Ακόμα και οι πιο ακραιφνείς αντίπαλοι της κυβέρνησης υποχρεώθηκαν να αναγνωρίσουν τη σοβαρή προσπάθεια που γίνεται τα δύο τελευταία χρόνια για την έγκαιρη έναρξη των μαθημάτων, με εκπαιδευτικούς και βιβλία σε κάθε σχολείο της χώρας. Και το επίτευγμα αυτό γίνεται ακόμα πιο σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς ότι σημειώνεται σε περίοδο οικονομικής κρίσης και σε πείσμα των μνημονιακών δεσμεύσεων, που εδώ και αρκετά χρόνια αποτρέπουν την κάλυψη των κενών με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό. Για να επιτευχθεί όμως αυτός ο στόχος, χρειάστηκε να κινηθούν επείγουσες και πιεστικές ώς έναν βαθμό διαδικασίες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Κι αυτό, όπως ήταν αναμενόμενο, έδωσε την αφορμή στον καθεστωτικό Τύπο να ξιφουλκήσει για ακόμα μια φορά εναντίον της κυβέρνησης. «Σε αναβρασμό οι εκπαιδευτικοί» ήταν το μόνιμο μοτίβο μεγάλης μερίδας του Τύπου, συνοδευόμενο από αρνητικά σχόλια για ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο, για διαμόρφωση τετελεσμένων με κλειστά σχολεία και ερήμην των εκπαιδευτικών και καταγγελίες για κάθε λογής παρατυπίες και παρανομίες. Εύκολα μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν αν δεν ακολουθούνταν αυτές οι διαδικασίες και φτάναμε στον αγιασμό με τα συνήθη κενά των προηγούμενων ετών. Αυτό που σε άλλους καιρούς ήταν γι’ αυτούς ρουτίνα, τώρα θα γινόταν «τριτοκοσμικό» φαινόμενο, απαράδεκτο για σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.
Αντιγραφικές δεξιό-τητες
Επανειλημμένα η στήλη μας έχει στηλιτεύσει το φαινόμενο της αντιγραφής στα πανεπιστήμια και τις πνευματοκτόνες πρακτικές τής εμπορευματοποίησης των φοιτητικών εργασιών από τους κάθε λογής αετονύχηδες. Η τελευταία περίπτωση, όμως, της κατάθεσης της ίδιας εργασίας από 106 πρωτοετείς φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας ξεπερνά κατά πολύ τα μέχρι σήμερα δεδομένα τόσο ως προς το εύρος της απάτης όσο και ως προς τον βαθμό αποθράσυνσης των δραστών. Ωστόσο, ούτε αυτά τα στοιχεία στάθηκαν ικανά να εμποδίσουν τους ΔΑΠίτες του οικείου πανεπιστημίου να υπερασπιστούν με απύθμενο θράσος και κυνισμό τούς αντιγραφείς. Γαλουχημένοι εξ απαλών ονύχων με τη συναλλαγή και την ευνοιοκρατία, οι φερόμενοι ως υπερασπιστές της αξιοκρατίας, της διαφάνειας και της αριστείας έδειξαν πώς πραγματικά αντιλαμβάνονται αυτές τις έννοιες.
Κρατούμενοι με οράματα και στόχους
Τριάντα ήταν φέτος οι απόφοιτοι Λυκείου από πέντε καταστήματα κράτησης σε όλη την Ελλάδα που δοκίμασαν τις δυνάμεις τους στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Οι οκτώ τουλάχιστον από αυτούς είδαν το όνειρό τους να πραγματώνεται και να εισάγονται σε ιδρύματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Δικαιολογημένη λοιπόν η ικανοποίηση τόσο του υπουργού Παιδείας Κ. Γαβρόγλου όσο και του υπουργού Δικαιοσύνης Στ. Κοντονή. Υπάρχει όμως και κάτι πιο ουσιαστικό από τα συγχαρητήρια και τις ευχές για επιτυχή ακαδημαϊκή πορεία προς τους νεαρούς κρατούμενους από την πλευρά της Πολιτείας. Είναι η δέσμευση ότι η προσπάθεια για βελτίωση των συνθηκών κράτησης, για ενίσχυση της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα καταστήματα κράτησης και για ουσιαστική επανένταξη μετά την αποφυλάκιση θα έχει και συνέχεια.
Δύο μέτρα και σταθμά
Σωστός, πολύ σωστός ο πατέρας-ιερέας που αντιμετώπισε με αγάπη και κατανόηση την αποτυχημένη προσπάθεια του γιου του στις Πανελλαδικές εξετάσεις. «Συγχαρητήρια στον τρίτο γιο μου τον Αλέξανδρο!!! Δεν πέρασε πουθενά!!! Μπράβο που ‘απέτυχε’» σημείωσε στο Facebook ο ιερέας, για να προσθέσει: «Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε αποτυχία - αποτυχία είναι απλά η ζωή που προσπαθεί να μας αλλάξει κατεύθυνση». Η στάση αυτή του ιερέα δέχτηκε επαινετικά σχόλια σχεδόν από το σύνολο του Τύπου. Φανταστείτε όμως τι θα έγραφαν οι ίδιες εφημερίδες και τι θα σχολίαζαν οι ίδιοι δημοσιογράφοι, π.χ. του «Ελεύθερου Τύπου», των «Νέων» ή της «Ελευθερίας του Τύπου», αν αναρτούσε ένα τέτοιο μήνυμα κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ή, πολύ περισσότερο, ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας. «Ιδού ο έπαινος της τεμπελιάς, η απόλυτη κυριαρχία της ήσσονος προσπάθειας, ο θάνατος της αριστείας» θα κραύγαζαν, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά την εμμονική προσήλωσή τους στην αντικυβερνητική υστερία.
