Μάχη για την επιβίωση των πανεπιστημίων δίνει για τρίτη εβδομάδα η πανεπιστημιακή κοινότητα που με κάθε μέσο, προσπαθεί να εμποδίσει την απόλυση 1.349 εργαζομένων από οκτώ πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας. Τα πανεπιστήμια, τρία χρόνια τώρα, αντιστέκονται στον οικονομικό τους αποκλεισμό και στα μύρια όσα προβλήματα τους δημιουργεί ο νόμος πλαίσιο και συνεχίζουν να επιτελούν με πάθος και αφοσίωση την αποστολή τους. Όμως, η απόλυση των 1.349 υπαλλήλων, ισοδυναμεί με εν ψυχρώ εκτέλεσή τους. Η Σύγκλητος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, το χαρακτήρισε λειτουργική απαγόρευση.
Το ένα ίδρυμα μετά το άλλο, κλείνουν σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Αναστέλλουν τη λειτουργία τους, είτε για λίγες ημέρες, είτε επ' αόριστον, προσπαθώντας να αποτρέψουν το μοιραίο που το τεκμηριώνουν μέσα από πολυσέλιδες εκθέσεις, ανακοινώσεις, επιστολές, ψηφίσματα, αναστολές, απεργίες, καταλήψεις. Οι Σύγκλητοι των δύο πανεπιστημίων που αποτελούν σύμβολα για την ελληνική κοινωνία, του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ, πήραν την ιστορική απόφαση να «παγώσουν» κάθε λειτουργία των ιδρυμάτων. Απόφαση - μονόδρομος, καθώς και τα δύο βρίσκονται αντιμέτωπα με τη μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη κρίση στην ιστορία τους.
Όπως τονίζει στην επιστολή που απέστειλε στον πρωθυπουργό, ο πρύτανης του ΕΚΠΑ, Θ. Πελεγρίνης, «στη μακρόχρονη πορεία του, σχεδόν παράλληλα προς την ίδρυση του ελληνικού κράτους, το Πανεπιστήμιο Αθηνών επιβίωσε σε εξαιρετικά δυσχερείς καταστάσεις, όπως η Γερμανική Κατοχή του 1940 και η Δικτατορία του 1967». Κι όμως αυτό το Πανεπιστήμιο που κατάφερε να σταθεί όρθιο σε χούντες και πολέμους, τώρα κινδυνεύει.
Ανάλογη εικόνα περιγράφει και η Σύγκλητος του ΕΜΠ που καταγγέλλει ανοικτά στην ελληνική κοινωνία την πλήρη αποδιάρθρωση κομβικών διευθύνσεων και υπηρεσιών του ιδρύματος. Ενδεικτικά αναφέρονται τα παρακάτω: Η Γενική Διεύθυνση Διοικητικής Στήριξης και Σπουδών αποδιοργανώνεται πλήρως, καθόσον η μείωση του προσωπικού της αγγίζει το 65%. Ολόκληρα Τμήματα (π.χ. διδακτικού προσωπικού , διοικητικού προσωπικού κ.ά.) θα αποτελούνται πλέον από δύο άτομα έκαστο. Το Τμήμα Προστασίας των Εγκαταστάσεων σχεδόν καταργείται, καθώς από 31 υπαλλήλους θα αποτελείται πλέον από μόλις 2, οι οποίοι θα έχουν την υποχρέωση να φυλάττουν ένα χώρο 1.000 στρεμμάτων. Ομοίως αποδιαρθρώνεται και η Διεύθυνση Οικονομικών Υπηρεσιών με μείωση προσωπικού κατά 65%, με άμεση συνέπεια να παραμείνει το ίδρυμα χωρίς προμήθειες (το αρμόδιο Τμήμα θα απαρτίζεται πλέον από ένα άτομο). Η Γραμματεία Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας, η οποία αποτελεί την αιχμή του δόρατος και έχει προσελκύσει σημαντικά κονδύλια, αποδιαρθρώνεται κατά 60%. Λόγω της κατάργησης του Τμήματος Μεταπτυχιακών Σπουδών, το ίδρυμα δεν θα δύναται να οργανώνει πλέον μεταπτυχιακές σπουδές, ενώ μόνο κατ' οικονομίαν θα διεξάγει τις προπτυχιακές. Το Τμήμα Φοιτητικής Μέριμνας αποδυναμώνεται (μένουν μόλις 3 άτομα), με αποτέλεσμα το ΕΜΠ να μην ανταποκρίνεται στις παροχές που οφείλει στους χιλιάδες φοιτητές του, ιδιαίτερα απαραίτητες σήμερα.
Αντίστοιχα προβλήματα αντιμετωπίζουν και τα υπόλοιπα ιδρύματα που πλήττονται: Το Αριστοτέλειο, τα πανεπιστήμια Πατρών, Ιωαννίνων, Κρήτης, Θεσσαλίας, καθώς και το Οικονομικό της Αθήνας.
Η σφοδρότητα της επίθεσης που δέχονται τα δυναμικότερα πανεπιστήμια της χώρας είναι τέτοια, που προκαλεί την αντίδραση ακόμη και Συμβουλίων ιδρυμάτων. Είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση των εξωτερικών μελών του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου Κρήτης που θεωρούν ανεξήγητη αν όχι εχθρική τη συμπεριφορά του υπουργείου Παιδείας, έναντι του ιδρύματος. Τα εξωτερικά μέλη του Συμβουλίου, καθηγητές σε μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού, συμπορεύονται πλήρως με τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου και ζητούν από την κυβέρνηση να αναθεωρήσει και να ανακαλέσει την Κοινή Υπουργική Απόφαση. Παρεμπιπτόντως, η υποδειγματική βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κρήτης, μένει μόλις με 7 βιβλιοθηκονόμους, από τους 11 που υπηρετούσαν το 2012 και 29 το 2008!
Αν η κυβέρνηση επιμείνει στην απόφασή της και δεν την αναιρέσει, (τα πανεπιστήμια που πλήττονται θα το διεκδικήσουν και δικαστικά), τότε τα «ανεξήγητα» που εντοπίζουν τα εξωτερικά μέλη του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου Κρήτης, θα γίνουν απολύτως κατανοητά σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας. Δηλαδή, όλοι θα αντιληφθούν ότι η απόφαση αποψίλωσης των πανεπιστημίων εντάσσεται στο στρατηγικό σχέδιο ιδιωτικοποίησης του δημόσιου Πανεπιστημίου.
