας για τα Θρησκευτικά που δεν είναι καν θρησκειολογία όπως ήταν σε παλαιότερα σχέδια επί της υπουργίας της Άννας Διαμαντοπούλου;»
Ο Τάσος Κουράκης από την πλευρά του υπογράμμισε τον χαρακτήρα που επιχειρεί να δώσει στην εκπαίδευση η κυβέρνηση αφαιρώντας ώρες από μαθήματα όπως η αισθητική αγωγή, τα καλλιτεχνικά και η μουσική, ακόμα και της Φυσικής στα επαγγελματικά λύκεια, ή της πληροφορικής, ενώ αντίθετα προσθέτει ώρα θρησκευτικών. Δήλωσε πως είναι καιρός να αλλάξει η ποιότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών και να αναβαθμιστεί, απευθυνόμενο σε όλους τους μαθητές, χωρίς να έχει κατηχητικό περιεχόμενο, αλλά αντίθετα στοχεύοντας στην κατανόηση του φαινομένου της Θρησκείας. «Σε μια εποχή που επικρατεί η μισαλλοδοξία και ο θρησκευτικός φανατισμός, είναι αυτονόητο ότι το μάθημα των θρησκευτικών θα πρέπει να αλλάξει χαρακτήρα» είπε χαρακτηριστικά.
Η εμμονή της κυβέρνησης στα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της Ελληνικής κοινωνίας προδίδει τις εξαγγελίες της περί ανάγκης εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης της χώρας στο Ευρωπαϊκό στερέωμα ως δημαγωγικές και βαθιά αναχρονιστικές. Καταργώντας εκείνα τα αντικείμενα που παρέχουν σφαιρική παιδεία σε έναν νέο άνθρωπο, περνάει το μήνυμα ότι η θέση του στην κοινωνία δεν είναι άλλη από εκείνη της υποταγής στην παραγωγικότητα και την εκάστοτε εξουσία. Η κυβέρνηση δεν επενδύει στους νέους πολίτες αυτής της χώρας.
Κι από την πλευρά της εκκλησίας όμως, είναι ακατανόητη μια αμυντική τοποθέτηση απέναντι στην εκκομίσκευση του κράτους ή της εκπαίδευσης. Η Ελληνική κοινωνία ακόμα και μετά την είσοδο των μεταναστών παραμένει θρησκευτικά ομοιογενής σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό. Ο στενός εναγκαλισμός δε, της εκκλησίας με το κράτος το μόνο που κατάφερε μέχρι σήμερα ήταν να στενέψει το εύρος και να μειώσει το βάθος του πολιτισμικού θησαυρού της ράβοντας τον πάνω στις ανάγκες συντηρητικών ή και απάνθρωπων κάποτε ιδεολογημάτων. Όταν λοιπόν ο κος Κονιδάρης μιλά για "εμμονές" και "αγκυλώσεις", περισσότερο δείχνει να εκφράζει τα αισθήματα του θεσμού που εκπροσωπεί - το φόβο του να εξελιχθεί και να συνομιλήσει με την εποχή του - παρά κριτικάρει τις τοποθετήσεις των συγκεκριμένων βουλευτών. Ποιο το όφελος για την εκκλησία από την εγγραφή της στην ατζέντα των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων; Μήπως έχουμε να κάνουμε με ένα πρόβλημα πίστεως της ίδιας της εκκλησίας στον εαυτό της;