Βιώσιμη Ανάπτυξη, αλλά… πώς
Οι δεκαεπτά στόχοι που έχει θέσει ο ΟΗΕ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη συνθέτουν στο σύνολό τους μια βαρυσήμαντη δέσμευση της διεθνούς κοινότητας για την εξάλειψη της φτώχειας και τη βελτίωση της υγείας, του περιβάλλοντος και της εκπαίδευσης ώς το 2030. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση, οι επιδιώξεις αφορούν την ισότιμη παροχή υψηλής ποιότητας εκπαίδευσης και την καθολική πρόσβαση στη διά βίου μάθηση.
Το πόσο μακριά βρισκόμαστε από την πραγμάτωση αυτών των στόχων επισημαίνει εύστοχα ο καθηγητής Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ Στίβεν Τζέι Κλις («Τα Νέα», 8.8.2017). Περισσότερα από 250 εκατ. παιδιά στον κόσμο στερούνται το αγαθό της σχολικής εκπαίδευσης και η κυριότερη αιτία είναι η έλλειψη πόρων. Συμφωνούμε με τον Στίβεν Κλις ότι λύση στο πρόβλημα αυτό δεν είναι η προσφυγή στα ευαγή ιδρύματα και στις φιλανθρωπικές οργανώσεις, όπως προτείνει η Διεθνής Επιτροπή για τη Χρηματοδότηση της Παγκόσμιας Εκπαιδευτικής Ευκαιρίας. Τέτοιου είδους φιλανθρωπικές πράξεις «…τείνουν να είναι κοντόφθαλμες, ασυντόνιστες και ιδιοτελείς, ενώ τελικά συμβάλλουν ελάχιστα στην προώθηση των εκπαιδευτικών αναγκαιοτήτων» τονίζει ο διαπρεπής καθηγητής.
Αλλά και η δεύτερη πρόταση της Επιτροπής, να συσταθεί ένα όργανο υπό την εποπτεία της Διεθνούς Τράπεζας, που θα δανειοδοτεί εκπαιδευτικές δράσεις, είναι εξίσου προβληματική. Η υποτιθέμενη υπερκομματική Διεθνής Τράπεζα κινείται σταθερά προς την κατεύθυνση των ιδιωτικοποιήσεων, εμφορούμενη ουσιαστικά από νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις. Εκείνο που χρειάζεται κυρίως είναι να τηρηθούν οι δεσμεύσεις των πλούσιων χωρών να διαθέτουν το 0,7% του ΑΕΠ στην επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια.
* Δεν θεωρούν κάποιοι στην Κεντροαριστερά ασφαλή την τηλεψηφοφορία μέσω υπολογιστή για το κόμμα τους.
* Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να τη διεκδικούν για τις πρυτανικές εκλογές.
* Εκεί, άραγε, τη θεωρούν ασφαλή;
* Ή απλώς δεν τους νοιάζει για το χωράφι του γείτονα;
* «Έπος φυγέν (sic) εκ του έρκους των οδόντων του σ. Γαβρόγλου» τα περί ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος κατά τον συντάκτη του «Πρωινού Λόγου» των Ιωαννίνων (4.8.2017).
* «Φυγέν» είναι μάλλον οι γραμματικές γνώσεις του συντάκτη.
* «Φυγέν» και ουδέποτε «επανελθέν».
* Δημαγωγία, παραπλάνηση, απαξίωση, διχαστικό κλίμα, κουλτούρα της υπερβολής κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση για το Λύκειο και την πρόσβαση.
* Αποτέλεσμα: «Η εκπαίδευση εργαλειοποιείται και θυσιάζεται σε κομματικές επιδιώξεις».
* Αυτά τονίζει εύστοχα ο Αντώνης Λιάκος σε σχόλιό του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (30.3.2017).
* «Είναι γεγονός ότι η σημερινή μέση εκπαίδευση δεν παρέχει κανένα εφόδιο επαγγελματικής αποκατάστασης».
* Αυτό αποφαίνεται η «Εφημερίδα των Συντακτών» (29.8.2017) με βεβαιότητα που τρομάζει.
* Διαγράφοντας με μια μονοκοντυλιά όλη την -όντως σοβαρή- προσπάθεια για το συμμάζεμα της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης.
* Κρίμα…
* Για «πληθυσμιακά λύματα» που δεχτήκαμε από «κακή γειτόνισσα» κάνει λόγο ο ιστορικός και συγγαφέας Σαράντος Καργάκος («Kontra News», 8.2.2017).
* Αναφερόμενος σε μετανάστες.
* Πάντοτε απροκατάληπτα και αντικειμενικά.
* Και με απόλυτο σεβασμό στις ανθρωπιστικές αξίες…
